Ποιους αφορά η λογοτεχνία σήμερα;

«Πού είναι η σοφία που χάσαμε στη γνώση; Πού είναι η γνώση που χάσαμε στην πληροφόρηση;» γράφει ο Τ.Σ. Έλιοτ στο πρώτο Χορικό του Βράχου.

Δανείζεται κάτι από την προφητική ικανότητα των μυθιστοριογράφων προκειμένου να προοικονομήσει τον άβουλο κόσμο μας. Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία εκατό χρόνια διασχίσαμε γοργά τα τοπία της γνώσης και της επιστήμης, θέλοντας να φτιάξουμε ένα μέλλον κατ’ εικόνα και ομοίωση του θεού της τεχνολογίας.

Ατενίζει κανείς το πάθος για πληροφορία του μέσου ανθρώπου, την ανάγκη του να ενημερώνεται για το παραμικρό και αναρωτιέται αν χωρά κάπου και λίγη λογοτεχνία. Αυτή η λογοτεχνία που μπορεί να προαγάγει την αισθητική μας, να οξύνει την παρατηρητικότητά μας, να ενισχύσει την υγιή αμφιβολία μέσα μας.

Η λογοτεχνία που θα μπορούσε να αλλάξει τη ζωή μας όχι με το πάτημα ενός κουμπιού αλλά αργά και σταθερά μέσα από εκατοντάδες σελίδες κομψής γλώσσας, απροκατάληπτης σκέψης και υψηλής αισθητικής.

Ποιους αφορά ωστόσο αυτή η λογοτεχνία;

• Όχι αυτούς που γράφουν ή διαβάζουν με την πεποίθηση ποπ σταρ. Η λογοτεχνία δεν είναι η χώρα των διασημοτήτων. Οι λογοτέχνες είναι οι «ήρωες» του ποιητή που προχωρούν στα σκοτεινά
• Δεν αφορά σίγουρα αυτούς που αναζητούν στη λογοτεχνία επιβεβαίωση για την κοινοτοπία και τον καιροσκοπισμό τους.
• Δεν αφορά όσους περιφέρουν την αμάθεια και την απαιδευσία τους ως μόδα, βαφτίζουν την απλοϊκότητα και την αφέλεια ως «νέα ευφυΐα» και μιλούν για «δύσκολα» βιβλία.
• Ούτε όσους μετατρέπουν τα κάθε λογής φεστιβάλ βιβλίου και λογοτεχνικά σαλόνια σε εμποροπανηγύρεις ευτελίζοντας κάθε έννοια λογιοσύνης και διανόησης
• Ούτε όμως όσους μεγεθύνουν το ταλέντο και το έργο τους με τον παραμορφωτικό φακό μιας μικρομεσαίας τάξης κριτικών.

Σε αυτό τον παράξενο κόσμο της μεθόδευσης και της επικοινωνίας ας αφήσουμε ένα παράθυρο για τη λογοτεχνία που γράφεται χωρίς καιροσκοπισμό και μάταιη φιλοδοξία. Είναι η λογοτεχνία που αλαφροπατεί μα τα βήματά της αντηχούν στο μέλλον. Ας μην μας βρει το αύριο χωρίς αυτήν.