«Το ολλανδέζικο σπίτι», της Αν Πάτσετ

Η Αν Πάτσετ μας εκπλήσσει επιλέγοντας την πρωτοπρόσωπη αφήγηση από το γιο της οικογένειας και όχι από την κόρη. Το βιβλίο ξεκινά από τη μέρα που τα δυο παιδιά συναντούν για πρώτη φορά την Αντρια, τη νεαρή σύντροφο του πατέρα τους που σύντομα γίνεται σύζυγός του και μετακομίζει στο σπίτι τους, το «ολλανδέζικο σπίτι», μαζί με τις μικρές της κόρες. Τόσο ο αφηγητής Ντάνυ όσο και η μεγαλύτερη αδελφή του Μέιβ αντιπαθούν την Άντρια με την πρώτη ματιά. Από τα συμφραζόμενα πληροφορούμαστε ότι η μητέρα τους έχει εγκαταλείψει την οικογένειά τους εδώ και χρόνια για λόγους που δε γνωρίζουν και απαγορεύεται να ρωτούν. Ο πατέρας εμφανίζεται στοργικός, υπεύθυνος αλλά απόμακρος. Η πρώτη φάση του βιβλίου ολοκληρώνεται με τον αιφνίδιο θάνατό του.

Η επόμενη περίοδος ξεκινά με μια σκηνή που τα δύο αδέλφια, δέκα χρόνια μετά, παρακολουθούν μέσα από ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο το «ολλανδέζικο σπίτι» και την Άντρια μέσα σε αυτό. Έτσι μαθαίνουμε τι έχει μεσολαβήσει αυτή τη δεκαετία.
Άνθρωποι του παρελθόντος επανέρχονται, ενώ η ζωή του Ντάνυ εξελίσσεται ενώ της Μέιβ παραμένει στάσιμη. Πρωταγωνίστρια στο βιβλίο είναι η αδελφική αγάπη, ο κοινός κώδικας που αναπτύσσεται ανάμεσα σε δύο αδέλφια που η ζωή τα έδεσε παραπάνω από το σύνηθες. Τελικά το «ολλανδέζικο σπίτι» αποτελεί για όλους τους δραματικούς ήρωες, πρωτεύοντες και δευτερεύοντες, παρελθοντικούς και μελλοντικούς, ένα ορόσημο στη ζωή τους, στον καθένα για διαφορετικό λόγο. Άλλους τους καταδικάζει, άλλους τους εμπνέει, κανέναν όμως δεν αφήνει ανεπηρέαστο.

Η γραφή είναι άμεση και σε συνεπαίρνει από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα, αφήνοντάς σου μια νοσταλγία ανάμικτη με τη θλίψη για το παρελθόν και την ελπίδα για το μέλλον. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις «εκδόσεις Δώμα».