Χαρά των αουτσάιντερ η σεζόν του κορονοϊού

Με την πανδημία να μην αφήνει, πάντως, ανεπηρέαστο -πώς θα μπορούσε αλλιώς, αφού έκανε άνω κάτω κάθε έκφανση της ζωή μας; - και τον «βασιλιά των σπορ».

Δεν έγιναν και λίγα αν το καλοσκεφτεί κανείς σε μια σεζόν που ουσιαστικά αποτέλεσε συνέχεια της προηγούμενης (ο τελικός του περσινού Τσάμπιονς Λιγκ διεξήχθη 23/8 μην ξεχνιόμαστε).

Με τις διακοπές των παικτών να είναι (όπως και οι καλοκαιρινές προετοιμασίες) προσχηματικές -ούτως ώστε να ολοκληρωθεί η σεζόν 2020-21 έγκαιρα και να διεξαχθούν Γιούρο και Κόπα Αμέρικα (αλλά και Ολυμπιακοί Αγώνες) με έναν χρόνο καθυστέρηση- και τα γήπεδα άδεια (ή μεταξύ συγγενών και φίλων εσχάτως...), τα τεκταινόμενα στα ευρωπαϊκά γήπεδα ήταν η... χαρά των αουτσάιντερ.

Από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς; Από την Ισπανία όπου η Ατλέτικο Μαδρίτης, μετά από επτά χρόνια φαγούρας (και αφού η Μπαρτσελόνα τής δώρισε τον Σουάρες, λύνοντάς της το πρόβλημα του γκολ με τα 21 δικά του...), ξαναπήρε το πρωτάθλημα;

Από την Αγγλία όπου οι ελπίδες των φίλων της Λίβερπουλ για δυναστεία, μετά το πρώτο πρωτάθλημα έπειτα από 30 χρόνια, έγιναν αγωνία για ευρωπαϊκή έξοδο, με το Τσάμπιονς Λιγκ να σώζεται την τελευταία αγωνιστική;

Από την Ιταλία όπου η επί εννιαετία πρωταθλήτρια Γιουβέντους μπήκε στην τετράδα του Τσάμπιονς Λιγκ την τελευταία αγωνιστική από το χαρακίρι της Νάπολι (απ’ όπου θα έφευγε ο Γκατούζο ούτως ή άλλως...), εντός έδρας με την αδιάφορη Βερόνα;
Ή από τη Γαλλία όπου η Παρί Σεν Ζερμέν, παρότι ανήκει στο καταριανό... Δημόσιο, είδε την πλάτη της Λιλ, η οποία πανηγύρισε πρωτάθλημα μετά από δέκα χρόνια;

Εντάξει, για να μην είμαστε απόλυτοι, δεν ήρθαν τα πάνω κάτω παντού. Η... κανονικότητα διατηρήθηκε στη Γερμανία με την Μπάγερν Μονάχου να σηκώνει την ένατη συναπτή «σαλατιέρα», στην Αγγλία επανήλθε με τη Μάντσεστερ Σίτι του Γκουαρντιόλα να κατακτά το τρίτο πρωτάθλημά της στην τετραετία, ενώ, στα μέρη μας, ο Ολυμπιακός έκανε το ριπίτ.

Ωστόσο και οι τρεις δεν είχαν αψεγάδιαστες σεζόν. Οι Βαυαροί αποκλείστηκαν στο γερμανικό Κύπελλο από τη Χολστάιν Κίελ (Β’ Κατηγορίας), ενώ οι «πολίτες» έχασαν δύο από τους τρεις τελικούς που έφτασαν. Πήραν του Λιγκ Καπ, χάνοντας του Κυπέλλου και κυρίως του Τσάμπιονς Λιγκ, από το ίδιο αουτσάιντερ: την Τσέλσι του Τούχελ. Τον Γερμανό είχε διώξει τον Δεκέμβρη η Παρί Σεν Ζερμέν, παρότι την είχε οδηγήσει στον παρθενικό τελικό Τσάμπιονς Λιγκ στα χρονικά της. Προφανώς δεν είναι η διαχείριση της πανδημίας το μόνο πρόβλημα στους Παριζιάνους, αλλά να σηκώσει το χέρι όποιος περίμενε όταν στα τέλη Γενάρη ο Τεύτονας αναλάμβανε την Τσέλσι ότι θα την οδηγούσε στη δεύτερη «κούπα με τα μεγάλα αυτιά» (και πρώτη μετά την προ εννιαετίας του υπηρεσιακού Ντι Ματέο)!

Ειδικά όταν οι «μπλε» είχαν μείνει στην τετράδα του πρωταθλήματος, γιατί «αυτοκτόνησαν» τελευταία αγωνιστική η Λέστερ με την Τότεναμ…

Συνυπολογίζοντας ότι οι νοκ άουτ αναμετρήσεις (και έτι περισσότερο οι μονοί τελικοί) αυξάνουν τις πιθανότητες των αουτσάιντερ, δεν είναι να απορεί κανείς που κανένα φαβορί δεν επικράτησε στους τελικούς του ελληνικού Κυπέλλου, του Γιουρόπα Λιγκ και του Τσάμπιονς Λιγκ...