Ο Πουαντιγισμός η Μεσόγειος και ο νεοϊμπρεσιονισμός

Λέμε ότι ο πουαντιγισμός ξεκινά με τον Ζορζ Σερά. Πολύ σωστά! Αυτό που συνήθως παραγνωρίζουμε είναι ότι ο Σερά είναι και ο ιδρυτής του νεοΐμπρεσιονισμού, που όσο και αν φαίνεται μια απλή παράταση ζωής για το μεγάλο κίνημα του ιμπρεσιονισμού έχει τη σημασία του - κυρίως όταν το κίνημα αυτό το συσχετίζουμε με τη Μεσόγειο.

Στο μουσείο Γουλανδρή αυτές τις μέρες συναντάμε όλους τους συνήθεις ύποπτους του νεοϊμπρεσιονισμού. Η έκθεση δίνει έμφαση στα έργα του Πολ Σινιάκ και του Ανρί Εντμόντ Κρος αλλά και στον Βέλγο Ρισελμπέργκεμ και τον Ανρί Μανγκέν αλλά και τον Μαξιμιλιάν Λους γνωστό για την αναρχική του δράση. Η παρουσία του Ματίς στην έκθεση είναι καθαρά ενδεικτική.

^{Paul Signac (1863-1935), Σαιν-Τροπέ. Κρήνη στην Πλας ντε Λις, 1895. Λάδι σε καμβά | 65 × 81 εκ. Ιδιωτική συλλογή}

Θα έλεγε κανείς πως πρωταγωνιστικό πρόσωπο είναι η ίδια η Μεσόγειος και τα μετέπειτα θέρετρα της Κυανής Ακτής, ένα από τα οποία είναι και το θρυλικό Σεν Τροπέ.

^{Maximilien Luce (1858-1941), Το λιμάνι του Σαιν-Τροπέ, 1893. Λάδι σε καμβά | 73,7 × 91,4 εκ. Ιδιωτική συλλογή}

Κατά τα άλλα ο πουαντιγισμός είναι πανταχού παρών σε αντιδιαστολή με τον ντιβιζιονισμό, που αρέσκεται σε μεγαλύτερες πινελιές και ενδιαφέρεται περισσότερο με κοινωνικά θέματα.

^{Théo Van Rysselberghe (1862-1926), Ο Paul Signac στο τιμόνι του Olympia, 1896. Λάδι σε καμβά | 93 × 114 εκ. Ιδιωτική συλλογή}