Το μυθιστόρημα ανάμεσα στις συμπληγάδες της Ποίησης και της Φιλοσοφίας

Το μυθιστόρημα δεν είναι λογοτεχνία με την αυστηρή έννοια του όρου. Αποτελεί ένα αφηγηματικό υβρίδιο χάρις στο οποίο επικυρώθηκε η βαθιά σχέση της λογοτεχνίας με την πολιτική και τη φιλοσοφία. Η αφετηριακή αυτή ιδιότητα είναι ο λόγος που διασώθηκε ως γραμματειακό είδος στον κατακλυσμό της νεωτερικότητας και συνεχίζει μέχρι σήμερα να γράφεται και να διαβάζεται.

Το μυθιστόρημα του 20ου και 21ου αιώνα εξελίχθηκε σε μια περιπέτεια ύφους και στοχασμών, από την οποία δεν ξέφυγε κανείς μεγάλος μυθιστοριογράφος. Ο Προυστ, ο Φόκνερ, ο Τζόις, η Γουλφ, ο Μούζιλ, ο Κάφκα και τόσοι άλλοι πειραματίστηκαν με ποιητικά και φιλοσοφικά στοιχεία, κομμάτια ενός παζλ, που αποκαλούμε μυθιστόρημα και το ταυτίζουμε με τη λογοτεχνία ενώ είναι κάτι πολύ περισσότερο.

Το μυθιστόρημα θα βρίσκεται συνεχώς ανάμεσα στις συμπληγάδες της Ποίησης και της Φιλοσοφίας, πασχίζοντας να ισορροπήσει. Κι όσο θα γίνεται αυτό θα πλουτίζει τόσο η Ποίηση όσο και η Φιλοσοφία αλλά θα ευημερεί και το μυθιστόρημα.