Ο Constantine Skourlis στο Τεχνολογικό Πολιτιστικό Πάρκο Λαυρίου

Την Κυριακή 12 Μαρτίου, στις 21:00, οι βιομηχανικές εγκαταστάσεις της πρώην Γαλλικής Εταιρείας Μεταλλείων Λαυρίου, το ιδιαίτερο μουσικό έργο του Constantine Skourlis, αλλά και η underground ατμόσφαιρα που δημιουργεί με τον φωτισμό της η visual artist Theresa Baumgartner, μας προσφέρουν μια μοναδική εμπειρία που σηματοδοτεί το κλείσιμο της δεύτερης σεζόν του STAGES A/LIVE με τον πλέον ατμοσφαιρικό τρόπο. Πηγαίνοντας πάντα κόντρα στην πεπατημένη και βουτώντας στο άγνωστο, ο αντισυμβατικός καλλιτέχνης Constantine Skourlis δημιουργεί μουσική που βρίσκεται πάντα στο κέντρο δύο ακραίων αντιθέσεων. Από την κλασική μουσική με την οποία μεγάλωσε, στην τζαζ, το ψυχεδελικό ροκ, αλλά και το black metal, έχει μάθει να κάνει τα ακραία ακούσματα να συνυπάρχουν αρμονικά μεταξύ τους. Γιατί ο ακραίος ήχος είναι εκείνο που κάνει τον Constantine Skourlis να χρησιμοποιεί τη μουσική, την εικόνα και το ανθρώπινο σώμα ως βασικά του εργαλεία για την επίκληση εικόνων Αποκάλυψης που είναι βίαιες και συγχρόνως υπερβατικές. Αν προσπαθούσε κανείς να ταξινομήσει σε κάποιο μουσικό ιδίωμα το έργο του, θα είχε νόημα να λάβει υπόψη πως ο ίδιος ο καλλιτέχνης θεωρεί ότι η πηγή έμπνευσής του έρχεται από είδη όπως μπαρόκ και μεσαιωνική μουσική, τζαζ, noise, techno, modern classical, με μια ιδιαίτερη αγάπη για τη μουσική σκηνή της Ισλανδίας.

Αυτό που συμπληρώνει την ιδιαίτερη συναυλία και ολοκληρώνει το μαγικό σκηνικό είναι το light design της εικαστικού Theresa Baumgartner. Όπως σε κάθε της έργο, έτσι και αυτή τη φορά η Baumgartner θολώνει τα όρια μεταξύ της οπτικοακουστικής περφόρμανς και της εικαστικής εγκατάστασης, χρησιμοποιώντας πειραματικές κινηματογραφικές τεχνικές για τις προβολές της και μια σκηνογραφική προσέγγιση που έχει τις ρίζες της στις καλές τέχνες και τη γλυπτική. Το πιο πρόσφατο πρότζεκτ της είναι μια συνεργασία με τη Hildur Guðnadóttir πάνω στη βραβευμένη με Emmy και Χρυσή Σφαίρα μουσική επένδυση της Ισλανδής συνθέτριας για την τηλεοπτική σειρά "Chernobyl" του HBO.

Η πρώτη συνεργασία του Constantine Skourlis με τη Στέγη έγινε στο πλαίσιο του Borderline Festival (2018), σε ένα γεμάτο ανθρώπους και καπνό «Ρομάντσο». Εκτός από τις δικές του δημιουργίες, ο ίδιος γράφει μουσική και για συνεργατικά πρότζεκτ, όπως ήταν αυτό με τη Δάφνη Αντωνιάδου και τον Αλέξανδρο Βαρδαξόγλου στο πλαίσιο του φεστιβάλ χορού της Στέγης ONC, με το "Vanishing Point" (2020), που πρωτοπαρουσιάστηκε στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση ως χορογραφικό έργο. Μετά την πρεμιέρα του στο Onassis New Choreographers 7, το εξελιγμένο σε ταινία πια "Vanishing Point" παρουσιάστηκε στο διεθνές φεστιβάλ χορού Spring Forward 2022 Aerowaves στην Ελευσίνα, κάνοντας παράλληλη πρεμιέρα στο Onassis Channel στο YouTube. Το ταξίδι μύησης στα όρια της φαντασίας και της πραγματικότητας συνεχίζεται στο Onassis Channel στο YouTube.

Φωτογραφία: Πηνελόπη Γερασίμου

CONSTANTINE SKOURLIS LIVE W/ THERESA BAUMGARTNER | DAWN ETERNAL
Ο φιλόσοφος Πιοτρ Κροπότκιν υποστήριξε ότι η ανθρωπότητα συνιστά μια οικολογία ξεχωριστή από αυτήν της πανίδας και της χλωρίδας που δημιουργήθηκαν πριν από εμάς και έκτοτε αναπτύχθηκαν και εξελίχθηκαν. Την ανθρώπινη οικολογία την ονόμασε «2η οικολογία» και την όρισε ως ένα οικοσύστημα που αντανακλά την πρώτη οικολογία, αλλά αφομοιώνεται κιόλας στην ίδια τη φύση του περιβάλλοντός του. Αυτή η αλληλεπίδραση δημιουργεί μια κοινωνία που λειτουργεί μεν φυσικά ως προς τον εαυτό της, αλλά, όπως και στην 1η οικολογία, υπάρχουν σε αυτήν στιγμές απόλυτης δύναμης και ωμής έκθεσης. Αυτή την περίοδο, αυτή την έκθεση στα στοιχεία της φύσης προσπαθεί να περιγράψει η μουσική του "DAWN ETERNAL".

Ηχητικά, ο Constantine Skourlis έχει δοκιμάσει ξανά και ξανά τα όρια της αντοχής των ακροατών, οδηγώντας τους σταδιακά προς τη στιγμή της διαύγειας. Με τις προηγούμενες ζωντανές εμφανίσεις του για την παρουσίαση του άλμπουμ "Hades", το οποίο είναι ένα έργο γεμάτο λεπτές αποχρώσεις αλλά τόσο ισχυρό που το κοινό δεν μπορεί να καταλάβει πότε άρχισαν να τρέμουν τα κόκαλα στο κορμί τους ή πότε ξεκίνησε το ταξίδι που οδήγησε εκεί, τοποθέτησε επιδέξια τον ακροατή σε ένα τοπίο Κόλασης. Αυτή η έννοια θα μπορούσε να είναι τόσο αφηρημένη όσο ένα ποίημα του Milton ή τόσο βάναυσα πραγματική όσο το να κρατιέσαι με νύχια και με δόντια από μια βάρκα, αναζητώντας καταφύγιο σε κράτη και κυβερνήσεις πρωτοφανούς καταπίεσης. Αυτό το σκοτάδι, αυτό το αρχέγονο επεισόδιο είναι η συνεχής κινητήρια δύναμη για τον Constantine – είτε απεικονίζεται με ματωμένες αρθρώσεις χορευτών (καθώς ο Skourlis έχει συνεργαστεί αρκετές φορές στο παρελθόν με χορογράφους και θιάσους μπαλέτου) είτε, όπως στην προκειμένη περίπτωση, με τις φωτιστικές οπτικοακουστικές εγκαταστάσεις της εικαστικού Theresa Baumgartner.

Η Baumgartner εργάζεται με ένα μέσο που μας είναι γνώριμο από την αυγή του χρόνου: το φως. Η Baumgartner χρησιμοποιεί τεχνολογίες και οπτικές ενδείξεις για να σωματοποιήσει την ανθρώπινη εμπειρία του να ζεις μέσα στο φως και χωρίς αυτό, να ξυπνάς, να αποκοιμιέσαι και να αποτραβιέσαι από την έκθεση σε αυτό, αξιοποιώντας απλές οικιακές λάμπες και φωτιστικά για να ξετυλίξει μια ευρύτερη αφήγηση (φέρνοντας στον νου τους Dan Flavin και Robert Irwin), με μεγάλη προσοχή στη λεπτομέρεια του τρόπου λειτουργίας ορισμένων λαμπτήρων.

To DAWN ETERNAL πρόκειται για μια από τις σπάνιες εκείνες περιπτώσεις, όπου μουσικοί και εικαστικοί καλλιτέχνες στήνουν ένα σκηνικό για να εξηγήσουν τα ανεξήγητα της ύπαρξής μας, ένα δυναμικό εγχείρημα που είναι γνήσιο, φρέσκο και απολύτως απαραίτητο σε μια εποχή που η ανθρώπινη αλληλεπίδραση μοιάζει μουδιασμένη και το μόνο φως που απορροφάμε είναι από οθόνες.