Ομήρου Οδύσσεια - Η ευτυχία του ταξιδιού

«Ευτυχισμένος που έκανε το ταξίδι του Οδυσσέα», ο Σεφερικός αυτός στίχος είναι καμωμένος με δάνεια, παραλλαγή του πρώτου στίχου του σονέτου Το ωραίο ταξίδι του Γάλλου ποιητή Ιωακείμ ντι Μπελαί (1525-1560)

Ευτυχισμένος όποιος σαν τον Οδυσσέα
έκανε ένα ωραίο ταξίδι
(Heureux qui, comme Ulysse, a fait un beau
voyage)

Σηματοδοτεί την αρχή μιας περιπέτειας που δεν είναι άλλη από την ίδια τη λογοτεχνία. Ο Όμηρος, αυτή η μεγάλη δεξαμενή εικόνων, ιδεών και λέξεων, μας έδωσε όλα όσα χρειαζόμασταν. Το ταξίδι, το καράβι, τους ήρωες, την ψυχή, το πεπρωμένο.

Μας έδωσε όμως και τα εργαλεία της αφήγησης, ένα δώρο πολύτιμο, για όλους εμάς τους παραμυθάδες που κληρονομήσαμε κάτι από την Ομηρική φλέβα. Αυτός ο παρακατιανός ποιητής, που πολλοί τον ταυτίζουν με κάποιον πρώην μισθοφόρο, αποσυρμένο ύστερα από τόσες και τόσες περιπέτειες στο νησί της Εύβοιας, γέμισε με την πλούσια φαντασία του τα κιτάπια της Ιστορίας ικανοποιώντας την αναγνωστική μας βουλιμία.

Ο Όμηρος είναι το κλέος της ελληνικής γλώσσας, ανυπέρβλητης, αδάμαστης, ανίκητης από το χρόνο. Διαβάζει κανείς τις πανάρχαιες λέξεις του αναγνωρίζοντας πως καμιά από αυτές δεν χάθηκε, ζουν όλες στην καθημερινότητά μας, κάποιες φορές μεταμορφωμένες, άλλοτε κερδίζοντας καινούργια σημασία. Οι εικόνες, ωστόσο, τα πάθη και τα αισθήματα θεών και ανθρώπων παραμένουν οικεία και αναγνωρίσιμα. Ο φόβος, ο δόλος, η επιθυμία, η ελπίδα, ο αγώνας, ο έρωτας, η ανάμνηση κι αυτός ο κυρίαρχος νόστος που παραπέμπει σε ένα λαό της διασποράς όπως ήταν είναι και θα είναι οι Έλληνες μέσα στους αιώνες.