Μάιλς Ντέιβις - Η μουσική είναι μία και αδιαίρετη
«Πατριώτης ή προδότης» ο Μάιλς Ντέιβις;
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που μέμφθηκαν τον Μάιλς Ντέιβις για τις συνεχείς μεταπηδήσεις του σε μουσικά είδη καθ΄όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του. Ο λαμπρός τρομπετίστας που έβρεξε τα πόδια του στα ιερά νερά του μπίμποπ έφτασε στο τέλος να συνδυάσει την τρομπέτα με το χιπ χοπ.
Από τα τέλη της δεκαετίας του '60, όταν ήδη είχε καταλάβει πως το χρήμα και η λάμψη βρίσκονταν στην αντίπερα όχθη δεν δίστασε να διαβεί τον Ρουβίκωνα και να συμπράξει με πάσης φύσεως μουσικούς και μουσικές.
Το 1969 κυκλοφόρησε ένα δίσκο που κάποιοι χαρακτήρισαν ορόσημο και άλλοι τεκμήριο προδοσίας, το «Μπήτσες Μπρου», επηρεασμένος από την μουσική των Τζέημζ Μπράουν, Τζίμυ Χέντριξ και Σλάι εντ δε Φάμιλυ Στόουν. Μέχρι το 1991 όπου ο θάνατος έβαλε ένα όριο στη συναρπαστική του δημιουργία, συνέχισε να αναδεικνύει μουσικά ταλέντα και να εφευρίσκει νέα μουσικά είδη. Την ίδια στιγμή δεχόταν τα πάρθια βέλη των παλιών του συντρόφων που έβλεπαν με καχυποψία τις δοσοληψίες του με ροκάδες και λοιπούς αλλόθρησκους.
Το σίγουρο είναι ότι ο Ντέιβις είναι ο πιο επιδραστικός μουσικός της τζαζ στον εικοστό αιώνα, με μετατοπίσεις που θα πρέπει να κριθούν μία-μία προκειμένου να αποφανθεί κάποιος για μια τόσο κυριαρχική προσωπικότητα.
«Πατριώτης ή προδότης» ο Μάιλς Ντέιβις πρόσφερε στη τζαζ ένα μέλλον δικής του επινόησης και η υστεροφημία του με τη λάμψη αλλά και τα τρωτά της σημεία έχει ήδη απονείμει δικαιοσύνη.
