Γλυκιά πενικιλίνη

Είτε πρόκειται για την ειρωνεία των καταστάσεων στην «Ιστορία του νεροχύτη» είτε για την ειρωνεία των λέξεων στη «Γλυκιά πενικιλίνη» είτε ακόμα και για αυτή την ειρωνεία των αντικειμένων όπως περιγράφεται στο «Βεστιάριο» τα διηγήματα της Μαρίνας Παπαγεωργίου συνθέτουν ένα απολαυστικό κείμενο.

Γλυκιά πενικιλίνη

Η συγγραφέας στην παρθενική της εμφάνιση μας παρασύρει στην ιδιαίτερη ατμόσφαιρα των ιστοριών της, με βασικό πρωταγωνιστή την εποχή και όχι τους ανθρώπους της. Η Παπαγεωργίου ανάγει τον χρόνο σε κυρίαρχο ρυθμιστή, τον χρόνο που στο πέρασμά του τη μια στιγμή γιγαντώνει και την άλλη κατακρημνίζει τις ψευδαισθήσεις μας. Ύστερα με τη δύναμη της μνήμης και της νοσταλγίας βαλσαμώνει πρόσωπα και πράγματα στο τούνελ των δεκαετιών και καταφέρνει κάτι σπουδαίο: να ντύσει με το μαγνάδι της παρηγοριάς τα περασμένα με τρυφερές αναφορές και περίσσια ευαισθησία.

Η «Γλυκιά πενικιλίνη» είναι μια σπονδυλωτή ελεγεία του χρόνου που μας εγκαταλείπει, των εποχών που αλλάζουν χωρίς να ερωτηθούμε, των ανθρώπων που χάνονται στα ποτάμια της μνήμης, των αντικειμένων που παλιώνουν μαζί με τις χαρές και τις λύπες μας. Κυρίως όμως αυτό το πρώτο βιβλίο της Μαρίνας Παπαγεωργίου είναι ένας ακριβής κατάλογος αφηγήσεων χωρίς γλωσσικές παρλάτες και περιττά στολίσματα. Η Τασία του νεροχύτη, η Αποστολική, ο Νικολάκης από τον Ψαρομαχαλά, ο γιος του Παποριέρη, ο επιστολολάτρης, οι μεταφραστές στον ημιώροφο, αλλά και οι υπόλοιποι ήρωες αποτελούν απλά τον ετερόκλιτο θίασο που παρελαύνει στη μεγάλη σκηνή του κόσμου. Οι σκιές τους γλιστρούν πάνω στις σελίδες με το φρεσκοτυπωμένο μελάνι, μαζί με το παντοδύναμο χέρι του χρόνου. Κι εμείς εκστασιασμένοι αναγνώστες πάνω στην αιώρα της αφήγησης απολαμβάνουμε το ταξίδι μπρος πίσω στις μέρες, στις εποχές, με τον λικνιστικό ρυθμό των λέξεων και των εντυπώσεων που μας χάρισε μια προικισμένη συγγραφέας.

Γλυκιά πενικιλίνη-Μαρίνα Παπαγεωργίου
Εκδόσεις Ιωλκός