Το ρεσιτάλ του Πέδρο Μαρτίνς

Για κάθε νίκη και καλή εμφάνιση όλα εξαρτώνται από τους παίκτες μιας ομάδας κι ο Ολυμπιακός στο 4-0 επί του Ατρόμητου είχε σούπερ Ελ Αραμπί με το δεύτερο χατ-τρικ του στην Ελλάδα (στο Κατάρ είχε κάνει και πολύ πιο γρήγορο, μέσα σε ένα τέταρτο!), είχε Καμαρά να αυξομειώνει την ένταση όποτε ήθελε, είχε Φορτούνη απολαυστικό, είχε Σεμέδο ακατανίκητο και μια σειρά από παίκτες να δίνουν πολλά, άλλος περισσότερα, άλλος λιγότερα. Έτσι ώστε να έρθει την κατάλληλη στιγμή το καλύτερο φετινό ματς της πειραϊκής ομάδας, παραμονές της πρεμιέρας του Champions League.

Πίσω από αυτή την εικόνα επιβολής, ο Πέδρο Μαρτίνς ήταν για μια ακόμη φορά εκείνος που έκανε τη διαφορά. Πριν από το ματς, στη διάρκεια του ματς, μετά το ματς. Ο προπονητής του Ολυμπιακού έκανε πολλά που θα μπορούσαν να τον είχαν θέσει σε πεδίο κριτικής, αλλά και πάλι αυτή η κριτική είχε μόνο θετικά.

Τι πέτυχε ο Μαρτίνς εκτός από το να νικήσει με ευρύ σκορ μια ομάδα που δύσκολα χάνει όπως ο Ατρόμητος του Κάναντι (με τον Αυστριακό να υφίσταται τη βαρύτερη ήττα της εν Ελλάδι καριέρας του);

- Έδωσε χρόνο ξεκούρασης, αλλά και ρυθμό σε κομβικούς παίκτες του ενόψει Μαρσέιγ. Ο Μπουχαλάκης μπήκε προς το τέλος. Ο Ραντζέλοβιτς το ίδιο. Ο Βαλμπουενά με τον Φορτούνη έγιναν αλλαγή για να μην επιβαρυνθούν περισσότερο.

- Δεν δίστασε στη διάρκεια της αναμέτρησης να κάνει αλλαγή πριν από το ημίχρονο μετά την αποβολή του Μάτιτς και να γεμίσει την περιοχή του Ατρόμητου με επιθετικούς, έχοντας έξω από αυτήν τη δημιουργική ποιότητα παικτών σαν τους Βαλμπουενά, Φορτούνη, Καμαρά και Εμβιλά. Όλοι είχαν συμμετοχή στα γκολ του Ελ Αραμπί και του Χασάν.

- Είχε δηλώσει ξεκάθαρα, στο Ρέντη και δημοσίως, ότι όποιος δεν έπαιζε καλά με τον Ατρόμητο δεν θα έπαιζε καθόλου με την Μαρσέιγ. Έδωσε την πρέπουσα σημασία στο ματς του πρωταθλήματος και είδε την ομάδα του να κυνηγάει το ένα γκολ μετά το άλλο μέχρι το φινάλε.

- Βρήκε την ευκαιρία να δώσει χρόνο σε παίκτες που θα είναι υπερπολύτιμοι στο απαραίτητο φετινό rotation όπως ο Λοβέρα και ο Σουντανί.

- Έδωσε στους νεοαποκτηθέντες να καταλάβουν εμπράκτως ότι για να μπουν στην εξίσωση θα χρειαστεί χρόνος και δουλειά από την πλευρά τους. Οι παλιότεροι είναι πιο μπροστά στο δικό του σχέδιο. Οι νεοφερμένοι θα μπουν σταδιακά. Να μην ξαναθυμίσουμε το παράδειγμα του Γκιγιέρμε που έκανε δυο μήνες να γίνει βασικός (και αναντικατάστατος). Ο Βινάγκρε και ο Τιάγκο ήταν εκτός αποστολής, ο Ντρέγκερ, ο Πέπε και ο Μπρούμα εκτός 20αδας. Θα περιμένουν και θα μοχθήσουν.

Για τον Πέδρο Μαρτίνς το 4-0 επί του Ατρομήτου ήταν ακόμη ένα ρεσιτάλ. Και ένδειξη ότι η δουλειά γίνεται σωστά και φέτος από την πλευρά του για τους στόχους σε όλες τις διοργανώσεις. Επίσης, όταν βλέπει τον Ολυμπιακό να παίζει όπως στο πρώτο εικοσάλεπτο του συγκεκριμένου αγώνα, ξέρει καλά ότι τα γρήγορα γκολ θα έρθουν. Είναι θέμα χρόνου να «σπάσει» αυτό το παράξενο «μηδέν» στην επίθεση, στα πρώτα ημίχρονα. Όπως άλλωστε ήταν θέμα χρόνου να «σπάσει» και η περίφημη αφλογιστία/γκίνια/ αστοχία του χαρισματικού σκόρερ που λέγεται Γιουσέφ Ελ Αραμπί, ο οποίος βάζει το ένα γκολ μετά το άλλο. Και περιμένει την Μαρσέιγ, την ομάδα εναντίον της οποίας είχε βάλει πριν από δέκα χρόνια το πρώτο γκολ της καριέρας του στην Γαλλία, με τη φανέλα της Καέν.