Μοντερνισμός - Ένα λογοτεχνικό κίνημα για νάρκισσους

Διαβάζει κανείς τους μεγάλους μοντερνιστές των αρχών του εικοστού αιώνα και διαπιστώνει τον άμετρο ναρκισσισμό τους όσον αφορά τη σχέση τους με τη γλώσσα και την ίδια τη λογοτεχνία. Πρώτος από όλους ο Τζόις που με το μνημειώδες μυθιστόρημά του «Οδυσσέας» άνοιξε τον ασκό του Αιόλου! Ο Τζόις παραμένει ένας μεγαλοφυής επιδειξίας και η συνεισφορά του στην εξέλιξη της λογοτεχνίας πρέπει να θεωρείται κορυφαία, αφότου ανέδειξε τη γλώσσα και την αποχαρακτήρισε ως απλό εργαλείο στην υπηρεσία των δημιουργών. Στα χέρια του η γλώσσα αναδεικνύεται σε μοναδικό πρωταγωνιστή, σε αλησμόνητο χαρακτήρα από ένα συγγραφέα που δεν ήταν και ο καλύτερος στη δημιουργία χαρακτήρων.

Τον ίδιο ναρκισισμό διαπιστώνει κανείς από την άλλη όχθη, την όχθη των ποιητών. Ο Πάουντ, για παράδειγμα, είναι ένας αθεράπευτος λεξιλάγνος. Όλη η ιστορία του μοντερνισμού γράφεται μέσα στον κύκλο μιας γλωσσικής αυταρέσκειας κι όποιος εμπνεύστηκε από τους μοντερνιστές, όπως για παράδειγμα, ο Μάλκομ Λόουρι στο «Κάτω από ηφαίστειο» αρίστευσε στην τέχνη της διακειμενικότητας, στην επίδειξη ποιητικής ρώμης και συνειρμικής αφηγηματικής λογικής.