Πέντε μεγάλοι ζωγράφοι μιλούν με τα γλυπτά τους

Ο Ανρί Ματίς αποτελεί ένα δυσθεώρητο μέγεθος της μοντέρνας τέχνης. Ιδρυτής του φωβισμού είναι κάτι περισσότερο από εισηγητής ενός καλλιτεχνικού κινήματος. Αντίπαλο δέος του Πάμπλο Πικάσο θεωρείται ευρέως ως ένας από τους κορυφαίους καλλιτέχνες του 20ου αιώνα. Παρότι πάντοτε δίνουμε έμφαση στην ιδιότητά του ως ζωγράφου, η συνεισφορά του στη σύγχρονη γλυπτική δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητη.

O Αμεντέο Μοντιλιάνι είναι χωρίς αμφιβολία ο «Κάφκα της μοντέρνας τέχνης», ζωγράφος με ιδιαίτερο ύφος το οποίο επεξέτεινε και στη γλυπτική, έτσι ώστε να δημιουργήσει ένα κόσμο ιδιοφυούς παραμόρφωσης γνωστό ως μοντιλιανική πραγματικότητα.

Κεντρική φυσιογνωμία της μοντέρνας τέχνης ο Μαρσέλ Ντυσάν, ένας μεγαλοφυής χαμαιλέοντας που πέρασε από τον μετα-ιμπρεσιονισμό, στον ντανταϊσμό και στον σουρεαλισμό είναι γνωστός και ως ο καλλιτέχνης που έβαλε μουστάκι στη Μόνα Λίζα αλλά η συμβολή του στην εξέλιξη της παγκόσμιας τέχνης είναι ασφαλώς πολύ μεγαλύτερη.

O Πάμπλο Πικάσο δεν χρειάζεται ασφαλώς συστάσεις, μια και είναι μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φιγούρες του 20ου αιώνα. Εικαστικός καλλιτέχνης που καταπιάστηκε με τα πάντα δεν θα μπορούσε να αφήσει τη γλυπτική έξω από το έργο του.

O Χουάν Μιρό αποδείχτηκε ένας από τους πιο δυναμικούς και πρωτοπόρους εικαστικούς καλλιτέχνες του εικοστού αιώνα. Γνωστός περισσότερο για τη ζωγραφική του, δεν υστέρησε καθόλου στη γλυπτική. Το γλυπτό του ύψους 22 μέτρων με τίτλο Γυναίκα και πουλί, που κοσμεί το πάρκο Χουάν Μιρό στην Βαρκελώνη δεν εντυπωσιάζει μόνο με το μέγεθός του.