Όταν είναι καλά η άμυνα του Ολυμπιακού...

Ο Πέδρο Μαρτίνς είχε πει πρόσφατα ότι εάν υπάρχει αποτελεσματικότητα στην επίθεση, δεν τον ανησυχεί και τόσο κάποιο γκολ που θα δεχτεί η ομάδα του. Ο Ολυμπιακός είχε δει την εστία του να παραβιάζεται σε μια σειρά αγώνων (ΠΑΣ, Άιντραχτ δύο φορές, ΠΑΟΚ, Παναιτωλικό), αλλά μόνο στην Ευρώπη το πλήρωσε. Ήρθε ωστόσο και η ώρα, στο παιχνίδι με τον Ιωνικό, όπου η αμυντική αποτελεσματικότητα ήταν εκείνη που έπαιξε καίριο ρόλο για τη νίκη και την αύξηση της διαφοράς από την ΑΕΚ στους τρεις βαθμούς.

Μπορεί ο Μασούρας να έβαλε γρήγορα το γκολ που τελικά έδωσε το τρίποντο, μπορεί ο Γκάρι να άρεσε ξανά για την ταχύτητά του και την επιθετική συμβολή του, ο Αγκιμπού να συνεχίζει σε υψηλό ρυθμό τρεξιμάτων και προσφοράς, αλλά τη δουλειά για τον Ολυμπιακό την έκαναν πίσω.

Ο Βατσλίκ με την απόκρουση στο 4 απέναντι στον Τουράμ, στη μοναδική φάση του ματς που ο Ολυμπιακός απειλήθηκε ουσιαστικά. Με τον Ιωνικό να είναι μια ομάδα που δεν κλείνεται γενικώς, έχει παίκτες σαν τον Άοσμαν και τον Τουράμ υψηλού επιπέδου ποιότητας, αλλά στο «Γ. Καραϊσκάκης» τα βρήκε σκούρα. Διότι ο Εμβιλά έκανε αυτή τη φορά ό,τι έπρεπε σε δυναμισμό και τοποθετήσεις, βγάζοντας τον Σύρο μακριά από τη γνωστή δημιουργικότητά του. Ο Σωκράτης με τον Σισέ στο πρώτο μέρος και κυρίως ο Αβραάμ στην επανάληψη είχαν επίσης καλή παρουσία, όπως αμυντικά και οι δύο μπακ. Με τον Κούντε στα χαφ μέχρι να χτυπήσει να είναι επίσης σε καλό επίπεδο, ίσως καλύτερο από τον Μαντί που συνεχίζει να μην είναι στα πάνω του.

Ο Ολυμπιακός δεν ήταν και... καταιγιστικός, αλλά μπορούσε στο πρώτο μέρος με Μασούρα, Λαλά, Γκάρι να βρει κι άλλο γκολ. Όπως και στην επανάληψη με τις ευκαιρίες του Ροντρίγκες, του Αγκιμπού και του Ελ Αραμπί. Δεν είναι και λίγες ευκαιρίες για μια εμφάνιση που δεν έθελξε. Όμως η αποτελεσματικότητα που έλειπε στην επίθεση, αντικαταστάθηκε από την αμυντική. Απέναντι, επαναλαμβάνω, σε μια ομάδα με έμπειρους και ικανούς παίκτες, η οποία δεν θα είναι εύκολος αντίπαλος για κανέναν στο φετινό πρωτάθλημα.