Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και… πολλά βιβλία!

Οι εκθέσεις βιβλίου δίνουν και παίρνουν στη Γαλλία. Από τη Νίκαια έως το Περπινιάν και από τη Λιόν και την Τουλούζη μέχρι το Σαν Μαλό και το ηγεμονικό Παρίσι, το βιβλίο συνεχίζει να ταξιδεύει και μαζί οι άνθρωποι που το αγαπούν, συγγραφείς και αναγνώστες. Στα περίβλεπτα φεστιβάλ συμμετέχουν λιγότερο ή περισσότερο και τα μεγάλα ονόματα. Το κοινό συρρέει σε αυτή την πνευματική εμποροπανήγυρη, συναλλάσσεται με τους συγγραφείς, διαπραγματεύεται μαζί τους, σαν να βρίσκονται μπροστά σε μια πραμάτεια που ζητά οπωσδήποτε να πουληθεί. Οι λογοτεχνικές συζητήσεις και τα στρογγυλά τραπέζια προσθέτουν κάτι σε κύρος και ενδιαφέρον. Η μέρα τελειώνει κάποτε κι οι βιβλιοπώλες αναμετρώνται με τις υψηλές προσδοκίες τους που συνήθως δεν επαληθεύονται. Ακολουθεί ένα δείπνο για τους εκατοντάδες συγγραφείς που συμμετέχουν και στην περίπτωση της Νίκαιας όλα συμβαίνουν μπροστά στη θάλασσα.

Είναι μια όμορφη νύχτα, η πρώτη του Ιουνίου και ακολουθώ τα βήματα της πολύβουης συντροφιάς. Θυμάμαι τι μου είχε πει ένας υπεύθυνος σειράς των εκδόσεων Gallimard στην Τουλόν πριν από χρόνια. «Τι ζητά ένας Έλληνας συγγραφέας μόνος εδώ στο Γαλλικό νότο ανάμεσα σε τόσους Γάλλους συγγραφείς;» Τώρα που συναντιόμαστε ξανά του το θυμίζω και χαμογελά αμήχανα. Ο επιμένων νικά!

Κι όσο για τη Νίκαια, είναι μια πόλη που αξίζει κανείς να τη ζει όλες τις μέρες, όλες τις ώρες. Τέτοιοι ευλογημένοι τόποι δεν υπάρχουν πολλοί. Αύριο σκέφτομαι ύστερα από χρόνια να επισκεφθώ ξανά το μουσείο Ματίς…