«Η ιστορία μιας στιγμής» - Οι αφηγηματικές πινελιές της Κυριακής Μπεϊόγλου

Η τέχνη της αφήγησης καθώς εξελίσσεται με τα χρόνια, καταβροχθίζει όλες τις συμβάσεις και είναι σαφές πια πως για να συνεχίσουμε να αφηγούμαστε χρειάζεται διαρκώς να καινοτομούμε. Στον ιδεατό μεσοπόλεμο ο Ζαν Πολ Σαρτρ είχε ισχυριστεί πως η λογοτεχνία πρέπει να μετατοπιστεί τόσο ώστε να αγγίξει τον σφυγμό της δημοσιογραφίας. Έχει περάσει ένας αιώνας από τότε κι όμως η δήλωση του βαρόνου της γαλλικής λογοτεχνίας μας προκαλεί ακόμα αμηχανία.

Η αλήθεια είναι ότι το ύφος της νεωτερικότητας στην εποχή της λατρείας του εφήμερου αλλάζει συνεχώς στην προσπάθεια να προσαρμοστούμε στα νέα αναγνωστικά ήθη. Μέσα σε αυτή την κοσμογονία τα πάντα τίθενται υπό αίρεση ακόμα και το χρονογράφημα.

Διαβάζοντας κανείς τα σύντομα κείμενα της Μπεϊόγλου, βουτηγμένα προηγουμένως στο βάμμα της δημοσιογραφίας, αντιλαμβάνεται πόσο πιο απαιτητική είναι η αποστολή του/της χρονογράφου. Η «Ιστορία μιας στιγμής» αξιοποιεί ερανισμούς από τη λογοτεχνία, ατάκες της καθημερινότητας, απόηχο από στίχους τραγουδιών, στοχασμούς και αγωνίες που μοιραζόμαστε όλοι, υπαρξιακά ερωτήματα, φευγαλέες εντυπώσεις, μικρές ή μεγάλες διαδρομές. Έτσι που στο τέλος αισθάνεσαι πως έχεις να κάνεις με εξαιρετικά μικροδιηγήματα.

Η Μπεϊόγλου αφηγείται τον κόσμο μας επαναφέροντας μνήμες που χάνονται στον εθισμό του εφήμερου. Αξιοποιεί με ένα δικό της τρόπο τα ανακυκλώσιμα υλικά της ενημέρωσης αναμειγνύοντας τα με τις αναγνώσεις της, με την έκδηλη αγάπη της για τη μουσική, με την προσωπική της αγωνία και ευαισθησία.

Τα κείμενά της, έτσι γραμμένα, με τρόπο σιβυλλικό, πολύσημο, διαπεραστικό, μόνο στο χαρτί μπορούν να φιλοξενηθούν, είτε πρόκειται για το φτηνό χαρτί της εφημερίδας είτε για το πολυτελές χαρτί μιας έκδοσης βιβλίου. Τη μυρωδιά αυτού του χαρτιού την ανασαίνεις στις λέξεις της Μπεϊόγλου, σαν φορτία που τα κουβάλησε η ίδια από τις σελίδες άλλων βιβλίων, βιβλίων πραγματικών αλλά και βιβλίων φανταστικών που κάθε συγγραφέας φτιάχνει στο μυαλό του.

«Η ιστορία μιας στιγμής» θα διαρκέσει σίγουρα περισσότερο από μια στιγμή, όπως διαρκεί το άρωμα κάθε βιβλίου που φτιάχνεται με μεράκι από καλά υλικά, και έχει τη δική του ψυχή που δεν ανήκει στον συγγραφέα του αλλά μοιράζεται σαν αντίδωρο στους πρόθυμους αναγνώστες του.