Κατά Ιωάννη: Εμπνευσμένο από τον Γιαννούλη Χαλεπά

Κατά την έναρξη της εκδήλωσης, ο εκδότης του Μίνωα Γιάννης Κωνστανταρόπουλος, αφού καλωσόρισε το κοινό, αναφέρθηκε με θερμά λόγια στον συγγραφέα, ο οποίος, όπως ανέφερε, βρίσκεται στην καλύτερη περίοδο της συγγραφικής του πορείας. Ιδιαίτερα συγκινητική ήταν η μνεία του κ. Κωνστανταρόπουλου στους γονείς του, ιδρυτές των εκδόσεων Μίνωας, με αφορμή τον φετινό εορτασμό των 70 χρόνων από την ίδρυση του εκδοτικού.
Για το βιβλίο μίλησαν ο δημοσιογράφος Σταύρος Θεοδωράκης και ο διευθυντής
προγράμματος του ραδιοφωνικού σταθμού Μελωδία Δημήτρης Βραχνός, ενώ
αποσπάσματα ανάγνωσε ο ηθοποιός Ορφέας Αυγουστίδης. Η ερμηνεύτρια Γιώτα Νέγκα, συνοδευόμενη από τη Δήμητρα Μπουλούζου στο βιολί και τον Βαγγέλη Μαχαίρα στα έγχορδα, έντυσε μουσικά την εκδήλωση με τη μελωδική φωνή της. Η εκδήλωση προβλήθηκε ζωντανά μέσω live streaming.
Στο σύνολό τους οι ομιλητές στάθηκαν στη συγγραφική δεινότητα του Σπύρου Πετρουλάκη, που ξεπερνάει τον εαυτό του σε κάθε του νέο έργο, αλλά και στο γεγονός πως η ιστορία του Κατά Ιωάννη είναι εξαιρετικά επίκαιρη, παρόλο που ένα μεγάλο μέρος της διαδραματίζεται στο 1900.
Ο Δημήτρης Βραχνός παρομοίασε τον γραπτό λόγο του συγγραφέα με αυτόν του Dan
Brown, σημειώνοντας πως η ιδιαιτερότητα του βιβλίου έγκειται στο ότι υπάρχουν αληθινοί χαρακτήρες σε αυτό –αληθινά ιστορικά πρόσωπα– όπως ο συνθέτης Παναγιώτης Τούντας.
«Η κρητική καταγωγή, η ταυτότητα όλων μας δεν περιορίζεται ούτε σε θάλασσες ούτε σε σύνορα» είπε μεταξύ άλλων για το Κατά Ιωάννη ο κύριος Βραχνός.
Ο Σταύρος Θεοδωράκης τόνισε ότι αυτό το βιβλίο είναι «αφορμή να σκεφτείτε πράγματα που συμβαίνουν και σήμερα, αλλά να μη χαθείτε σε αυτά και να ζήσετε μια ιστορία πάθους, με απρόοπτες στιγμές και ένα εξαιρετικό τέλος». Μάλιστα, δήλωσε ότι το τέλος του βιβλίου είναι ένα βιβλίο από μόνο του και εύκολα μπορεί να αποτελέσει υλικό για κάποια τηλεοπτική παραγωγή.
Κλείνοντας, ο Σπύρος Πετρουλάκης μοιράστηκε με το κοινό την αφετηρία της δημιουργίας του Κατά Ιωάννη. Ο συγγραφέας ανέφερε ότι εμπνεύστηκε από την ιστορία της ζωής του Γιαννούλη Χαλεπά για να δημιουργήσει την τραγική φιγούρα του Ιωάννη, του πρωταγωνιστή του νέου, καθηλωτικού μυθιστορήματός του.

Χανιά, σήμερα:
Στην Ιερά Μονή της Παναγιάς Ακρωτηριανής, ο συντηρητής έργων τέχνης Σταύρος
Βεγράκης ανακαλύπτει μια αριστουργηματική και συνάμα
«βλάσφημη» εικόνα, που κανείς δεν θα περίμενε να
βρίσκεται σ’ ένα μοναστήρι. Ποιος είναι, άραγε, ο
άγνωστος δημιουργός της, του οποίου την τέχνη
χαρακτηρίζει ένας γνήσιος και απαράμιλλος ρεαλισμός,
και κυρίως πώς έφτασε να ακολουθήσει μια τόσο
τολμηρή τεχνική στις αγιογραφίες του; Σε ένα ταξίδι του
στη Σμύρνη ο Βεγράκης θα βρει την άκρη της ιστορίας σε
ένα εντελώς απρόσμενο μέρος. Επιστρέφοντας στα Χανιά,
θα του αποκαλυφθεί μια τραγική ιστορία, βαθιά θαμμένη
στη μνήμη της πόλης.
Χανιά, 1900-1922:
Μια μάνα ψαλιδίζει με άκαρδο πείσμα τις φτερούγες που
πάνε να φυτρώσουν στις πλάτες του παιδιού της.
Ξεφεύγοντας για λίγο από το υγρό υπόγειο, τη φυλακή
του, ο Ιωάννης, ένας «ατελής» άνθρωπος, πασχίζει να φτάσει στην τελειότητα. Ο νεαρός ζωγράφος τολμά το αδιανόητο, αδιαφορώντας για το τίμημα. Βλασφημία ή ωδή στον έρωτα είναι η δημιουργία του; Ποιος, όμως, μπορεί να κρίνει την τέχνη που πηγάζει από την αλήθεια της ψυχής;
Στη δίνη της ανασφάλειας και των τραγικών ιστορικών γεγονότων, δύο νέα παιδιά δεν
διστάζουν να ερωτευτούν μέχρις εσχάτων. Έναν αιώνα μετά, η αγάπη, η ανθρώπινη
αναλγησία και το φοβερό τέλος είναι αδύνατο να ξεχαστούν…