Επιστολή της Ελ.Τουμανίδου στο fosonline.gr: «Ο θρήνος είναι παντοτινός - Μην βρίζετε τα παιδιά μας»

Με αφορμή τη συμπλήρωση 40 χρόνων από την τραγωδία της Θύρας 7, η Ελευθερία Τουμανίδου, μητέρα του Παναγιώτη - του μικρότερου θύματος, στέλνει το δικό της μήνυμα μέσα από το fosonline.gr

Επιστολή της Ελ.Τουμανίδου στο fosonline.gr: «Ο θρήνος είναι παντοτινός - Μην βρίζετε τα παιδιά μας»

Αναλυτικά το μήνυμα της κ. Ελευθερίας Τουμανίδου:

"Αρχικά, θα ήθελα να απευθύνω ένα μεγάλο ευχαριστώ στη διοίκηση του Ολυμπιακού και προσωπικά στον κύριο Μαρινάκη. Όχι μόνο για όσα έχει κάνει όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και για το χθεσινό τελετουργικό στο γήπεδο. Αυτό που έκαναν πριν από το παιχνίδι με τον ΟΦΗ ήταν συγκινητικό. Το έβλεπα και έκλαιγα. Όλοι κλαίγαμε. Ήταν το παιδί μας εκεί... Αλλά και ξένα παιδιά να ήταν πάλι τα ίδια συναισθήματα, θα μας προκαλούσαν.

Πέρασαν 40 χρόνια από τότε που ένα ανθρώπινο έγκλημα, έκοψε το νήμα της ζωής των παιδιών μας, με τον πλέον σκληρό και άδικο τρόπο. Οι αναμνήσεις ξαναγυρίζουν κάθε χρόνο την 8η Φεβρουαρίου. Δεν θέλω να θυμάμαι εκείνη την ημέρα, τη μαχαιριά που έριξαν στην καρδιά μου, κάποιοι ανεύθυνοι και αδιάφοροι για τη ζωή των παιδιών. Από αμέλειά τους σκοτώθηκαν 21 νεαρά παιδιά μέσα στη θύρα 7, από μια πόρτα κλειστή και δύο κολλημένα τουρνικέ. Δύσκολα μπορεί να συλλάβει ο νους τού ανθρώπου τι συνέβη εκείνη την καταραμένη Κυριακή. Εικοσιένα νεανικά κορμιά πεταμένα μέσα σε μια θύρα. Εκεί δίπλα και το κορμάκι του δικού μου παιδιού, του 14χρονου Παναγιώτη μου, του Πανούλη μου. Ηταν ο μοναχογιός μου, ήταν το γλυκό μου παιδί, που αγαπούσα πολύ, το καμάρωνα και ευχαριστούσα το Θεό για τα 3 παιδιά που μου χάρισε.

Το γεγονός αυτό, βύθισε σε πένθος όλες τις οικογένειες. Από τότε περνούσαμε δραματικά χρόνια. Χάσαμε τα παιδιά μας, τους συζύγους μας, τους πατεράδες μας, τα αδέρφια μας. Κάθε οικογένεια ζει το δικός της δράμα.

Και τα 21 παιδιά ήταν υπέροχα, από καλές οικογένειες και αγαπούσαν τον Ολυμπιακό. Πέθαναν όλα με το όνομά του. Είναι οι ήρωες της ομάδας μας και θα ζουν κάθε μέρα στη μνήμη μας. Το τίμημα το βαρύ, έλαχε στον Ολυμπιακό. Ο θρήνος θα είναι παντοτινός. Στα σκαλιά της θύρας 7, πίσω από την πόρτα που δεν άνοιξε ποτέ, έφυγαν όρθιοι και άδικα, εξαιτίας ενός εγκλήματος. Το δυστύχημα και ο θάνατος ήταν μια εθνική τραγωδία και δεν τόλμησε κανείς να τιμωρήσει τους υπαίτιους.

Να μην τολμήσει κανείς φίλαθλος αντίπαλης ομάδας να βρίσει ξανά τους νεκρούς της θύρας 7, γιατί για εμάς θα είναι 21 άγγελοι. Θα είναι πάντα εδώ, θα τους αγαπάμε, θα τους θυμόμαστε με χαμόγελο και ένα δάκρυ. Δεν θα τους ξεχάσουμε ποτέ.

Θέλω να ευχαριστήσω τη διοίκηση του Ολυμπιακού και τον κύριο Μαρινάκη, που δημιούργησε αυτή την ωραία ομάδα και μας χαρίζουν μαγικές στιγμές. Να ξέρετε ότι απαλύνετε τον πόνο μας, γιατί αγαπάμε πολύ τον Ολυμπιακό μας. Οι παίκτες και ο προπονητής της ομάδας να τα δώσουν όλα φέτος. Ποτέ δεν κάνουμε πίσω, πάντα προχωράμε μπροστά και στο τέλος θα καταφέρουμε αυτό που μοιάζει ακατόρθωτο. Ευχόμαστε καλή χρονιά σε όλους, στην Ελλάδα μας, τον Ολυμπιακό μας, τον κ. Μαρινάκη και τον κ. Μώραλη για όλα όσα έχουν κάνει για εμάς και για τον αγαπημένο μας Πειραιά. Είμαστε υπερήφανοι και σας ευχαριστούμε μέσα από την ψυχή μας.

Για τον Ολυμπιακό μας, ευχόμαστε μόνο καλό παιχνίδι και νίκες, σε πρωτάθλημα Κύπελλο και Ευρώπη. Σας ευχαριστούμε.

Για τις οικογένειες των θυμάτων

Τουμανίδου Ελευθερία - Σπηλιόπουλος Γιώργος"