Ζωγραφική - ο τρόπος να βλέπεις και να ξαναβλέπεις τον κόσμο αλλιώς

Οι άνθρωποι χάνονται μέσα στο χρόνο, οι γενιές αλλάζουν, οι εποχές αλλάζουν αλλά η αφελής άποψη ότι υπάρχει ένας τρόπος για να βλέπουμε τον κόσμο παραμένει.

Η αλήθεια όμως είναι ότι η όραση είναι επίκτητη ιδιότητα, είναι καλύτερα μια συνήθεια, μια συμφωνημένη επιλογή από όσα πραγματικά θα μπορούσαμε να δούμε. Στο τέλος μένει μόνο μια φτωχή σύνοψη του κόσμου. Είναι πλέον διαπιστωμένο ότι ο άνθρωπος διαπνέεται από την επιθυμία να προκατασκευάσει τον κόσμο μέσα στον οποίο θέλει να ζει. Η οπτική αντίληψη του μέσου ανθρώπου είναι μια ανακατασκευή της πραγματικότητας.

Στα τέλη του 19ου αιώνα οι ιμπρεσιονιστές μετέφεραν την υποκειμενική τους εντύπωση για τον κόσμο στον καμβά. Ήταν διαφορετικές εντυπώσεις που επιβάλλονταν στις αισθήσεις τους και επηρεάζονταν σημαντικά από το φωτισμό, από την ώρα της ημέρας αλλά και από την οπτική γωνία που έβλεπαν τη σκηνή.

Ο πρώτος που θέλησε να δει τον κόσμο αντικειμενικά ήταν ο Σεζάν αλλά και αυτός εξέφραζε ένα ευσεβή πόθο, όχι την δυνατότητα να το κάνει. Ωστόσο αυτή η ανάγκη για αντικειμενικότητα άνοιξε το δρόμο για την μοντέρνα τέχνη και τη νεωτερικότητα.

Οι πρωτοπόροι διακατέχονται συνήθως από μια απλή ιδέα αλλά και από την εμμονή να την υλοποιήσουν. Στην ουσία αυτό που μετρά είναι η ιδέα όλα τα άλλα, πρόσωπα, έργα, κινήματα είναι απλώς Ιστορία. Το ίδιο συνέβη και στην περίπτωση της μοντέρνας τέχνης.