Διαβάζοντας «το βασίλειο» του Jo Nesbo

Μετά το θάνατο του επιθεωρητή Χάρι Χόλε, πρωταγωνιστή σε μια σειρά αστυνομικών μυθιστορημάτων με τεράστια παγκόσμια επιτυχία, ο Νορβηγός συγγραφέας Jo Nesbo επανέρχεται στη δική μας ανάγνωση με ένα εντελώς διαφορετικό βιβλίο. «Το βασίλειο» Κοινός τόπος η δολοφονία ή μάλλον οι δολοφονίες, αλλά αυτή τη φορά δεν ψάχνουμε τους θύτες.

Εκείνοι είναι που αφηγούνται το έγκλημα εντελώς φυσικά και ψυχρά, σαν αναγκαίο κακό. Ο φόνος είναι μέσο κάλυψης κάποιου μυστικού ή απλώς εκδίκησης. Δεν αναζητάμε ούτε το δράστη, ούτε τα αίτια. Αυτά μας δηλώνονται εξ αρχής. Οικογενειακά μυστικά, ψέματα και ανίερες συμμαχίες οδηγούν σε φόνους που μοιάζουν αναπόφευκτοι και αναμενόμενοι.

Δυο αδέρφια, σε ένα απομακρυσμένο χιονισμένο χωριό της Σκανδιναβίας, αναπτύσσουν από μικρά μια αλληλεγγύη λόγω των συνθηκών της ζωής τους. Το φάντασμα της σεξουαλικής κακοποίησης ενός από αυτά οδηγεί σε παράπλευρες απώλειες όλων των επιπέδων και σε σμίλευση χαρακτήρων με σκληρότητα, χωρίς ηθικούς φραγμούς.

Η εκδίκηση και η προσπάθεια να ξεφύγουν από τη δικαιοσύνη είναι πλέον ο γνώμονας των επιλογών τους. Ακόμα και ο αληθινός έρωτας ενέχει μια τραγικότητα, ένα αδιέξοδο, κάτι το ανήθικο και απαγορευμένο. Η τραγική παιδική ηλικία δεν επιτρέπει στον άνθρωπο να ορθοποδήσει ποτέ και να ξεφύγει από τη δυστυχία του.

Μην περιμένετε εδώ χάπι εντ, είναι αδύνατο να επέλθει. Αντιθέτως έχουμε τη λογική της αρχαίας τραγωδίας: Υβρις και Νέμεσις. Οι ήρωες θα γλιτώσουν από τη Δικαιοσύνη των ανθρώπων, θα τους ξεγελάσουν όλους. Όμως η μοναδική τους ελπίδα να ευτυχήσουν θα θυσιαστεί σε αυτό το βωμό. Επομένως η αληθινή Δικαιοσύνη έχει επικρατήσει.