Μια βόλτα στη φωτισμένη και εμπλουτισμένη Πινακοθήκη που... κρύβει την Ακρόπολη (vid, pics)

Επι 10 χρόνια, από το 2011, κάθε φορά που σταματούσαμε στο κόκκινο φανάρι στο τρίστρατο των Βασιλέων, Κωνσταντίνου, Σοφίας και Αλεξάνδρου το βλέμμα μας έπεφτε στην Εθνική Πινακοθήκη, που περίμενε υπομονετικά να τελειώσουν οι εργασίες και τα γραφειοκρατικά μπλεξίματα για να καλωσορίσει τους επισκέπτες της.

Να ...καυχηθεί στον Δρομέα του Βαρώτσου που είναι απέναντι της αγέρωχος ότι είναι αυτή το κέντρο του ενδιαφέροντος και να περιφρονήσει το Χίλτον που σφύζει από ζωή. Τα κατάφερε, είναι πλέον το σημείο αναφοράς ανάμεσα στις τρεις κατασκευές και δεν θα απολογείται πλέον ο Βαρώτσος σε κάθε ταξιτζή ότι ο Δρομέας του είναι “μπάζα που πήραν φόρα και φύγαν”.

Θα του δείχνει την Εθνική Πινακοθήκη, όπου ... αγκυροβόλησαν οι 1000 από τους 20.000 πίνακες που φυλάσσονται στις αποθήκες και δεν θέλουν να πάνε πουθενά.

Να λοιπόν που ήρθε η ώρα να επισκεφτούμε τη νέα Εθνική Πινακοθήκη, που δεν έχει σχέση με το παλιό περιορισμένο κτίριο όπου ήταν στριμωγμένα όλα τα αριστουργήματα των Ελλήνων καλλιτεχνών.

Με το που μπαίνεις καταλαβαίνεις άμεσα τη διαφορά, το άπλετο φως πλημμυρίζει το χώρο και σε καλωσορίζει η «Λαϊκή Αγορά» του Παναγιώτη Τέτση, όπου κυριαρχεί η ζωή, η δημιουργία, σε μια πανδαισία χρωμάτων.

Χάνεσαι στον Ε.Ντελακρουά στον Θ.Βρυζάκη, στο Ν.Γύζη που πρώτου ορόφου, μεθυσμένος από τα χρώματα κάνεις ...αναρρίχηση στον πάνω όροφο και ονειροπολείς , με τον Ν. Χατζηκυριάκο Γκίκα και το «Φίλημα» του Ν.Λύτρα, ενώ η «Αναμονή» σε προτρέπει να θαυμάσεις από τις γυάλινες προσόψεις, του ιερού Λυκαβητού τον σκούφο και τον Άνυδρο Υμηττό. Κι εδώ έχουμε ένσταση, γιατί την πλευρά προς την Ακρόπολη την κρύβει ο τοίχος, αν και τα μουσεία και οι πινακοθήκες φτιάχονται για να θαυμάζεις τα εκθέματα τους και οχι τη θέα. Υπάρχει όμως το τερπόν δια του ωφελίμου και όταν διαθέτεις την πολυτέλεια να συνδυάσεις και τα δυο δεν λες “όχι”.

Παρένθεση, αν και μια υπάλληλος της Πινακοθήκης μας πληροφόρησε οτι στο υπό κατασκευή εστιατόριο θα θαυμάζεις την Ακρόπολη και τον Σαρωνικό, “αρκεί να αντέχει το πορτοφόλι σου”, όπως συμπλήρωσε. Όσο ανεβαίνεις λοιπόν θα πλησιάζεις στην κορύφωση και την αποκάλυψη...

Προς το παρόν περιορίζεσαι στο όμορφο καφέ (τα καλύτερα καφέ της Αθήνας βρίσκονται στα μουσεία) του ισογείου, που είναι συμβατό με την ιδέα του Ιλισού ως υγρού στοιχείου και στο φτωχό πωλητήριο, που θα εμπλουτισθεί οταν θα πάρει κι αυτό ...προαγωγή για τον τρίτο όροφο.

Κλείνουμε την παρένθεση και αφηνόμαστε στην ονειροπόληση του οριενταλισμού δίπλα στο «Διάλογο με το φως και το χρώμα». Στα μεγαλοαστικά πορτρέτα, που κάνουν αντίθεση με το ευγενές «Γυμνό» του Π. Λεμπέση.

Τα μαρμάρινα δάπεδα με τους γκρι τοίχους, φωτίζουν τα έργα με τις φρεσκαρισμένες κορνίζες και λίγα σκαλιά πιο πάνω θα αποσβολωθείς με τους “κολυμβητές κάτω από το νερό” της Μαρίας Φιλοπούλου(κεντρική φωτό) που με την ελευθερία των πινέλων της σε απογειώνει. Στον ίδιο όροφο και ο Αλέκος Φασιανός , αλλά και οι νεότεροι Έλληνες εικαστικοί που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τους ξένους συναδέλφους τους. Αν ο χρόνος σας είναι περιορισμένος, ξεκινήστε από τον τελευταίο όροφο, αν και στην είσοδο υπάρχει η περιοδική έκθεση «Το 1821 στη ζωγραφική. Η Ελλάς απαιτεί την ιστορικήν Πινακοθήκην της», με ζωγραφική του 19ου αιώνα. Εμβληματικά έργα εμπνευσμένα από τον Αγώνα της Ανεξαρτησίας των Ελλήνων, αν και λείπουν μερικά από τα κορυφαία, που ταξίδεψαν προσωρινά εις Παρισίους....

Για την ιστορία, η επέκταση της Εθνικής Πινακοθήκης ξεκίνησε το 2011 και ολοκληρώθηκε το 2021, παρότι το 2014 το έργο παραδόθηκε και θα μπορούσε να λειτουργήσει το 2018, αν δεν υπήρχε η Βαβυλωνία εμπλεκομένων φορέων.

Η πορεία των εργασιών διεκόπη το 2013, όταν προέκυψε πρόβλημα με τον υδροφόρο ορίζοντα του ποταμού Ιλισού, καθώς διαπιστώθηκε ότι βρισκόταν σε ανώτερο επίπεδο από το αρχικά προβλεπόμενο στις μελέτες. Χρειάστηκε συμπληρωματική σύμβαση με πρόσθετη χρηματοδότηση 5.500.000 ευρώ για να διασφαλιστεί η στατικότητα του κτηρίου. Το 2013, πριν από την έναρξη των εργασιών, η Πινακοθήκη εκκενώθηκε και τα έργα μεταφέρθηκαν σε αποθήκες στη Μαγούλα.

Η νέα αίθουσα των περιοδικών εκθέσεων, που δεν λειτουργεί προς το παρόν προσεγγίζει τα 2000 τετραγωνικά μέτρα ενώ οι αποθηκευτικοί χώροι μπορούν να στεγάσουν 10.000 έργα.

Ευεργέτης της Πινακοθήκης είναι το Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος με δωρεά 13.000.000 ευρώ. Μεγάλοι δωρητές ο Θόδωρος και η Εμμανουέλα Βασιλάκη, ο Βασίλης και η Μαρίνα Θεοχαράκη, το Ίδρυμα Αντώνιος Ε.Κομνηνός, το Ιδρυμα Ευριπίδη Κουτλίδη, το Ιδρυμα Ωνάση, η κ. Dorothy Λάτση, ο Παναγιώτης και η Ειρήνη Λαιμού. Δωρητές ανάμεσα στους άλλους και το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.