Μαθήματα εξ αποστάσεως

Για τους μαθητές τα ξέρετε. Για τους φοιτητές, επίσης. Μαθήματα και σεμινάρια on-line, διδασκαλία και άσκηση εξ αποστάσεως. Όλα τα ξέρετε. Ή, τουλάχιστον, έτσι νομίζετε. Διότι δεν είστε πια μαθητές. Ή, τουλάχιστον, έτσι νομίζετε.

Όμως, όχι. Δεν είναι έτσι επειδή έτσι νομίζετε. Και αν η φράση «μαθήματα εξ αποστάσεως» σας οδηγεί μονοδιάστατα στην ύλη των μαθητών και των σπουδαστών, χωρίς άλλους συνειρμούς γι’ αυτό που ζει ο πλανήτης, μάλλον πλανάσθε.

Στον καιρό των αποστάσεων και της απομόνωσης, είμαστε μία από τις γειτονιές του κόσμου που χρειάστηκε να μάθει να ζει αλλιώς από τη αρχή, βίαια και ταχύρρυθμα. Διότι εμείς -σε μεγάλο βαθμό, ευτυχώς- δεν υπήρξαμε ποτέ καλοί στο να τηρούμε τις αποστάσεις.

Το ζεστό κι εγκάρδιο μεσογειακό σταυροδρόμι μας, μεταξύ Δύσης και Ανατολής, τα πήγαινε πάντα καλά με το συνωστισμό και με την αντάμωση – σε αρμονία τόσο με το μελίσσι της ηλιόλουστης ευρωπαϊκής Μεσογείου, όσο και με τα παζάρια και τις συνήθειες της Ανατολής. Πολύβουο το περιβάλλον γύρω μας. Κι εμείς, αναμεταξύ μας μάθαμε -και, φιλόξενοι, διδάξαμε- την ομορφιά να μας βρίσκουν οι καιροί «γερούς, πάντα ν’ ανταμώνουμε».

«Τηρείτε τις αποστάσεις»: ίσχυε ανέκαθεν για τους οδηγούς. Ούτε σ’ αυτό υπήρξαμε καλοί. «Άριστα 10», όμως, πλέον και στους δρόμους, όπως και στα σπίτια, και στην άσκηση του κωδικού 6, και στα μπακάλικα, και στα φαρμακεία.

Τηρούμε πια τις αποστάσεις. Ποτέ μη λες ποτέ. Πάντα μαθαίνει ο άνθρωπος - σπουδαία αρετή.

Και, επειδή τα «μαθήματα εξ αποστάσεως» είναι ολοφάνερα πλέον μια φράση με διττή σημασία – δεν είναι μόνο τα on-line μαθήματα για μαθητές και σπουδαστές, είναι και τα μαθήματα που παίρνουμε όλοι από τη νέα ζωή, εκ της αποστάσεως που αναγκαστήκαμε να τηρούμε -

Και, επειδή πιστεύω στη «δια βίου μάθηση» για Όλους – όχι μόνο στη δια βίου μελέτη και σπουδή, αλλά και στα μαθήματα που παίρνουμε όλοι από τη ζωή, από το «Εκπαιδευτήριο «ο Βίος» -

είναι ίσως η πρώτη φορά που δεν απεχθάνομαι να γράψω τη λέξη «διδάγματα», όσο κι αν απεχθάνομαι το νέο κορονοϊό.

Τα «μαθήματα εξ αποστάσεως» περιλαμβάνουν και πρακτική εξάσκηση. Τώρα που έχουμε πλέον διανύσει κάποια χιλιόμετρα στο νέο βίο μας, θα μπορούσαμε ίσως να λύσουμε κάποιες ασκήσεις «του κορονοϊού και της απομόνωσης» («ασκήσεις» θα τις λέγαμε στα Νέα Ελληνικά, στα Μαθηματικά θα τις λέγαμε «προβλήματα»):

Άσκηση 1

- Τι να πετάξω

- Τι να κρατήσω

(η λύσης της άσκησης προτείνεται με bullet points και δεν αφορά μόνο στα αντικείμενα που νιώσαμε πως δε χρειαζόμαστε κάνοντας το ξεκαθάρισμα στο σπίτι ως αντίδοτο στην αμηχανία του κατ’ οίκον περιορισμού, αλλά και σε ό,τι άλλο από τον παλιό βίο μας νιώσαμε πως ήταν άχρηστο και «συνωστιζόταν» γύρω μας, π.χ. συνήθειες, συμπεριφορές, περιττές εμμονές. Η λίστα θα μπορούσε να είναι δυναμική και να συμπληρώνεται σε στήλες, π.χ. άχρηστα αντικείμενα / άχρηστες συνήθειες / χρήσιμα ή λησμονημένα αντικείμενα / χρήσιμες συνήθειες - οι παλιές και, κυρίως, οι νέες ή οι ξεχασμένες.)

Άσκηση 2

- Τι μαθαίνω από τα παιδιά («μου» ή από τα παιδιά των άλλων - άσκηση όχι μόνο για γονείς)

- Μαθαίνω καλύτερα τα παιδιά μου

(θέμα χωρίς περιορισμό ως προς την έκταση, διότι είναι ανεξάντλητο και εμπλουτίζεται δια βίου. Βαθμολογούμαστε καθημερινά όσοι δεν είμαστε παιδιά.)

Άσκηση 3

- Τι μαθαίνω από τη φύση

(θέμα επίσης χωρίς περιορισμό ως προς την έκταση – «από τη φύση του» δεν περιορίζεται ποτέ και είναι θέμα ελεύθερο όσο και η φύση, όπως επιτέλους συλλογιζόμαστε τώρα που έχει ησυχάσει κάπως από τα «άτακτα παιδιά» της.)

Λίγες σκέψεις, έτσι, λόγω των καιρών που, ταχύρρυθμα, μας μαθαίνουν τα νέα «νέα ελληνικά».

Α, και σχετικά με ανθρώπους που σας είχαν δηλητηριάσει και νιώθατε πως είχατε πιάσει «κορωνο-κορ-ιούς», κρατήστε απενοχοποιημένα τις αποστάσεις. Άλλωστε, πλέον, «επιβάλλεται».

Και, πάνω απ’ όλα, εύχομαι η επόμενη μέρα να μας βρει όλους γερούς, πάντα να ανταμώνουμε!