Ιονέσκο, το καύχημα της Ρουμανίας
Το θέατρο του παραλόγου δεν ήταν τόσο παράλογο τελικά, πατούσε και με τα δύο πόδια σε ένα πολιτικό ρεαλισμό.
Ιονέσκο, Μπέκετ, Καμύ... το θέατρο του παραλόγου, η θεατρική υστερία που δεν ήταν καθόλου τυχαία σε μια εποχή όπου κάποιοι επιζητούσαν να ξεσκεπάσουν τα τυραννικά καθεστώτα που με τον μανδύα της επανάστασης είχαν επιβληθεί για δεκαετίες σε ήδη ταλαιπωρημένους λαούς.
Επικεφαλής αυτής της τάσης ο Ευγένιος Ιονέσκο προειδοποιούσε τον κόσμο για τον σκοταδισμό του υπαρκτού σοσιαλισμού. Πέρα όμως από τις πολιτικές του πρωτοβουλίες ο Ρουμάνος μετρ του σύγχρονου θεάτρου ήταν ένας πιονέρος της νεωτερικότητας.
Με το έργο του κατάφερε να οδηγήσει την τέχνη του θεάτρου σε μια νέα εποχή και είναι πια κλασικός. Ο δημιουργός του Μπερανζέ που αλωνίζει στον «Ρινόκερο» αλλά και στο «Ο βασιλιάς πεθαίνει» παρέμεινε ατσαλάκωτος και γοητευτικός μέχρι σήμερα.
Σε λίγα χρόνια κανείς δεν θα θυμάται ίσως τις πολιτικές ανησυχίες του. Θα διαβάζει όμως τα έργα του και θα εκστασιάζεται. Γιατί ο Ιονέσκο είναι κατά κάποιο τρόπο ο «Μπρανκούζι» του θεάτρου.
