Άμορφη μάζα… κράτους και ευθυνών

Γιδοχώρα για την ακρίβεια, που είναι ικανή να κάνει φιέστες για να παρουσιάσει νέες καινοτόμες εφαρμογές στα κινητά μας, παρά να εκσυγχρονίσει το σιδηροδρομικό δίκτυο της εποχής Τρικούπη, χωρίς να χρειαστεί να κηρύξει παράνομες και καταχρηστικές τις απεργίες των εργαζομένων που έβλεπαν το κακό να έρχεται και το φώναζαν με απόγνωση, αλλά απόκριση δεν έπαιρναν από πουθενά.

Γιδοχώρα γιατί δεν έπαψε ποτέ να κοιτά ανήμπορη να παρέμβει σε διαμάχες και καμώματα εργολάβων, αλλά να ονειρεύεται ταυτόχρονα την 4^η Βιομηχανική Επανάσταση (κάπου ειπώθηκε και αυτό, μέσα σε όλες τις παπάτζες των ημερών),παρότι δεν είναι σε θέση ένα τρένο να βάλει σωστά στις ράγες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Γιδοχώρα γιατί δεν μπορέσαμε ποτέ να αξιοποιήσουμε τα πέντε δέκα (μην είναι και παραπάνω) κοινοτικά πακέτα στήριξης για τέτοια έργα, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει καλά καλά ατόφια δεύτερη γραμμή σε όλο το μήκος της διαδρομής Αθήνα - Θεσσαλονίκη για δεκαετίες ολόκληρες. Καλύτερα λοιπόν να το βουλώσουμε όλοι και ας αφήσουμε στην άκρη την πολιτική σπέκουλα, μοιράζοντας… πληκτρολογημένες ευθύνες όπου βρούμε χωρίς να ξέρουμε την τύφλα μας. Και πρώτοι απ’ όλους που πρέπει να το ράψουν είναι οι πολιτικοί. ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ. Τα υπόλοιπα είναι να ‘χαμε να λέγαμε. Και καλύτερα να τα λένε σε κανέναν ψηφοφόρο με παρωπίδες και κομματική ταυτότητα, μπας και μπορέσουν να τον πείσουν ότι φταίει μόνο ο σταθμάρχης (που κάποιος τον αναβάθμισε από αχθοφόρο) και τα σήματα… καπνού ή, κλασικά, η κακιά στιγμή. Έτσι γίνεται σε όλες τις εθνικές τραγωδίες εδώ στον ευλογημένο τόπο μας. Οι άλλοι πάντα φταίνε, εκτός από τους πραγματικούς υπεύθυνους. Κανονικά δεν θα έπρεπε να μας κάνει καμία απολύτως εντύπωση.

Έχει κανείς αρμόδιος άραγε τα κότσια να πάει να τα πει αυτά στους γονείς που θα παραλάβουν τα παιδιά τους σε τεμάχια; Να τους πει ότι ο σταθμάρχης κρατάει σημειώσεις σε μπακαλοτέφτερο όπως ο Χατζηχρήστος στον Ζήκο, διότι το σύστημα ασφαλείας που αγοράστηκε πριν από κάμποσα χρόνια δεν μπήκε ποτέ σε λειτουργία στη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης με το χειρότερο σιδηροδρομικό δίκτυο; Όλα χειροκίνητα, λέει. Στην εποχή της δορυφορικής τεχνολογίας, χειροκίνητα…

Όπως στο κινηματογραφικό «Οριάν Εξπρές»! Θα τολμήσει κάποιος θεσμικός παράγοντας να βγει και να τα εξηγήσει καθαρά και ξάστερα δίχως μισόλογα και κρυφτούλι;

Τέλος πάντων, είναι αδιέξοδη αυτή η συζήτηση. Όπως καθετί τραγικό σε αυτήν τη χώρα που έρχεται στην επιφάνεια και μετά από λίγο καιρό ξεχνιέται διά μαγείας από τους πάντες.

Γιδοχώρα γιατί τολμάμε να λέμε (και να γράφουμε στο Διαδίκτυο) ότι αυτά συμβαίνουν και στην Ινδία, συμβαίνουν και στο Πακιστάν, συμβαίνουν και στην Αίγυπτο, χωρίς να ντρεπόμαστε μια σταλιά που τη σκεφτόμαστε και μόνο αυτήν τη σύγκριση, για να δικαιολογήσουμε τι ακριβώς και ποιους άραγε;

Γιδοχώρα για πολλούς ακόμα λόγους που δεν φτάνει ο χώρος για να τoυς απαριθμήσουμε. Aς μη θίγονται οι ευαίσθητοι με τον χαρακτηρισμό «γιδοχώρα». Και αν δεν είναι εύκολο να το κάνουν, ας μάθουν ότι λίγες μέρες πριν από το δυστύχημα η Κομισιόν παρέπεμψε την Ελλάδα στο δικαστήριο για τον ΟΣΕ και τη μη τήρηση συμβατικών υποχρεώσεων. Ας θυμηθούν επίσης ότι το ελληνικό δημόσιο, όταν θέλει να βγει λάδι στη διαμάχη με τους πολίτες, μέχρι και το Μάτι είναι σε θέση να «ξεχάσει».

Καλά μου το είπε ένας παιδικός φίλος χθες: «Μαλάκα, φλερτάρουμε επικίνδυνα με την αποδοχή του “έτσι είναι” παντού. Τα πλοία, τα φορτηγά, οι οικισμοί, τα τρένα, η Ελλάδα ολόκληρη…».