Περί περιηγήσεων
Ανυπομονούμε να περάσουμε το κατώφλι της Εθνικής Πινακοθήκης. Θα πρέπει να κάνουμε υπομονή για περιήγηση...
Η Εθνική Πινακοθήκη θα είναι εκεί και θα μας περιμένει. Θα βαδίσουμε από τη μία αίθουσα στην άλλη και θα σταθούμε για ώρα μπροστά στα έργα, όπως κάποτε. Θα περάσουμε μια ολόκληρη μέρα στην Πινακοθήκη, όπως κάποτε. Ως τότε, θα φανταζόμαστε την είσοδό μας. Διαβαίνουμε το κατώφλι. Στην υποδοχή, μάς περιμένει η λαμπρή Λαϊκή Αγορά του Παναγιώτη Τέτση. Ως τότε, θα την φανταζόμαστε. Θα φανταζόμαστε τη στιγμή που θα νιώσουμε την έκρηξη των χρωμάτων της καλειδοσκοπικής Λαϊκής Αγοράς πρωτομπαίνοντας στη νέα Πινακοθήκη.
Αλλοίμονο. Προς το παρόν, οι περιηγήσεις μας περιορίζονται καρτερικά σε διαδρόμους σούπερ μάρκετ, με τα άσχημα χρώματά τους να εκρήγνυνται γύρω μας βίαια. Συνάντησα προχθές τυχαία μια συνάδελφό μου στο σούπερ μάρκετ. Κάτω από τις μάσκες μας, συμφωνήσαμε με θλίψη πως κι οι δυο μας τριγυρνάμε πλέον ασυναίσθητα σε διαδρόμους όπου δεν έχουμε καμία δουλειά και κανένα στόχο. Βρεθήκαμε στο διάδρομο με τα σαμπουάν χωρίς να τα χρειαζόμαστε και ξανασμίξαμε στο διάδρομο με τα όσπρια που δεν μας έλειπαν. Γελάσαμε κάτω από τις μάσκες μας.
Διαβάστε Επίσης
Ολυμπιακός: Δεν είναι μόνο τα τρία πέναλτι για τον Τζολάκη
Πριν από πολλά χρόνια, βρέθηκα μέσα σε ένα υπερ-μεγάλο σούπερ μάρκετ που μόλις είχε εγκαινιασθεί. Δεν υπήρχε βέβαια Covid, ούτε περιορισμός στις επισκέψεις σε κλειστούς χώρους. Δεν θυμάμαι φυσικά τι ήθελα να βρω στο ράφι, ίσως σαμπουάν και όσπρια. Κατάλαβα, ωστόσο, τότε με έκπληξη, πως η επίσκεψη στο σούπερ μάρκετ είναι ίσως ψυχαγωγική για κάποιους ανθρώπους. Κι ίσως και σήμερα που πλέον δεν υπάρχουν εναλλακτικές περιηγήσεων πλην των ψηφιακών, οι άνθρωποι αυτοί δεν τα έχουν βαρεθεί ολωσδιόλου κι εξακολουθούν να τα βρίσκουν διασκεδαστικά όπως τα βαριετέ. «Όσπρια και σαμπουάν», η παράσταση αρχίζει.
Ήταν σαφές πως εκείνη την εποχή, περιδιάβαιναν άνθρωποι τα υπερ-σούπερ μαρκετ λες κι ήταν το Λούβρο. Ευλαβικά και με στάσεις στα μπεστ σέλερ. Η εικόνα του σούπερ μάρκετ ως Τέιτ Γκάλερι με ακολουθεί από τότε. Πλάι μου, άκουσα έναν εξουθενωμένο μεσόκοπο κύριο να λέει στην κυρία του:
-«Πάμε; Τελειώσαμε;»
-«Κάνε λίγη υπομονή», του απάντησε. «Δυο διαδρόμους έχουμε ακόμα».
Μαρίνα Παπαγεωργίου
