Ανοίξτε τα γήπεδα!

Το σήκωσε το 46ο ο Θρύλος. Δεν υπάρχει κάποια είδηση σε αυτό βέβαια. Κακά τα ψέματα, από την αρχή της σεζόν όλοι (φίλοι και εχθροί) λίγο πολύ γνώριζαν πως θα καταλήγαμε εδώ. Με τη χαώδη βαθμολογική διαφορά που προέκυψε κατά τη διάρκεια της κανονικής περιόδου δε, τα πλέι οφ ήταν μια τυπική διαδικασία. Και η Κ23 του Ολυμπιακού να έπαιζε, το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο.

Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα. Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά ο Ολυμπιακός πανηγύρισε τον τίτλο που κατέκτησε (και μάλιστα συνοδεία μιας μεγάλης νίκης επί του «αιωνίου» αντιπάλου Παναθηναϊκού) μπροστά σε βία 100-200 άτομα. Δημοσιογράφους, παράγοντες, κάποιους ελάχιστους τυχερούς που εξασφάλισαν διαπίστευση και καμιά τριανταριά οπαδούς, οι οποίοι κατάφεραν να «τη χωθούν» αρχικά στην κερκίδα και εν συνεχεία στο γήπεδο κατά τη διάρκεια των λιτών πανηγυρισμών. Για αυτά τα τελευταία, μάλιστα, ο πρωταθλητής απειλείται με πρόστιμο.

Φυσικά το θέμα αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τον Ολυμπιακό. Ούτε καν με την Ελλάδα. Λίγη ώρα μετά τον αγώνα στο Καραϊσκάκη, η Ρεάλ Μαδρίτης επικράτησε της Μπαρτσελόνα σε ένα από τα πιο συναρπαστικά «κλάσικο» των τελευταίων ετών κάτω από τις ίδιες μίζερες συνθήκες. Το αυτό επαναλήφθηκε και στις μάχες του Champions League μεσοβδόμαδα. Και έτσι θα πάει (τουλάχιστον) έως το Euro. Μετά βλέπουμε.

Ξέρετε τι μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση; Όταν ο Μακέντα άνοιξε το σκορ στο Φάληρο, πήγε να πανηγυρίσει το γκολ στην κάμερα. Όλο και περισσότεροι ποδοσφαιριστές το κάνουν αυτό. Παλιά έτρεχαν και γίνονταν ένα με τους φιλάθλους. Κάποιοι, πιο «παλιόπαιδα», πανηγύριζαν επιδεικτικά μπροστά στους αντίπαλους οπαδούς. Τώρα δεν υπάρχουν ούτε φίλαθλοι ούτε οπαδοί. Μόνο τηλεθεατές, ηχογραφημένες ιαχές και ένα μαγνητοφωνημένο «Γκοοοοολ» αν σκοράρει ο γηπεδούχος.

Θα μου πείτε, πανδημία έχουμε. Πεθαίνει κόσμος. Προφανώς. Πόση είναι όμως η πιθανότητα να κολλήσεις έναν οποιονδήποτε ιό σε έναν ανοιχτό χώρο - σε ένα γήπεδο όπου οι θεατές θα κάθονται με 2-3 κενά καθίσματα μεταξύ τους; Ή για να το θέσω αλλιώς: Πόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα να κολλήσεις έναν οποιονδήποτε ιό σε ένα Καραϊσκάκη με 8.000 οπαδούς (κατά το 75% άδειο δηλαδή) απ’ ό,τι σε ένα λεωφορείο φίσκα στον κόσμο;

Κακά τα ψέματα. Το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο πασούλες και σουτάκια. Είναι και Γήπεδο με γάμμα κεφαλαίο. Είναι κόσμος που παθιάζεται, ενισχύει τους παίκτες της ομάδας του, γίνεται ένα με αυτούς. Δεν είναι ούτε Pro ούτε FIFA ούτε αυτά τα παλιά ξύλινα ποδοσφαιράκια που κάναμε «κοκορέτσια».

Ανοίξτε επιτέλους τα γήπεδα.