Η φύση σε 45 λεπτά

«Η Φύση εισβάλλει στα Πατήσια» ξεκινούσε το ενημερωτικό κείμενο και αυτό ήταν ήδη ένα ισχυρό κάλεσμα. «Τα δωμάτια μιας παλιάς αθηναϊκής κατοικίας της Πλατείας Βικτωρίας φιλοξενούν ένα ιδιότυπο Μουσείο της Φύσης» συνέχιζε το κείμενο και, φυσικά, το ενδιαφέρον ενισχύθηκε. Η αστική χλωρίδα, τα σπίτια της Πατησίων, η οδός Δεριγνύ, τα ποτάμια που χάθηκαν, η άγρια ζωή που υπήρξε άλλοτε στο αττικό οικοσύστημα. Σαν μύθος και σαν περιπέτεια ακούγονταν όλα αυτά.

«Ξέρετε πως ο λύγκας κάποτε ζούσε στην Αθήνα;» Αυτή η παλιά ιστορία -και η φωτογραφία μιας προθήκης με έντομα κάθε λογής με τα καρτελάκια τους- ήταν μαγνήτης για ένα απόγευμα στο «ιδιότυπο Μουσείο της Φύσης» στα Πατήσια.

Ο λύγκας «δεν μένει πια εδώ». Ούτε οι απόγονοι των ενοίκων του αρχοντικού σπιτιού του αριθμού 15 της οδού Δεριγνύ.

Η άγνωστη χλωρίδα και πανίδα της Αθήνας έχει «καταλάβει» τα δωμάτια. Πρωταγωνιστής, σχεδόν οικοδεσπότης, το «χωροεπεκτατικό» φυτό Αείλανθος. Φερμένος κάποτε από την Ασία, ο αείλανθος κατέκτησε την πόλη. Μεγαλώνει και ψηλώνει ακόμη κι εκεί όπου το φως είναι λιγοστό και είναι το δέντρο των ακάλυπτων και των ερειπίων. Στο σημείο αυτό, θα χαλάσει λίγο η ρομαντική ατμόσφαιρα, διότι ο αείλανθος είναι η γνωστή «βρωμοκαρυδιά» με το άσχημο όνομα και την άγνωστη ιστορία της.

Οι πράσινοι παπαγάλοι που φωλιάζουν στην Αθήνα, το σκαθάρι του φοίνικα, ο αφανισμένος λύγκας, το βασιλικό πρότζεκτ του εξωτισμού του Εθνικού Κήπου από την «Υψηλοτάτη» και άλλες ιστορίες.

Η φύση γύρω μας, σε 45 λεπτά. Μικρής διάρκειας, όπως ήταν κάποτε οι δίσκοι 45 στροφών. Μια καλή αντι-ακαδημαϊκή αφήγηση αρκεί για να «ντύσει» διαφορετικά τις λέξεις βιοποικιλότητα, οικοσύστημα, αστικοποίηση.

Η περιπλάνηση γίνεται στα δωμάτια του σπιτιού της οδού Δεριγνύ στο πλαίσιο του Fast Forward Festival της Στέγης, σε συνεργασία με ένα «οικοσύστημα» που περιλαμβάνει επιστήμονες της φυσικής ιστορίας και της βοτανικής, αλλά και εικαστικούς, ένα θεατρικό συγγραφέα και καθημερινούς ηρωικούς προστάτες της άγριας ζωής. Και αείλανθους έξω από το παράθυρο του δωματίου στο βάθος, που βλέπει στον ακάλυπτο.