Κλείνει το MAD: Αντίο Αλφρεντ Νιούμαν
Το περιοδικό δεν δίστασε να σατιρίσει τους Αμερικανούς προέδρους, τον τυφλό πατριωτισμό και την κουλτούρα της κατανάλωσης.
Για 67 χρόνια, ένας κοκκινομάλλης πιτσιρίκος με πεταχτά αυτιά, πρόσωπο γεμάτο σπυράκια και ένα πλατύ ειρωνικό χαμόγελο φιγουράριζε στα εξώφυλλα ενός περιοδικού που επηρέασε γενιές κορυφαίων κομικών και άλλαξε ριζικά την έννοια της ανεξάρτητης σάτιρας. Ωστόσο, ο χαριτωμένος Αλφρεντ Νιούμαν σύντομα θα περάσει στην Ιστορία. Το αμερικανικό σατιρικό περιοδικό MAD ανακοίνωσε πως θα πάψει πλέον να κυκλοφορεί στα περίπτερα και θα αναστείλει τη λειτουργία του, με το τελευταίο πρωτότυπο μηνιαίο τεύχος του να κυκλοφορεί τον Αύγουστο.
Το ιστορικό περιοδικό πρωτοεμφανίστηκε το 1952 με τη μορφή ενός αυτοσχέδιου βιβλίου κόμικς γραμμένο σχεδόν εξ ολοκλήρου από τον συντάκτη του, Χάρβεϊ Κούρτζμαν. Χάρη στο αιχμηρό του χιούμορ και τα πρωτότυπά του σχέδια, σε τρία μόλις χρόνια το MAD εξελίχθηκε σε ένα υπερδημοφιλές περιοδικό με σημαντική επιρροή και τρομερή αναγνωσιμότητα, ενώ στο ζενίθ της δημοτικότητάς του απολάμβανε 2 εκατομμύρια συνδρομητές – αριθμός διπλάσιος από το σημερινό αναγνωστικό κοινό της εφημερίδας Washington Post.
Παρότι χιουμοριστικό, το περιοδικό διατήρησε ανά τα χρόνια μια σοβαρή αποστολή: να ενθαρρύνει τους αναγνώστες του να αντιμετωπίζουν τα πάντα με μια δόση σκεπτικισμού. «Το μήνυμά μας παρέμεινε πάντοτε το ίδιο: σκεφτείτε μόνοι σας και ασκήστε κριτική στα πάντα!» είχε κάποτε αναφέρει ο συντάκτης του, Τζον Φικάρα, και πράγματι το κριτικό πνεύμα του MAD ξεχώρισε ιδιαίτερα την εποχή που οι ψυχροπολεμικές εμμονές είχαν περιορίσει την αμερικανική έκφραση. Οι γελοιογραφίες του περιοδικού έθιξαν θέματα ταμπού, όπως την υποκρισία πολλαπλών Αμερικανών προέδρων, τον τυφλό πατριωτισμό και την υπερκαταναλωτική κουλτούρα, την ίδια στιγμή όπου η αμερικανική τηλεόραση αναμετέδιδε μονάχα τρία δίκτυα με ελάχιστες ιδεολογικές διαφορές.
Το ανεμπόδιστο πνεύμα αμφισβήτησης του MAD δεν περιορίστηκε μόνο στο περιεχόμενό του, αλλά επηρέασε επίσης και το μοντέλο εσόδων του περιοδικού. Για 44 χρόνια, οι αρχισυντάκτες του αρνήθηκαν να πλαισιώσουν τις σελίδες του με διαφημίσεις, και βασίστηκαν αποκλειστικά σε συνδρομητικά τέλη για την επιβίωση του περιοδικού. Στους χώρους όπου κανονικά θα εμφανίζονταν οι διαφημίσεις, το MAD τύπωνε έξυπνες και αισθητικά εντυπωσιακές παρωδίες των πιο δημοφιλών διαφημιστικών μηνυμάτων της εποχής, όπως μια ολοσέλιδη ελαιογραφία ενός ζευγαριού καπνιστών με τη λεζάντα «φυσήξτε καπνό στο πρόσωπό της και θα σας ακολουθεί παντού για μια ζωή!».
Το περιοδικό δυσκολεύτηκε να διατηρήσει την ιδιαιτερότητά του την περίοδο του Διαδικτύου, όταν η σάτιρα βρίσκεται πλέον παντού, δωρεάν και άμεσα διαθέσιμη. Δύσκολα μπορεί να σερφάρει κανείς στα σύγχρονα μέσα κοινωνικής δικτύωσης χωρίς να συναντήσει κάποιο βίντεο από τις μεταμεσονύκτιες αμερικανικές κωμικές εκπομπές – ένα φαινόμενο το υπόβαθρο του οποίου οικοδομήθηκε χάρη σε σατιρικά περιοδικά σαν το MAD. «Εχουμε επηρεάσει και διασκεδάσει μια γενιά που έχει πλέον μεγαλώσει», ανέφερε πρόσφατα ο σκιτσογράφος του περιοδικού. «Είμαστε πλέον ένας θεσμός της νοσταλγίας».
