Netflix: Αξίζει τελικά η πέμπτη σεζόν του The Crown;

Αν πριν από 5-6 χρόνια μας έλεγαν ότι το Netflix θα κυκλοφορούσε μια σειρά, το The Crown, που θα καταπιανόταν με την πορεία της βρετανικής βασιλικής οικογένειας και αυτή η σειρά θα ήταν από τα δυνατά του franchises, θα γελούσαμε.

Κι όμως, το The Crown βρέθηκε στις πρώτες 4 σεζόν του να απασχολεί αρκετά, να αποτελεί αντικείμενο συζήτησης και να προκαλεί το binge watch του μέσου χρήστη. Δεν θα έμπαινε με τίποτα στις 10 καλύτερες σειρές του Netflix, αλλά είχε ένα ελκυστικό πακέτο. Το πολύ ιδιαίτερο με το The Crown είναι ότι επειδή ακριβώς κάνει ένα ιστορικό ταξίδι στην πορεία της βασιλείας της Ελισάβετ, κάθε δύο σεζόν το καστ έπρεπε να αλλάζει και να προσαρμόζεται στο πέρασμα του χρόνου.

Από την 4η ως την 5η σεζόν, υπήρχε ένα μεγάλο gap, στο οποίο το μόνο ενδιαφέρον του κοινού ως προς τη σειρά ήταν το ποια θα αναλάβει να γίνει η νέα Ελισάβετ μετά την Ολίβια Κόλμαν. Η Ιμέλντα Στάουντον διέγειρε λίγο τη φαντασία, έγινε και η σύνδεση με τον ρόλο της στο Harry Potter, αλλά ως εκεί.

Το ενδιαφέρον για τη σειρά είχε χαθεί. Μέχρι που ήρθε η πραγματικότητα να την τονώσει. Ο θάνατος της Ελισάβετ πριν από περίπου δύο μήνες, αναθέρμανε την προσμονή του θεατή της σειράς εν όψει της κυκλοφορίας της 5ης σεζόν, η οποία εν τέλει έγινε διαθέσιμη στο Netflix.

Δεν χρειάστηκαν παρά δύο 24ωρα για να κατακλυστεί το διαδίκτυο με reviews που αποκαλούν την 5η σεζόν ένα επί της ουσίας σκουπίδι. Τέρμα αδούλευτη, με πολύ κακό καστ και μακριά απ΄αυτό που υπόσχονταν οι δημιουργοί ότι θα είναι, δηλαδή ένα ιστορικό fiction, ένας συνδυασμός δηλαδή της πραγματικότητας με την προσθήκη συμβάντων που δεν έγιναν όντως.

Ακόμα και μέσα που απέχουν έτη φωτός από τη λαγνεία για τα βασιλικά ζητήματα, που δε χάνουν ευκαιρία για να ζητήσουν την κατάργηση αυτού του θεσμού, όπως τουλάχιστον λειτουργεί στη Βρετανία, όπως ο Independent και η Guardian, κρίνουν την 5η σεζόν ως ένα πασάλειμμα που δεν ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις.

Δεν είναι μόνο ότι η 5η σεζόν έχει ενοχλήσει περισσότερο από κάθε άλλη την ίδια τη βασιλική οικογένεια, αλλά και φιγούρες όπως η Τζούντι Ντεντς που ζητά να μπει ένα disclaimer πως όσα αποτυπώνονται, απέχουν από την πραγματικότητα.

Είναι κι ότι η 5η σεζόν αδυνατεί να εμβαθύνει σε αυτό που είναι ο βασικός της στόχος, δηλαδή στην πολυπλοκότητα των σχέσεων των βασιλικών μελών υπό το βάρος της δημοσιοποίησης γεγονότων που διαταράσσουν την καλή έξωθεν μαρτυρία, όπως το περίφημο Tampongate ή η συνέντευξη της Νταϊάνα στον Μάρτιν Μπασίρ. Ενώ η σειρά περιλαμβάνει αυτά τα δύο σημαντικά γεγονότα της δεκαετίας του ’90, που σημάδεψαν τη βασιλική οικογένεια, κάνει αναίτιες και ανούσιες μεταβάσεις και δεν δίνει χώρο στην απεικόνιση των αναταράξεων.

Για παράδειγμα, εκεί που παρουσιάζει το τηλεφώνημα του Καρόλου με την Καμίλα, όπου της λέει ότι θα ήθελε να είναι ταμπόν για να βρίσκεται συνέχεια ανάμεσα στα πόδια της, μετά δείχνει μια σκηνή όπου ο Κάρολος μιλάει για τις φιλανθρωπίες των οποίων είναι υπεύθυνος ως Πρίγκιπας. Το The Crown μοιάζει να ανακυκλώνει κάποια μοτίβα από προηγούμενες σεζόν και δεν έχει σχεδόν καθόλου το λεγόμενο character building.

Και στο τέλος όλων αυτών, ενώ έχει ένα αξιοσέβαστο καστ, ο τρόπος που το διαχειρίζεται, το κάνει να μοιάζει ακατάλληλο. Δηλαδή η Ελίζαμπεθ Ντεμπίκι φάνταζε τέλεια για να γίνει Νταϊάνα. Στην πράξη, δεν είναι καν καλή. Ο δε Ντόμινικ Γουέστ, είναι ίσως και στη θεωρία μια άστοχη επιλογή.

Δεδομένου ότι η σεζόν επικεντρώνεται σε Κάρολο και Νταϊάνα, υπάρχει λίγος χώρος για την Στάουντον ως Ελισάβετ, άρα ένα από τα βασικότερα ενδιαφέροντα του κοινού για την 5η σεζόν του The Crown, αυτοαναιρείται. Και όταν μια σεζόν αφιερώνεται σε δύο χαρακτήρες, αλλά τα δυνατά της σημεία είναι σε σκηνές όπου οι δύο αυτοί χαρακτήρες δεν εμφανίζονται, τότε καταλαβαίνει κανείς το σεναριακό πρόβλημα και την κατηφόρα της.

Με το επεισόδιο δε, όπου καταπιάνεται με τον Γιέλτσιν και τους Ρομανόφ, το The Crown μοιάζει να χάνει εντελώς τον θεατή του.Για όλα αυτά, ίσως θα πρέπει να παρθεί από το Netflix μια γενναία απόφαση για το (μη) μέλλον της σειράς.

Πηγή: itechnews