Για αυτούς που θέλουν να καταργήσουν τα αρχαία ελληνικά

Τίποτε άλλο δεν μεταφέρει την αίσθηση του παρελθόντος από την ίδια τη γλώσσα. Όσο και αν επιχειρήσουμε να «μεταφράσουμε» πόσω μάλλον να αγνοήσουμε το μακρινό χθες, το μόνο που επιτυγχάνουμε είναι να αδειάζουμε τη ζωή και τον πολιτισμό μας από κάθε πραγματικό νόημα, ηθικό, αισθητικό ακόμα και πολιτικό.

Η αρχαία ελληνική γλώσσα αποτελεί αναγκαία συνθήκη σε κάθε εποχή αφ' ης στιγμής υπήρξε ο αγωγός της μεταφοράς πολιτισμού μέσα στους αιώνες. Αν αποφασίζαμε ξαφνικά να «καταργήσουμε» τόσο τη διδασκαλία της όσο και την παρουσία της στο λεξιλόγιο της τέχνης και της επιστήμης θα ήταν σαν να ακρωτηριάζαμε το πολιτιστικό οικοδόμημα του ανθρώπου.

Όσον αφορά τη λογοτεχνία, τα «Ομηρικά Έπη», η ιστοριογραφία Ηροδότου και Θουκυδίδη, οι σωζόμενες τραγωδίες του Σοφοκλή, του Αισχύλου και του Ευριπίδη, οι Πλατωνικοί διάλογοι και οι κωμωδίες του Αριστοφάνη και του Μενάνδρου, η ποίηση του Πινδάρου και ό,τι άλλο σώζεται από τη λυρική ποίηση ανήκουν στον «Δυτικό Κανόνα» και χωρίς αυτά θα έμεναν κενά νοήματος τα μεγάλα έργα από τον 16ο αιώνα και μετά.

Δεν θέλω να φανταστώ έναν κόσμο στον οποίο δεν θα διαβάζουμε πια στο πρωτότυπο τα χορικά της Αντιγόνης ή κάποια εδάφια από την Πλατωνική Πολιτεία, τις Ομηρικές ραψωδίες ή την Πινδαρική ποίηση. Θα είναι ένας κόσμος απίστευτα φτωχός και ακαλαίσθητος. Ακόμα και οι καλοπροαίρετοι «μεταφραστές» της αρχαίας ελληνικής δεν είναι σε θέση να μεταφέρουν την γλωσσική σοφία των αρχαίων στα καθ' ημάς. Λειτουργούν περισσότερο ως φορείς εξοικείωσης και λιγότεροι ως κομιστές της γλωσσικής αίσθησης και του ιδεολογικού νοήματος.

Ένας πολιτισμός δίχως αρχαία ελληνικά θα είναι ένας πολιτισμός σε βαθιά, βαθύτατη κρίση!