Τρεις μέρες στη Σανγκάη

Πόση ζέστη κάνει σήμερα στην Αθήνα...

Σκέφτομαι τη Σανγκάη. Σίγουρα θα είναι σήμερα μια πόλη δύσκολη. Γοητευτική, θερμή και δύσκολη. Όσο προχωρεί το καλοκαίρι στην υποτροπική ζώνη, τόσο πιο πνιγηρή θα είναι η ατμόσφαιρα για τη Σανγκάη και τα είκοσι τέσσερα εκατομμύριά της.

Πέρασε ένας μήνας κι ακόμα σκέφτομαι τη Σανγκάη. Το ταξίδι αστραπή. Οι εικόνες λίγο λίγο βρίσκουν τη θέση τους. Ίσως μόνο αφού περάσει καιρός, μόνο τότε μπορεί ο επισκέπτης να μιλήσει για την πρώτη επίσκεψή του στην Κίνα. Αφού "χωνέψει" την καμπύλη που διέγραψε πετώντας πάνω από τον κόσμο και αφού συνειδητοποιήσει πως στην Κίνα δεν είναι όλα "κινέζικα". Φυσικά, τρεις μέρες στη Σανγκάη, μόνο θραύσματα και "ό,τι πάρει το μάτι" μπορούν να δώσουν.

Σανγκάη: Μια πόλη γίγαντας που δεν πνίγει τη βλάστησή της, γιατί το αστικό πράσινο είναι ο οικοδεσπότης εδώ: φιλοξενεί στη γιγαντοσύνη του ουρανοξύστες και, πλάι τους, κινέζικες γειτονιές, ευρωπαϊκές και αποικιακές συνοικίες, όλα φωλιάζουν στη μεγαλειώδη χλωρίδα που γεννά η υποτροπική ζώνη.

"Φερμένα από την Κίνα". Για πόσα δέντρα της Αθήνας δεν έχει ειπωθεί η φράση. Δέντρα ψηλά, δυνατά, επεκτατικά, έβαλαν τη σφραγίδα τους στον εξωτισμό των βοτανικών κήπων και ρίζωσαν στις αθηναϊκές διαδρομές. Η λέξη "φερμένα" παραπέμπει πάντα σε πράγματα εξωτικά και ταιριάζει στη φράση "από την μακρινή Ανατολή".

Λίγα ακόμη σκόρπια θραύσματα από τη Σανγκάη του ταξιδιώτη των τριών ημερών:

Το ταξί ανεβαίνει στην υπέργεια γέφυρα. Βρίσκεσαι μέσα σε σκηνή ταινίας επιστημονικής φαντασίας. Οι καμπυλωτές γέφυρες διασταυρώνονται, περιτρέχεις την πόλη, την διασχίζεις από ψηλά, πάνω από γειτονιές, σκεπές, μπαλκόνια με απλωμένα ρούχα και τετράγωνα με ωραία αρχοντικά. Κάτω οδηγούν χαοτικά, οι διαδρομές κρύβουν αναπάντεχες αναστροφές και χρειάζεται πολύ χιούμορ.

Αλεξήλια -συνώνυμο παρασόλια- οι ξεχασμένες λέξεις εδώ είναι απαραίτητες για τα κορίτσια με τη λευκή επιδερμίδα. Το ίδιο και οι μάσκες, η ατμόσφαιρα στη μοντέρνα αυτή πόλη είναι εκ φύσεως πνιγηρή και εξελικτικά μολυσμένη. Ωστόσο, αεράκι ανακουφιστικό φυσά πού και πού. Μπαμπού και τροπική βλάστηση, ξάφνου γάτες εντυπωσιακά ίδιες με τις Αθηναίες της Πλάκας. Στο παλιό κινέζικο παζάρι, λεπτοκαμωμένες καπάτσες Κινέζες θα σε παρασύρουν στο λαγούμι τους μέσα στα στενά, για να σου πουλήσουν φουστάνια μεταξωτά. Βγαίνεις έξω από το λαβύρινθο της παλιάς συνοικίας. Ζεστό, καυτό τσάι γιασεμί σ' έναν κατάφυτο υγρό κήπο, ωραίο τσάι και 30 βαθμοί. Βεντάλιες. Μια μπόρα εκκωφαντική ξεσπά ένα βράδυ.

Ο ποταμός Χουάνγκπου και το Bund, η απέραντη περαντζάδα στην όχθη με τα αποικιακά κτίρια. Και απέναντι, η φουτουριστική πλευρά. The Shanghai Skyline. Γίγαντες και νάνοι.

"Θα βάλω βενζίνη", είπε ο Κινέζος ταξιτζής στον αυτόματο μεταφραστή στα κινέζικα, στη διαδρομή προς το αεροδρόμιο. Για να μας το πει στα αγγλικά. Ο μεταφραστής-γκατζετάκι το απέδωσε επαρκώς και, ορίστε, μια ωραία ευκαιρία να βρεθείς σε βενζινάδικο όπου όλα γύρω είναι γραμμένα σε κινεζική γραφή, σαν να βρίσκεσαι σε ένα εικαστικό τοπίο με θέμα την καλλιγραφία. Η στιγμή είναι σουρεαλιστική.

"Ποια είναι η θρησκεία σας; Έχετε Βουδιστές;" Ο ηλεκτρονικός αυτόματος μεταφραστής δέχεται καταιγισμό ερωτήσεων για απόδοση στα αγγλικά, γιατί ο ταξιτζής θέλει να μάθει πολλά. Σι-Λα, Ελλάδα, ο μεταφραστής μπερδεύει ωστόσο την Αθήνα με τη Ρώμη. Κάποια στιγμή, το γκατζετάκι ξεθολώνει και αναφωνεί: Ολίμπικ Γκέιμς!

Αυτά είναι τα ταξίδια. Θραύσματα και εικόνες. Ειδικά αν βρεθείς στην Κίνα για τρεις ημέρες.