Μην ξεχνάμε την πανδημία του διαδικτύου

Δεν είναι δεδομένο ότι οι αλήθειες γύρω από την πολύ μεγάλη υγειονομική και οικονομική κρίση έρχονται πάντοτε προς γνώση μας (και συμμόρφωση πολλές φορές) με αυτόν τον τρόπο. Το σίγουρο είναι, όμως, ότι δεν περιλαμβάνουν κινδύνους. Ενδεχομένως κάποιες εξ αυτών να έχουν σκοπιμότητα, σπανίως όμως αυτή μπορεί να είναι για κακό και συνήθως έχει να κάνει με το (κοινό) καλό.

Δεν ζούμε σε σύννεφο κάποιου μαγικού κόσμου όπου όλα είναι αγγελικά πλασμένα. Προφανώς και όχι. Υπάρχει ενίοτε η επίσημη παραπληροφόρηση. Υπήρχε και θα υπάρχει πριν και μετά τη μεγάλη παγκόσμια περιπέτεια με τον κορονοϊό. Μόνο που στη συγκεκριμένη περίσταση, με τον υποχρεωτικό εγκλεισμό των πολιτών στα σπίτια τους ώστε να περιοριστεί η εξάπλωση του θανατηφόρου προβλήματος, αλλά και με τη χρονική δυνατότητα «σέρφινγκ» στο διαδίκτυο και ειδικά στα σόσιαλ μίντια, η κατάσταση πολλές φορές ξεφεύγει προς το επικίνδυνο.

Η ανάγκη για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στην εποχή μας είναι δεδομένη σε διάφορους τομείς της ζωής. Ειδικά ετούτη την εποχή το ζήτημα της επικοινωνίας που εξυπηρετούν και της απαλλαγής από τη μοναξιά ή την απουσία άλλων δραστηριοτήτων εντός οικίας το facebook, το instagram, το twitter και τα υπόλοιπα, αποτελούν όντως είδος πρώτης επικοινωνιακής ανάγκης. Αλλά μέχρις ενός σημείου. Κι όχι σε σημείο παράνοιας.

Κατάθλιψη ή αυτοκτονία το επόμενο βήμα της διαδικτυακής παράνοιας!

Δεν είναι μονάχα οι σκέψεις που μπορεί ο καθένας να καταγράψει και να θεωρούνται από τον κοινό νου εκτός λογικής και πραγματικότητας. Ακόμη και αυτές άλλωστε μπορεί να παρασύρουν κάποιους στο «λες μήπως;». Κάποιοι για παράδειγμα έχουν προβάλει «σατανικές» θεωρίες συνωμοσίας περί ανυπαρξίας κορονοϊού ή θανάτων. Και αποδίδουν την κρίση σε τεχνητές μεθόδους των κυβερνώντων των μεγάλων χωρών ή σε μυστικές υπηρεσίες! Εντάξει παιδιά, δεν λέμε για τέτοια…

Αλλά τα fake news που διασπείρονται με ταχύτητα αντίστοιχη της πανδημίας μέσα από το διαδίκτυο δημιουργούν σε πάρα πολλές περιπτώσεις πολύ μεγάλη αναστάτωση και παρερμηνείες, ενώ οδηγούν και σε λανθασμένες επιλογές, που πράγματι μπορεί να είναι επικίνδυνες στον σκοπό αντιμετώπισης αυτής της πρωτοφανούς κατάστασης για τον σύγχρονο ανεπτυγμένο κόσμο.

Από τέτοια κρούσματα παραπληροφόρησης το κοινό μετατρέπεται σε «φορέα» και τα εξαπλώνει με τεράστια διασπορά. Επικίνδυνο αυτό, όπως και να ‘χει. Για το παραμικρό. Για φάρμακα, για παράνομες μαζώξεις σε παραλίες, για μποτιλάρισμα στα διόδια, για θέματα που έχουν να κάνουν με την εκκλησία, με τις μετακινήσεις, με οτιδήποτε τέλος πάντων. Σε κάποιες περιπτώσεις η διασπορά ψευδών ειδήσεων γίνεται σκόπιμα, σε άλλες όχι ηθελημένα, σε όλες προκαλείται ακόμη μεγαλύτερη αναστάτωση από τη λογικά υπάρχουσα με όσα συμβαίνουν.

Το διαδίκτυο προσφέρει τεράστιες δυνατότητες στη σύγχρονη εποχή και μπορεί να προσφέρει ακόμη περισσότερες στη δύσκολη περίοδο που διανύουμε όλοι. Μόνο που χρειάζεται μεγάλη προσοχή στο φιλτράρισμα των πολλών πληροφοριών που μεταδίδει στον καθένα μας. Φιλτράρισμα προσεκτικό από τον καθένα μας. Από τη στιγμή που δεν μπορούν να ληφθούν και μέτρα περιορισμού της «άσκοπης χρήσης τους», τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και όσα μεταδίδουν είναι καθαρά θέμα ατομικής ευθύνης. Για την αντιμετώπιση των επικίνδυνων «ιών» παραπληροφόρησης και την «απαγόρευση της κυκλοφορίας» τους… Και μη γελάσετε, αλλά αν πει κάποιος πως απαγορεύει το facebook για ένα άλφα χρονικό διάστημα, από τα μπαλκόνια και τους φωταγωγούς θα πέφτουν οι «ασθενείς»…