Τι σκεφτόμαστε όταν σκεφτόμαστε το ποδόσφαιρο

Αναζητούμε συχνά τις αιτίες που το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο απέχει παρασάγγας από το δικό μας. Μια από αυτές είναι σίγουρα η ποιότητα και ο τρόπος που σχολιάζουν και στοχάζονται για τον βασιλιά των σπορ οι πνευματικοί άνθρωποι στις ποδοσφαιρικά αναπτυγμένες χώρες.

Ο Σάιμον Κρίτσλεϋ ένας από τους πιο αιρετικούς φιλοσόφους της εποχής μας, συναρπαστικός αφηγητής ιδεών, δηλώνει φανατικός οπαδός της Λίβερπουλ, και όχι μόνο.

Σ’ ένα φιλοσοφικό πόνημα αφιερωμένο στη μαγεία της μπάλας, αναδεικνύει την ποιητική διάσταση του ποδοσφαίρου το οποίο, σύμφωνα με τον ίδιο, αφορά την ερμηνεία του χώρου.

Το ποδόσφαιρο, μας λέει ο Κρίτσλεϋ, έχει ανάγκη την ποιητική ερμηνεία ώστε να σωθεί από τη λήθη, τόσο το ίδιο όσο κι εμείς. Ισχυρίζεται ότι το ποδόσφαιρο μοιράζεται χαρακτηριστικά με τον κινηματογράφο που είναι εξίσου πραγματικός και πλασματικός. «Η μπάλα μοιάζει να έχει δική της ζωή με την οποία ο ποδοσφαιριστής επικοινωνεί παίζοντας».

Επίσης το ποδόσφαιρο είναι σαν το θέατρο και μάλιστα πιο κοντά στο θέατρο από όσο το ίδιο το θέατρο, σε σημείο ώστε η δραματική τέχνη να αποτυπώνεται σήμερα στο ποδόσφαιρο.

Ο Κρίτσλεϋ ούτε λίγο ούτε πολύ εξισώνει τις συζητήσεις για την πολιτική ή τη φιλοσοφία με τις αντίστοιχες για το ποδόσφαιρο και μας αποκαλύπτει ότι ο μέγιστος φιλόσοφος του εικοστού αιώνα, ο Χάιντεγκερ ήταν ποδοσφαιρόφιλος και θαυμαστής του Μπεκενμπάουερ στο γραφείο του δε έκρυβε μια τηλεόραση για να παρακολουθεί τα ματς.

Για τον Κρίτσλεϋ το ποδόσφαιρο είναι το «μπαλέτο της εργατικής τάξης». «…Ένας ποδοσφαιρικός αγώνας συνιστά προσωρινή ρήξη με την καθημερινότητα: είναι κάτι εκστατικό, εφήμερο και, το σπουδαιότερο όλων, μια κοινή εμπειρία». Υπάρχει άραγε κάποιος από τους λάτρεις της μπάλας που δεν θα συμφωνούσε;

ΤΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΟΤΑΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Σάιμον Κρίτσλεϋ, Εκδόσεις Πατάκη
Μετάφραση: Αντώνης Καλοκύρης