Μπανκ Τζόνσον - Ένας τζάζμαν χαμένος στη μετάφραση

Η εξιστόρηση της εποποιίας της τζαζ ήταν θέμα που απασχόλησε τους μουσικοκριτικούς πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Πράγματι το 1938 μια ομάδα από μελετητές της πρώιμης τζαζ ζήτησε και πήρε συνέντευξη από μουσικούς όπως ο Λούις Άρμστρονγκ και ο Κλάρενς Ουίλιαμς για τις ανάγκες της συγγραφής ενός βιβλίου με τίτλο Jazzmen. Οι περισσότεροι από αυτούς επέστησαν την προσοχή σε ένα ξεχασμένο όνομα, τον τρομπετίστα Μπανκ Τζόνσον.

Ο άνθρωπος αυτός σαν να είχε εξαφανιστεί από προσώπου γης, κανείς δεν ήξερε τη διεύθυνσή του αλλά τελικά το γράμμα που του έστειλαν οι συγγραφείς του βιβλίου, έφτασε στα χέρια του χάρις στην παρέμβαση του διευθυντή ταχυδρομείου στη Νέα Ιβηρία της Λουιζιάνας.

Ο Μπανκ είχε εγκαταλείψει τη μουσική από χρόνια και τώρα δούλευε σαν οδηγός φορτηγού. Ισχυρίστηκε όμως ότι με μια τεχνητή οδοντοστοιχία και μια καινούργια τρομπέτα θα μπορούσε σε σύντομο χρόνο να ξαναγίνει ίδιος και καλύτερος. Έγινε το θέλημά του, καθώς με έρανο της μουσικής κοινότητας ο γέρος μουσικός απέκτησε καινούργια δόντια και τρομπέτα. Ο Τζόνσον απέδειξε πως έχουν δίκιο οι Σούφι της Ανατολής όταν λένε πως «μία ξωφλημένη καμήλα αξίζει όσο πέντε μουλάρια».

Τόσο οι ζωντανές εμφανίσεις όσο και οι ηχογραφήσεις του Τζόνσον τον έφεραν σχεδόν αμέσως στο προσκήνιο, δίνοντας σε όλους να καταλάβουν γιατί οι παλιοί του συνάδελφοι τον είχαν σε τέτοια εκτίμηση. Το απρόβλεπτο παίξιμό του και το εκρηκτικό του ταμπεραμέντο αναζωογόνησε το κλίμα στην τζαζ μουσική της δεκαετίας του '40.

Ο γερόλυκος της τζαζ πέθανε το 1949 από εγκεφαλικό επεισόδιο. Σήμερα υπάρχει η υποψία πως πλαστογράφησε τη χρονολογία γέννησής του η οποία δεν είναι 1879, όπως αναγραφόταν τότε, αλλά 1889. Από τότε άλλωστε πολλοί ήταν αυτοί που αμφισβητούσαν ότι στα νιάτα του ο Τζόνσον έπαιζε όντως με τον Μπάντι Μπόλντεν.