Βαΐτση: «Συνήθως υποτιμητικά σχόλια κάνουν όσοι δεν είδαν ποτέ γυναικείο ποδόσφαιρο»

Τα τελευταία χρόνια συνεχώς αναπτύσσεται στη χώρα μας το γυναικείο ποδόσφαιρο. Δημιουργούνται νέες ομάδες, πολλά κορίτσια κατεβαίνουν στο γήπεδο, οι αγώνες στις εθνικές κατηγορίες έχουν ενδιαφέρον, με γκολ και θέαμα. Κάποτε μπάλα έπαιζαν μόνο τα αγόρια. Τώρα δεν ισχύει αυτό. Το ανδροκρατούμενο κάστρο έπεσε. Το γυναικείο ποδόσφαιρο μπήκε για τα καλά στη ζωή μας, κερδίζει συνεχώς φιλάθλους. Λειτουργεί με κανόνες και δομές που καθορίζονται από τη ΦΙΦΑ και την ΟΥΕΦΑ, όπως και από τις αθλητικές ομοσπονδίες.

Πολλά χρόνια παίζει ποδόσφαιρο η Γιαννιώτισσα Γεωργία Βαΐτση. Η ιστορία της στα γήπεδα, από το 2009 μέχρι σήμερα, είναι ενδιαφέρουσα. Ξεκίνησε από ομάδες των Ιωαννίνων και από το 2015 είναι συνεχώς βασικό στέλεχος της ομάδας ΑΟ Τρίκαλα 2011 στην Α’ Εθνική. Κλήθηκε και στην εθνική ομάδα με εμπειρίες από το Γιούρο του 2013, γνωστό ως διοργάνωση με την ονομασία European Women's Championship.

^{Η Γεωργία Βαΐτση με φόντο τη λίμνη των Ιωαννίνων}

Σήμερα μιλάει στο «ΦΩΣ» σε μια συνέντευξη για τη ζωή και την καριέρα της. Κορίτσι χαμηλών τόνων, μα με πολύ πάθος για το ποδόσφαιρο. Μέχρι να οργανωθούν και στα Γιάννινα γυναικείες ομάδες ποδοσφαίρου έπαιζε μπάλα στις αυλές των σχολείων και στις πλατείες με αγόρια της γειτονιάς. Μια θέση στους αγώνες ήταν και για τη Γεωργία. Από εκεί ξεκίνησε η καριέρα της, που απογειώθηκε όταν αγωνίστηκε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα γυναικών της ΟΥΕΦΑ το 2013 με την εθνική ομάδα. Ρωτήσαμε τη Γεωργία Βαΐτση για πολλά θέματα, για όλα όσα βίωσε στους αγωνιστικούς χώρους. Μας έκανε εντύπωση που επί εννιά χρόνια δεν αποβλήθηκε σε κανένα παιχνίδι, παίρνοντας μόνο τέσσερις κίτρινες κάρτες. Αγωνίστηκε σε όλες τις θέσεις, από άμυνα σε επίθεση, ακόμη και τερματοφύλακας. Όλα αυτά τα ενδιαφέροντα ας αφήσουμε να μας τα περιγράψει η ίδια. Μιλάμε και απολαμβάνουμε τη λίμνη, τα κύματα που σκάνε δίπλα μας από την παλίρροια που δημιουργούν τα καραβάκια που πηγαίνουν κόσμο στο νησάκι.

Γεωργία, πώς σου μπήκε το μεράκι να παίξεις ποδόσφαιρο;

Από μικρή μου άρεσε να παίζω μπάλα στις πλατείες, στο σχολείο, κυρίως με αγόρια. Τα περισσότερα κορίτσια είχαν άλλα παιχνίδια. Εμένα μου άρεσε το ποδόσφαιρο και αυτό έκανα. Ασχολήθηκα και με άλλα αθλήματα, αλλά δεν κόλλησα σε αυτά. Με τράβηξε η μπάλα. Είπα στους γονείς μου ότι θέλω να παίξω ποδόσφαιρο και δεν μου έφεραν καμία αντίρρηση. Στην αρχή δεν υπήρχαν ομάδες στα Γιάννινα και αναγκαστικά έπαιζα μπάλα με τα ξαδέλφια μου. Το 2009 δημιουργήθηκε γυναικείο τμήμα ποδοσφαίρου στον Πήγασο και ξεκίνησα από εκεί. Στην αρχή δεν υπήρχαν πολλά κορίτσια και έπαιζα με τα αγόρια. Πάντως εκεί ήταν η αφετηρία της ποδοσφαιρικής καριέρας μου.

Με ποια άλλα αθλήματα είχες ασχοληθεί;

Με μπάσκετ, τζούντο, στίβο, ταεκβοντό. Εντάξει, όλα έχουν ενδιαφέρον. Το ζητούμενο είναι να υπάρχει διάθεση για αθλητισμό, είτε πρόκειται για αγόρια είτε για κορίτσια. Αλλά εγώ ήμουν κολλημένη με την μπάλα. Αυτό μου άρεσε και αυτό έκανα.

Μπράβο και στους γονείς σου που δεν σε απέτρεψαν να παίξεις μπάλα με την παλιά νοοτροπία ότι το άθλημα αυτό είναι για αγόρια.

Αυτή η νοοτροπία επικρατούσε κάποτε. Τώρα φαίνεται ότι και τα κορίτσια μπορούν να παίξουν εξίσου καλό ποδόσφαιρο, να προσφέρουν θέαμα. Οι γονείς μου έβλεπαν ότι είχα μεράκι για ποδόσφαιρο και δεν έφεραν καμία αντίρρηση.

Για πες μας την πορεία και τις ομάδες που άλλαξες;

Μετά τον Πήγασο πήγα στη γυναικεία ομάδα των Ελπίδων Ιωαννίνων, όπου αγωνίστηκα δύο χρόνια στη Γ’ Εθνική με προπονητή τον Σπύρο Λάιο. Η ομάδα στη συνέχεια διαλύθηκε και οι περισσότερες κοπέλες πήγαμε στην ομάδα του Αστέρα Ιωαννίνων, στην περιοχή του Παραλίμνιου. Ανεβήκαμε στη Β’ Εθνική, η ομάδα δυστυχώς δεν μπόρεσε να συνεχίσει, με αποτέλεσμα το 2015 να μεταγραφώ στην ομάδα Τρίκαλα 2011, στην οποία ανήκω και σήμερα. Η ομάδα των Τρικάλων αγωνίζεται στην Α’ Εθνική.

Πόσα χρόνια συνολικά παίζεις ποδόσφαιρο;

Από το 2009 που πήγα στον Πήγασο μέχρι σήμερα που είμαι στα Τρίκαλα. Είμαι δώδεκα χρόνια μέσα στα γήπεδα, συμμετέχοντας σε πρωταθλήματα ποδοσφαίρου γυναικών.

Ο κόσμος πώς σας βλέπει όταν παίζετε ποδόσφαιρο; Δεχόσαστε κριτικές ή υποτιμητικά σχόλια;

Όσοι αποφασίζουν να έρθουν στο γήπεδο για να δουν γυναικείο ποδόσφαιρο είναι σωστοί άνθρωποι και δέχονται ότι το ποδόσφαιρο είναι και για τις γυναίκες, όχι μόνο για τους άνδρες. Υπάρχουν και κάποιες εξαιρέσεις. Ελάχιστοι είναι αυτοί που μερικές φορές μας σχολιάζουν αρνητικά ή υποτιμούν την προσπάθειά μας. Συνήθως κάνουν υποτιμητικά σχόλια όσοι δεν είδαν ποτέ γυναικείο ποδόσφαιρο. Ξέρω άτομα που στην αρχή είχαν αρνητική στάση για το ποδόσφαιρο γυναικών, αλλά μετά που ήρθαν στο γήπεδο έμειναν ικανοποιημένοι αλλάζοντας και άποψη. Κερδίσαμε και τους αρνητές, όταν τους φέραμε κοντά μας. Ο κόσμος γενικά μας ενθαρρύνει, λέει καλές κουβέντες, μας χειροκροτεί και μας ενθαρρύνει στο γήπεδο, ακόμη και όταν δεν βρεθούμε σε καλή κατάσταση και χάσουμε ένα ματς. Στα Τρίκαλα ορισμένοι φίλαθλοι έρχονται και στις προπονήσεις.

^{Η Γεωργία Βαΐτση στη συνέντευξη που έδωσε στο «ΦΩΣ»}

Στους αγώνες άκουσες κάτι που να σε ενόχλησε; Για παράδειγμα κάποιο σεξιστικό σχόλιο;

Εγώ προσωπικά όχι. Αν άκουγα, δεν ξέρω και πώς θα αντιδρούσα πάνω στην ένταση του αγώνα. Άλλες συμπαίκτριές μου άκουσαν σχόλια. Επαναλαμβάνω ότι στα δώδεκα χρόνια που είμαι στα γήπεδα αντιμετώπισα άψογη συμπεριφορά από τον κόσμο. Ειδικά στα Τρίκαλα ο κόσμος αγαπά το γυναικείο ποδόσφαιρο.

Πες μου κάποιο περιστατικό, με τους διαιτητές πώς τα πας;

Είμαστε πειθαρχημένη ομάδα και ποτέ δεν είχαμε πρόβλημα με τη διαιτησία, ακόμη και όταν αδικούμαστε από λάθη. Προσωπικά έχω μάθει ότι με τις φωνές δεν αλλάζει κάτι. Αν ο διαιτητής σφυρίξει κάτι, δεν το παίρνει πίσω επειδή θα ακούσει φωνές και διαμαρτυρίες. Να σας πω κάτι που με κάνει περήφανη; Παίζω δώδεκα χρόνια και δεν έχω αποβληθεί από κανένα παιχνίδι. Δεν είδα ποτέ κόκκινη κάρτα. Στο ποινολόγιό μου υπάρχουν μόνο τέσσερις κίτρινες κάρτες όλα αυτά τα χρόνια.

^{Το πείσμα και το πάθος στη διεκδίκηση της μπάλας με πρωταγωνίστρια τη Γεωργία Βαΐτση και δύο αντιπάλους της}

Όταν σε παίζουν σκληρά οι αντίπαλές σου, αντιδράς; Πέφτει και κανένα μπινελίκι μεταξύ σας που δεν φτάνει στις εξέδρες;

Αντιαθλητικό ποδόσφαιρο δεν παίζει καμία κοπέλα. Έχω δεχτεί χτυπήματα, αλλά άθελα και όχι εσκεμμένα. Σε κάποια ματς, ειδικά στα γειτονικά ντέρμπι με Λάρισα και Καρδίτσα, όταν παίζουμε με γειτονικές ομάδες υπάρχει και φανατισμός. Αλλά ποτέ δεν ξέφυγε η κατάσταση. Καμιά φορά πάνω στα νεύρα και στην ένταση του παιχνιδιού μπορεί να ειπωθεί κάτι, ακόμη και βρισιά, αλλά σπάνια. Από την κερκίδα λέγονται διάφορα, αλλά εμείς κλείνουμε τα αυτιά.

Έτυχες ποτέ σε επεισοδιακό αγώνα; Έζησες κανέναν σαματά στα γήπεδα;

Μία φορά μόνο έγινε ένα επεισόδιο στο Μαρτινέγκο σε αγώνα με τον Εργοτέλη. Την έπεσαν κάποιοι τύποι και χτύπησαν συμπαίκτριά μου. Τελικά μείναμε δύο ώρες στο γήπεδο μέχρι να κλείσει το φύλλο αγώνος. Εκεί φοβηθήκαμε, αλλά μας προστάτεψε η διοίκηση του Εργοτέλη. Αυτό ήταν ένα και μοναδικό περιστατικό. Σε όλα σχεδόν τα γήπεδα έχουμε καλή υποδοχή.

Παίζεις πολλά χρόνια ποδόσφαιρο, έχεις εμπειρίες. Πώς κρίνεις την κατάσταση του γυναικείου ποδοσφαίρου στην Ελλάδα; Πρέπει να αλλάξει κάτι;

Το δικό μας πρωτάθλημα στην Ελλάδα δεν είναι ανταγωνιστικό όπως τα ξένα πρωταθλήματα. Θα ήταν καλύτερα το πρωτάθλημα Α’ Εθνικής να γινόταν με έναν όμιλο των δεκαέξι ομάδων και όχι με δύο ομίλους των εννέα ομάδων όπως γίνεται τώρα. Κάποιες ομάδες στην Α’ Εθνική δεν είναι ανταγωνιστικές. Έχουν προδιαγραφές Β’ Εθνικής. Κάτι πρέπει να αλλάξει. Να ενισχυθούν τα σωματεία με επιχορηγήσεις του ΟΠΑΠ για να οργανωθούν καλύτερα, να μπει και η τηλεόραση στο γυναικείο ποδόσφαιρο, ας γίνει η αρχή με τα κρατικά κανάλια, για να έρθουν και από εκεί έσοδα. Πρέπει στην Α’ Εθνική το πρωτάθλημα να είναι επαγγελματικό, όπως στο εξωτερικό. Περισσότερα γι’ αυτό μπορούν να πουν άλλοι πιο αρμόδιοι από μένα, ειδικά οι παράγοντες που καλούνται να διαχειριστούν όλες τις καταστάσεις.

Ποιοι ποδοσφαιριστές σου άρεσαν από μικρή;

Μου άρεσε πολύ ο Μιλίτο της Ίντερ αλλά και ο Κριστιάνο Ρονάλντο.

Ο Μέσι δεν σου αρέσει;

Δεν το συζητώ, είναι παγκόσμιας κλάσης, αλλά εμένα προσωπικά δεν μου αρέσει… Τη γνώμη μου δεν θέλεις; Αυτή είναι.

Από την Ελλάδα ποιον παίκτη ξεχώριζες;

Από πολύ μικρή τον Χατζηπαναγή. Δεν τον πρόλαβα στα γήπεδα, αλλά είδα πολλά βίντεο. Φοβερός παίκτης, έκανε μαγικά πράγματα. Δεν ξαναβγήκε άλλος Χατζηπαναγής. Τυχεροί όσοι τον είδαν αγωνιζόμενο στο γήπεδο.

^{Και μια… σέλφι με τον Βαγγέλη Γυφτόπουλο}

Εσύ σε ποια θέση αγωνίζεσαι;

Όταν ήμουν στις ακαδημίες, έπαιζα στην επίθεση. Μετά γύρισα στη θέση του αμυντικού χαφ. Έπαιξα παλαιότερα και τερματοφύλακας σε ένα ματς στο Μεσολόγγι με τις Ελπίδες Ιωαννίνων. Στην ομάδα Τρίκαλα 2011 αγωνίστηκα σε όλες τις θέσεις, εκτός από τερματοφύλακας.

«Στα Τρίκαλα είμαστε μια οικογένεια»

Για λέγε για τα Τρίκαλα, έχεις ριζώσει εκεί. Προφανώς θα υπάρχει καλό κλίμα για να μένεις τόσα χρόνια εκεί.

Είναι μια οικογενειακή ομάδα. Είναι όλοι τους, διοικούντες, γονείς, εξαιρετικοί άνθρωποι. Υπάρχει όρος στο καταστατικό ότι στη διοίκηση μπορούν να είναι μόνο γονείς αθλητριών. Γι’ αυτό λέω είμαστε οικογένεια. Πρόεδρος είναι η εξαιρετική κυρία Στέλλα Παπαχρήστου. Νιώθουμε τους διοικούντες σαν να είναι γονείς μας. Έχουμε την αγάπη και τη φροντίδα τους, όπως και ασφάλεια. Προπονητής μας είναι ο Γιώργος Λουλές. Να προσθέσω ότι έχουμε και δεύτερη ομάδα, αρκετά καλή. Μάλιστα πολλές συμπαίκτριές μου προωθήθηκαν στη μεγάλη ομάδα από τη μικρή.

Έρχεται κόσμος για να δει τους αγώνες σας;

Σε σχέση με άλλες πόλεις έχουμε αρκετούς φιλάθλους. Είχα παίξει το πρώτο ματς κόντρα στον ΠΑΟΚ και έπαθα πλάκα με τον κόσμο που είχαμε στις εξέδρες. Παίζουμε στο εθνικό στάδιο Τρικάλων.

Πώς είναι η ζωή στα Τρίκαλα;

Είναι μια όμορφη και φιλόξενη πόλη με καλούς ανθρώπους. Καλύπτει τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα όλων. Εκεί στον πεζόδρομο της Ασκληπιού είναι καταπληκτικά.

Μέχρι πού θα πάει ο πήχης των φιλοδοξιών για τη νέα σεζόν;

Θα ξεκινήσουμε με στόχο την παραμονή, γιατί θέλουμε μικρά αλλά σταθερά βήματα. Αν πετύχουμε αυτό, θα προσπαθήσουμε να τερματίσουμε όσο το δυνατόν ψηλότερα.

Έχεις κληθεί και στην εθνική ομάδα γυναικών. Σε ποια διοργάνωση πήγες;

Αγωνίστηκα στο Γιούρο 2013 που έγινε στην Ιρλανδία. Φόρεσα τη φανέλα της εθνικής ομάδας στα παιχνίδια με Δανία και Καζακστάν. Ένιωσα τεράστια περηφάνια.

Να κλείσουμε με αυτό, σε ευχαριστώ για τη συνέντευξη.

Και εγώ σας ευχαριστώ που δίνετε βήμα να εκφραστούμε και εμείς, προβάλλοντας έτσι και το γυναικείο ποδόσφαιρο.