Μαργαρίτα Μυτιληναίου: Η μετρ του ραδιοφώνου ξέρει και μπάλα! (pics)

Συνέντευξη στον ΣΤΕΦΑΝΟ ΛΕΜΟΝΙΔΗ

Μαργαρίτα Μυτιληναίου, η κυρία του ελληνικού τραγουδιού, η μουσικός παραγωγός που επέδρασε περισσότερο απ' όλους στο κοινό για τη γνωριμία με τα νέα ακούσματα, η εγχώρια εκδοχή του Γιάννη Πετρίδη. Λάτρης του αθλητισμού, οπαδός του Ολυμπιακού, δοκίμασε το τένις, το μπάσκετ, την κέρδισε όμως το ραδιοφωνικό μικρόφωνο γιατί δεν ήθελε ολική έκθεση στο κοινό. Ακόμη ένα μέλος της παρέας μας που ενστερνίζεται το «λάθε βιώσας» και ανέλαβε το δύσκολο έργο να ξαναφέρει ψηλά τον Αθήνα 9,84, να τον βάλει στον στίβο του ανταγωνισμού, στις μετρήσεις του κοινού. Με νέες προτάσεις, ζωντανές συναυλίες, θέατρο στο ραδιόφωνο. Κόρη των σπουδαίων Στέφανου Ληναίου και Έλλης Φωτίου, δεν το βροντοφωνάζει, τουναντίον βγάζει μπροστά το «Μυτιληναίου», για να είναι αυτάρκης, αυτόφωτη και τα καταφέρνει μια χαρά... Κοφτή, λακωνική με διαυγή λόγο, δεν προλαβαίνεις να κάνεις την ερώτηση και ακούς άμεσα την απάντηση, χωρίς περιστροφές και περικοκλάδες. Μια πραγματική απόλαυση να μιλάς μαζί της και να ανακαλύπτεις το φωτεινό πνεύμα της. Κάνε κουβέντα για τα αθλητικά και πάρε την ψυχή της. Πάμε, και μάλιστα στον ενικό, όπως απαίτησε...

Είδες Τσιτσιπά και Σάκκαρη;

Αν είδα; Και βέβαια. Βράχνιασα από τις φωνές, μιλούσα με την τηλεόραση. Δεν έχασα λεπτό, ακόμη και στο μεταμεσονύκτιο ματς του Τσιτσιπά, παρότι είχα πρωινό ξύπνημα στις 6 λόγω ραδιοφώνου. Και δεν το έκανα τώρα που είναι τρέντι, τους παρακολουθώ από τότε που εμφανίστηκαν στο προσκήνιο. Βλέπω τα πάντα, ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, πόλο, τένις, στίβο. Κοκτέιλ «Μαργαρίτα» με πολλή μπάλα λοιπόν...

Και Γιούρο;

Βέβαια, και βολεύει το πρόγραμμα. Τελειώνει το ένα μας και αρχίζει το άλλο. «Μπεν Χουρ» και καρφωμένη στην τηλεόραση με αθλητικά. Τι καλύτερο; Υποστηρίζω Γαλλία και Ισπανία, είμαι mainstream.

Ποιος σου μεταλαμπάδευσε την αγάπη για τον αθλητισμό;

Ο πατέρας μου, που άκουγε κάθε Κυριακή από το τρανζιστοράκι τα ματς. Η οικογένεια, μάλιστα, είναι χωρισμένη στα δύο. Εγώ και η μητέρα μου, λόγω καταγωγής από τον Πειραιά, είμαστε Ολυμπιακοί, ο πατέρας και ο αδελφός Παναθηναϊκοί.

Άρα σε εκφράζουν «τα πιο ωραία λαϊκά, με τον Δομάζο αρχηγό και τον Σιδέρη κυνηγό»;

Και του Διακογιάννη η φωνή και του Φουντουκίδη η φωνή. Ιεροτελεστία οι μεταδόσεις των αγώνων, εκεί μυήθηκα.

Και γιατί δεν σε επηρέασε ο πατέρας να γίνεις Παναθηναϊκός;

Τσακωνόμασταν με τον πατέρα και τον αδελφό μπροστά στην τηλεόραση. Έγινα Ολυμπιακός λόγω του χρώματος. Το κόκκινο είναι γκανιάν, το αγαπώ.

Ο πατέρας σε πήγε πρώτη φορά στο γήπεδο;

Όχι, γιατί εκείνη την ώρα ετοιμαζόταν για το θέατρο. Πήγα με φίλους στο ΟΑΚΑ στις αρχές της δεκαετίας του '90 σε ματς Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός και θυμάμαι ότι έφυγα μαραμένη γιατί χάσαμε. Ε, μετά είχα πολλά χρόνια διαρκείας στη θύρα 1, αλλά εδώ και πολύ καιρό δεν πηγαίνω γιατί είδα κάποια πράγματα στο γήπεδο που δεν μου άρεσαν. Συνεχίζω από την τηλεόραση.

Ποιος παίκτης του Ολυμπιακού σε ηλεκτρίζει, ο Τζιοβάνι;

Μμμ, ο Σαργκάνης μού άρεσε, ο προδότης. Όχι, ξεχωρίζω τον Νικοπολίδη. Λόγω της απόδοσής του αλλά και λόγω της υπόστασής του ως χαρακτήρας, ως στάση ζωής. Σοβαρός, μετρημένος, πρότυπο. Και ο Τσιαντάκης. Πολύ τίμιος. Με την καμπουρίτσα, με την τρελή κόμμωση, το μουστάκι, τις κοφτές μπαλιές. Ήταν από μικρός σαν... μπάρμπας με το παρουσιαστικό του. Τον θυμάμαι με αγάπη.

Διάβαζες αθλητικές εφημερίδες;

Για ένα διάστημα, ειδικά το καλοκαίρι, κάθε μέρα το «ΦΩΣ» για τις μεταγραφές.

Και πώς κουμαντάριζες την εφημερίδα με το μεγάλο μέγεθος στην παραλία;

Τη διάβαζα στο σπίτι και μετά πήγαινα στην παραλία.

Πώς και δεν προτίμησες το σανίδι, όπως οι γονείς σου;

Ήθελα να είμαι πίσω από τις κάμερες, τη μερική έκθεση. Στο ραδιόφωνο δεν φαίνεσαι και η φαντασία του ακροατή είναι το πλας. Σε φαντάζονται όπως θέλουν. Με θεωρούσαν ξανθιά, εύσωμη, πληθωρική και όταν με γνώριζαν έλεγαν «α, είσαι καλύτερη απ’ ό,τι σε φανταζόμουν» ή «α, έτσι είσαι;».

Γιατί Μυτιληναίου και όχι Ληναίου;

Αυτό είναι το πραγματικό όνομά μας και το άλλαξε ο πατέρας μου για να επιβιώσει. Ήταν αριστερός και τα πολιτικά φρονήματά του δεν άρεσαν εκείνη την εποχή. Ξεκίνησε ως εκφωνητής ειδήσεων στην ΕΙΡ τη δεκαετία του '50. Μετά έκανε κάτι πρωτοποριακό, ένα διαδημοτικό ραδιόφωνο πέντε δήμων, της Δάφνης, του Υμηττού, του Αγίου Δημητρίου και άλλων δύο. Το Ράδιο Κύκλος.

Πότε ξεκίνησες στο ραδιόφωνο;

Το καλοκαίρι του '87 στο Δεύτερο. Πήγα μια κασέτα, ένα χειροποίητο ντέμο με το όνομα και το τηλέφωνό μου στη Σοφία Μιχαλίτση. Με πήραν τηλέφωνο και ξαφνιάστηκα όταν ζήτησαν την κυρία Μυτιληναίου. Πίστεψα ότι ήθελαν τη μητέρα μου και απάντησα «δεν είναι εδώ». Τελικά συνεννοηθήκαμε. Πήγα λοιπόν για συνέντευξη, παρουσία του Νότη Μαυρουδή, και μου έδωσαν ημίωρη εκπομπή για ενάμιση χρόνο 12.00-12.30. Λεγόταν «Λίγα λόγια μες στη νύχτα». Έβαζα τζαζ μουσική και μιλούσα.

Ήξεραν ποια είσαι, όταν έκανες τη συνέντευξη;

Όχι, αυτό ήταν το άγχος μου. Ήθελα να νιώθω ασφαλής. Κι όταν με ρώτησαν «έχετε καμία σχέση με τον Λευτέρη Μυτιληναίο;», ανακουφίστηκα.

Πέθανε πρόσφατα και ξεχωρίζω το «κομπάρσος της καρδιάς σου δεν θα γίνω».

Κομματάρα.

Και από την τζαζ πώς μεταπήδησες στο ελληνικό τραγούδι;

Εκπαιδεύτηκα από το ραδιόφωνο. Τότε έλεγαν όλα τα στοιχεία του τραγουδιού. Χρονολογία, στιχουργός, ποιος έγραψε τη μουσική. Έτσι έμαθα.

Πρώτος ελληνικός δίσκος που αγόρασες;

Το «Κανονικά», με Γαλάνη, Νικολακοπούλου, Κραουνάκη.

Και ξένος;

Το «Fame», το σάουντρακ. Ήταν της μόδας με τον Λιρόι. Πολύς χορός.

Kαι από πού προήλθε το όνομα «Μαργαρίτα», από τη θεατρική επιτυχία των γονιών σου «Καληνύχτα Μαργαρίτα;»

Ναι, δεν είχαμε τέτοιο όνομα στην οικογένεια. Τους σημάδεψε αυτή η παράσταση.

Πώς είναι οι γονείς σου;

Μια χαρά. Ο πατέρας μου είναι ακμαίος λόγω του διαδικτύου. Έχει δική του σελίδα και ασχολείται με αυτήν όλη τη μέρα. Η μαμά καμία σχέση με αυτό. Προσπαθεί να στείλει ένα μήνυμα και όταν τα καταφέρνει μετά από ώρα είναι χαρούμενη. Είναι καλά και οι δύο, με καλή διάθεση.

Τη δεκαετία του '70 ήταν στην κορυφή με το πρώτο ελληνικό θρίλερ «Άνθρωπος δίχως πρόσωπο», 112 επεισόδια παρακαλώ, αλλά η χούντα τούς έκοψε ξαφνικά, μια εβδομάδα πριν από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Συνεχίστηκε ως «Εφιάλτης», χωρίς τους Στέφανο Ληναίο, Έλλη Φωτίου, γιατί δεν ήταν αρεστοί στη χούντα του Ιωαννίδη.

Ναι, και τους πίκρανε πολύ, γιατί από τη μία μέρα στην άλλη, εκεί όπου τους έβλεπε όλη η Ελλάδα, μετά δεν υπήρχαν.

Ο αδελφός ασχολείται με τα πολιτιστικά;

Είναι στο Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας.

Έπαιξες ποδόσφαιρο;

Έπαιξα μπάσκετ στο Μαρούσι με προπονητή τον Γιώργο Μπαρτζώκα. Μόλις ξεκίνησε την καριέρα του. Πολύ αγαπητός, δεν μιλάμε συχνά, αλλά όταν βρισκόμαστε τα λέμε. Τον αγαπώ και με αγαπά. Έπαιξα πλέι μέικερ έναν χρόνο.

Κάτι άλλο;

Ναι, έκανα προπόνηση στο τένις με τον παππού της Σάκκαρη, τον πατέρα της Κανελλοπούλου. Τότε ήταν το δίδυμο Αγγελική Κανελλοπούλου - Ντενίζ Παναγοπούλου.

Η κουβέντα είναι για άλλη μια φορά υπό μορφή καγκουρό, αφού πηδάμε από το ένα θέμα στο άλλο, από τον αθλητισμό στο τραγούδι. Πώς κατάφερες να γίνεις επιδραστική στο ελληνικό τραγούδι;

Μου αρέσει αυτό που κάνω και είμαι έντιμη, τόσο ως προς τους καλλιτέχνες όσο και προς τον κόσμο που με ακούει.

Θα έλεγα ότι είσαι στο ελληνικό τραγούδι ό,τι ο Γιάννης Πετρίδης στο ξένο.

Μένω αμήχανη.

Σε εκφράζει κάποιο τραγούδι;

Η ζωή δεν έχει μόνο ευχάριστες στιγμές αλλά και κακές. Είμαι 34 χρόνια στο ραδιόφωνο και μερικές φορές κλείνει ο κύκλος σου. Άλλες φορές καλά και άλλες άσχημα. Πάντα κλείνω σε τέτοιες περιπτώσεις με το τραγούδι «Ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό».

Νίτσε.

Νίτσε και Πορτοκάλογλου.

Και πώς έρχεται ο χωρισμός;

Συνήθως φεύγω εγώ, όταν νιώθω ότι δεν μιλάμε πια την ίδια γλώσσα με αυτούς που σχεδιάζαμε τα πράγματα. Η μεγαλύτερη απογοήτευση. Σαν να αφήνεις το παιδί που γέννησες. Στενοχώρια και πόνος. Στην ΕΡΤ ήμουν 10 χρόνια και 8-9 χρόνια στον Μελωδία.

Τι ακούς στο σπίτι;

Όταν θέλω να ηρεμήσω, ακούω μουσική χωρίς στίχο. Σάουντρακ, κλασική, ατμοσφαιρική.

Ανέλαβες τον Αθήνα 9,84 που δεν είναι μουσικός σταθμός. Ποιο είναι το πλάνο;

Έκανα ζέσταμα ενός χρόνου στον 247 και τώρα είμαι στο ραδιόφωνο της πόλης. Πρέπει να ταιριάξω την ενημέρωση με τον πολιτισμό. Ό,τι έμαθα τόσα χρόνια πρέπει να βγάλω και να κουμπώσω τα δυο κομμάτια που προανέφερα. Σαν να χτίζω ένα οικοδόμημα με λέγκο. Σαν να έκανα το... αγροτικό μου και τώρα ήρθε η ώρα να μεταφέρω ό,τι έμαθα. Βρισκόμαστε σε καλό δρόμο, έχουμε αντικειμενική ενημέρωση και τον πολιτισμό με ζωντανές συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις. Τον Σεπτέμβριο θα μπούμε και στις μετρήσεις, θα βγούμε στους δρόμους, στις πλατείες, στα μουσεία, στα γήπεδα. Να φωνάξουμε ότι το ραδιόφωνο της Αθήνας ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ.

Θα ανοίξετε και τις γραμμές;

Όχι. Είναι της μόδας, αλλά μετά από ένα σημείο βαρετό. Στον Αθήνα 9,84 βρήκα ανθρώπους με μεράκι, γνώση και έρχονται καλύτερες μέρες.

Και για επίλογο, τις κορυφαίες στιγμές που έζησες ως φίλαθλος στα γήπεδα;

Τη νίκη της Άννας Βερούλη στο ΟΑΚΑ για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Πήγα με τον μπαμπά και τρελάθηκα από τη χαρά μου. Το θλιβερό περιστατικό με τον Μπόμπαν Γιάνκοβιτς, που χτύπησε το κεφάλι του στην μπασκέτα και έμεινε παράλυτος. Ήμουν πίσω από την μπασκέτα κατά μήκος της εξέδρας. Και φυσικά είδα όλα τα σπορ στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Πήγα στο μπάντμιντον, στο μπέιζμπολ, παντού…

Κι αν σου ζητούσαν να δεις ένα μόνο άθλημα στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ποιο θα διάλεγες;

Τον στίβο.