Χάρπερ και Σάντερς οι κληρονόμοι του Κολτρέιν

Δεν θα βρει κανείς εύκολα σαξοφωνίστες με τον οίστρο και το τίμπρο του Τζον Κολτρέιν.Ο μοναδικός αυτός μουσικός που έκανε όλους τους ομοτέχνους του να φαντάζουν λίγο-πολύ ντεκαφεϊνέ άφησε πίσω του το πιο αδρό αποτύπωμα στην Ιστορία της τζαζ. Το δυναμικό του παίξιμο και οι νέοι δρόμοι που άνοιξε τον έφεραν στα όρια του μύθου και θα είναι δύσκολο η μαγεία του αυτοσχεδιασμού να αποκτήσει ποτέ ένα τόσο ικανό εκφραστή.

Ωστόσο η ζωή συνεχίζεται και μαζί της η τέχνη. Μετά το θάνατο του Κολτρέιν οι νότες του δεν έμειναν ορφανές. Δύο τουλάχιστον μουσικοί, υψηλού επιπέδου όπως ο Φάροου Σάντερς και ο Μπίλι Χάρπερ συνέχισαν από εκεί που σταμάτησε ο Κολτρέιν.

Ο Φάροου Σάντερς είναι ένα από τα βαριά χαρτιά της free jazz. Η θητεία του στην μπάντα του Κολτρέιν, τον βοήθησε να επικεντρωθεί στην υπόθεση της εξέλιξης του αυτοσχεδιασμού. Έχει κυκλοφορήσει περισσότερα από τριάντα άλμπουμ και συνεργάστηκε με καλλιτέχνες όπως η Άλις Κολτρέιν, ο Ορνέτ Κόλμαν, ο Έρικ Ντόλφι και ο Σαν Ρα. Ο Κόλμαν έχει πει για τον Σάντερς πως «είναι πιθανότατα ο καλύτερος τενόρος σαξοφωνίστας του κόσμου».

Ο Μπίλι Χάρπερ από την άλλη επέδειξε σε όλη του την καριέρα πνεύμα πρωτοπόρο αλλά και στοχαστικό. Ο τενόρος σαξοφωνίστας που ανήκει στη μεγάλη σχολή του Κολτρέιν, έχει δηλώσει επανειλημμένα πως η μουσική πρέπει να έχει κάποιο σκοπό.

Στο παρελθόν η μουσική λειτουργούσε θεραπευτικά, οδηγώντας στην ανάταση και στον διαλογισμό. Έτσι ακριβώς την αντιμετωπίζω κι εγώ. Ήρθαν άνθρωποι και με βρήκαν μετά από ένα ρεσιτάλ για να μου πουν πως βίωσαν μια πνευματική γιατρειά από τη μουσική. Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, νομίζω πως εκπληρώνουμε το σκοπό μας. Καλό είναι να διασκεδάζουμε με τη μουσική αλλά προσωπικά αναζητώ κάτι πέρα από μια απλή ευχαρίστηση.

Αυτή η μεταφυσική αναζήτηση που χαρακτηρίζει τόσο τον Χάρπερ όσο και τον Σάντερς, θυμίζει Κολτρέιν, στον βαθμό που ο μεγάλος πρωτοπόρος οραματίστηκε για την τζαζ το μεταμοντέρνο της ρούχο.