Βασίλι Καντίνσκι: «Τι σημασία έχει μια κηλίδα στη ζωγραφική!»
Οι παλιοί έλεγαν και είχαν δίκιο πως σε όλη τη μοντέρνα τέχνη θα ανακαλύπτεις πάντα πως κάπου έχουν βάλει το χέρι τους ο Πικάσο και ο Καντίνσκι.
Ο μεγάλος Ρώσος ζωγράφος και θεωρητικός της τέχνης, Βασίλι Καντίνσκι, ήταν παρών σχεδόν σε όλα τα εικαστικά ρεύματα στο πρώτο μισό του εικοστού αιώνα.
Πέθανε το 1944 αλλά η επιρροή του συνεχίστηκε λες και ζούσε κάτι από τη δημιουργική του ανάσα. Στη ζωή του δοκίμαζε πάντοτε χρώματα και σχήματα προκειμένου να εκφράσει μια εσωτερική ανάγκη κι έτσι ανακάλυψε πως «μια κηλίδα στη ζωγραφική πιθανόν να έχει περισσότερο νόημα από μια ανθρώπινη μορφή» ή πως «η πρόσκρουση μιας οξείας γωνίας σ' ένα κύκλο προκαλεί μια εντύπωση εξίσου δυνατή μ' εκείνη που προκαλεί το δάχτυλο του Θεού καθώς αγγίζει το δάχτυλο του Αδάμ στο έργο του Μιχαήλ Αγγέλου».
Ολυμπιακός: Η συμβολή του… Βαλμπουενά
Στη μακρόχρονη καριέρα του αντιλήφθηκε πριν από οποιονδήποτε άλλο τον κίνδυνο να γίνει η αφηρημένη τέχνη «μια απλή γεωμετρική διακόσμηση όπως μια γραβάτα ή ένα χαλί».
Ένα έργο τέχνης πρέπει να παραμένει εκφραστικό, να εκφράζει δηλαδή κάποιο βαθύ συναίσθημα ή μια πνευματική εμπειρία. Χωρίς το αναπαραστατικό στοιχείο χρώμα και σχήμα θα πρέπει να αναζητήσουν μια νέα συμβολική γλώσσα.
Η εμπειρία της ομάδας του «Γαλάζιου Καβαλάρη» και η διδασκαλία στη σχολή Μπαουχάους είναι μόνο δύο διάσημες στιγμές στη ζωή και στη σταδιοδρομία αυτού του επιφανούς καλλιτέχνη. Για όλα τα άλλα μιλάνε τα έργα του.
