The Devil All The Time Review - Μπορεί το φοβερό cast να φέρει μόνο του την άνοιξη;

Ο Antonio Campos μας παραδίδει την φρέσκια κινηματογραφική του δουλειά, το The Devil All The Time του Netflix έχοντας επιμεληθεί από κοινού και το σενάριο μαζί με τον Paulo Campos για να μας διηγηθεί μία σκοτεινή ιστορία εκδίκησης, με πηγή έμπνευσής της το ομώνυμο μυθιστόρημα του Donald Ray Pollock που εκδόθηκε το 2011.

Σε κεντρικό ρόλο βλέπουμε εν προκειμένω τον Tom Holland (Spider-Man: Homecoming) ενώ μαζί του συμμετέχει και ένα αξιόλογο cast: Robert Pattinson (Τhe Lighthouse, High Life), Sebastian Stan (Captain America movies, Destroyer, I, Tonya), Jason Clarke (First Man), Mia Wasikowska (Piercing), Riley Keough (It Comes at Night), Eliza Jane Scanlen (Babyteeth) και ο Bill Skarsgard (IT films, Castle Rock).

Η πλοκή εστιάζει σε ένα νεαρό εν ονόματι ‘Arvin Russell’, με την ταινία να μας δείχνει ολόκληρη την πορεία της ζωής του, από την παιδική του ηλικία έως την ενηλικίωσή του, και πώς όλον αυτόν τον καιρό ο ίδιος δίνοντας τις δικές του μικρές και μεγάλες μάχες πάσχιζε να προστατέψει όλους όσους αγαπούσε σε μία ξεχασμένη από τον Θεό, μικρή πόλη βυθισμένη στην διαφθορά, την αδικία και την παρακμή.

Στην καινούργια αυτήν παραγωγή του Netflix βλέπουμε να ξετυλίγεται ένα βραδυφλεγές σε ένταση υποβλητικό δράμα μυστηρίου με αθώους, ενόχους, κατά συρροή δολοφόνους, εκπροσώπους του Νόμου που δωροδοκούνται από εγκληματίες και άλλους ιδιόρρυθμους χαρακτήρες.

Ο Antonio Campos παίρνει τον χρόνο του για να μας αφηγηθεί σε βάθος τριών δεκαετιών (1940, 1950 και 1960) έναν ιδιαίτερο μύθο με επίκεντρο του μία επαρχία του αμερικανικού Νότου, με τον βασικό ήρωα να παλεύει να βρει τον δρόμο του μέσα από αλλεπάλληλες αντιξοότητες αποκηρύσσοντας από μέσα του κάθε τι από το κλειστό, αδιάλλακτο και αυστηρά θρησκευτικό περιβάλλον που τον πλαισίωνε απ’ όταν ήταν αγόρι.

Το συγκεκριμένο θέαμα είναι σαν να εκτυλίσσεται με την μορφή ενός χρονικού και έχει ορισμένες πολύ δυνατές στιγμές, για τις οποίες προετοιμάζεται σταδιακά το όλο κλίμα. Οι ρυθμοί του δεν είναι γοργοί αλλά ακολουθούν ένα σχεδόν αργόσυρτο, σταθερό τέμπο, κάτι που ενδέχεται να ξενίσει κάποιους θεατές με την έννοια ότι ορισμένα σκηνικά δράσης ίσως θα μπορούσαν να είναι πιο σύντομα σε διάρκεια χωρίς απαραίτητα να επηρεαστεί ποιοτικά το περιεχόμενο του project.

Παρ’ όλα αυτά, το στοιχείο του απρόβλεπτου και της αγωνίας υπηρετείται αρκετά επιδέξια και εάν υπάρχει κάτι που είναι κυρίαρχο εδώ, αυτό είναι οπωσδήποτε η βαριά, ζοφερή, και ασφυκτικά μελαγχολική ατμόσφαιρα που δομείται μέσα από κάθε πλάνο. Σε αυτό συμβάλλει σε σημαντικό βαθμό και το soundtrack του φιλμ το οποίο επένδυσαν με πολύ ταιριαστές μελωδίες οι Danny Bensi και Saunder Jurriaans, ενώ ο Lol Crawley υπογράφει την φωτογραφία.

Οι πρωταγωνιστές προσεγγίζουν τις ερμηνείες τους στιβαρά, δίνοντας ο καθένας τους έναν πολύ χαρακτηριστικό αέρα στο πρόσωπο που υποδύονται, με το κοινό ταυτόχρονα να έχει στη διάθεσή του τα ερεθίσματα που χρειάζονται για να μπορεί να εμβαθύνει εύκολα στις αντίστοιχες φυσιογνωμίες, με την εκάστοτε από αυτές να έχει και από κάτι να πει.

Ο σκηνοθέτης μεταφέρει στο σινεμά ένα έργο που καταπιάνεται με διαχρονικά ζητήματα: όπως την ανάγκη για λατρεία προς το θείο, τον ατομικό και συλλογικό ηθικό κώδικα, το άγραφο δίκαιο, την πάση θυσία αναζήτηση της δικαιοσύνης, την εξαπάτηση, την βία, την τιμωρία, την εξιλέωση, τον συντηρητισμό, την θρησκοληψία, την κοινωνική υποκρισία, και τον φαρισαϊσμό.

Ο επίλογος του The Devil All The Time επισφραγίζεται από μία καθοριστικής σημασίας πράξη που φέρνει την πολυπόθητη κάθαρση για τον κύριο δρώντα ο οποίος αντιμέτωπος με την πιο ωμή φύση της αλήθειας, αγωνίστηκε με νύχια και με δόντια να ξεπεράσει κάθε επίπεδο της δικής του κόλασης, επιμένοντας στην πρόθεσή του να σώζει εκείνος πάντα τον εαυτό του, χωρίς καν να περιμένει τίποτα από αυτό το οποίο άλλοι διακαώς αποζητούν, στρέφοντας καρτερικά τα μάτια τους στον ουρανό.

Πηγή: unboxholics