Οι πειρασμοί του Ντιέγκο Βελάσκεθ

«Θεωρείται σήμερα ως μία από τις κορυφαίες φυσιογνωμίες στην Ιστορία της Τέχνης με σημαντική επίδραση στην τέχνη του 19ου αιώνα αλλά και στη μοντέρνα τέχνη». Μια παγιωμένη φράση που ακολουθεί το λαμπρό βιογραφικό του Ντιέγκο Βελάσκεθ. Ο Πικάσο και ο Νταλί αναπαρήγαγαν πίνακές του αποτίνοντας φόρο τιμής στη μεγαλοφυία του.

Το 1651 ο Βελάσκεθ επιστρέφει οριστικά στην Ισπανία και παρότι αποδέχεται την απαιτητική θέση του αυλάρχη των ανακτόρων, καταφέρνει ανάμεσα στα άλλα καθήκοντά του να φιλοτεχνήσει τα πιο σημαντικά έργα του. Περίπου το 1656 ολοκλήρωσε, τον πίνακα «θεολογία της ζωγραφικής» με τίτλο Οι δεσποινίδες των τιμών Las meninas. Το έργο απεικονίζει την ινφάντα Μαργαρίτα με την ακολουθία της σε μία αίθουσα του Αλκάθαρ που ο Βελάθκεθ είχε μετατρέψει σε εργαστήριο. Τριακόσια δέκα χρόνια μετά, ο Μισέλ Φουκώ αφιέρωσε ένα μέρος του βιβλίου του Les mots et les choses για την εκτεταμένη ανάλυση του πίνακα και του νοηματικού του περιεχομένου.

Από την εποχή που ο Εντουάρ Μανέ τον αποκάλεσε «ζωγράφο των ζωγράφων» το ενδιαφέρον για το έργο του γιγαντώθηκε. Ο Πάμπλο Πικάσο φιλοτέχνησε την δική του εκδοχή για το Las Meninas, κάτι που έκαναν επίσης ο Μανέ, ο Γκόγια και ο Ντεγκά.

Η προσωπογραφία του Πάπα Ιννοκέντιου Γ' ενέπνευσε τον Φράνσις Μπέικον για μια σειρά από ανάλογες σπουδές. Ο Βελάσκεθ δεν επέτρεψε ποτέ στις τιμές και στα καθήκοντά του να βλάψουν ή να αλλοιώσουν την ποιότητα του έργου του και αυτό εκτιμήθηκε δεόντως στους αιώνες που ακολούθησαν.