Ο γύρος του κόσμου σε 7 χρόνια με τα πόδια

Ελάχιστοι άνθρωποι αποφασίζουν να διασχίσουν τον πλανήτη περπατώντας, ωστόσο ο Τομ Τούρτσιχ, από το Νιου Τζέρσεϊ έκανε το όνειρο του πραγματικότητα.

Σε αυτό βοήθησε και ο τετράποδος φίλος του, ο Σαβάνα, που τον ακολουθούσε πιστά σε ολόκληρο το ταξίδι των 48.000 χιλιομέτρων, το οποίο διήρκεσε επτά ολόκληρα χρόνια.

Πράγματι, στις 21 Μαΐου 2022, ο Τομ Τούρτσιχ, έγινε ο δέκατος στην ιστορία που έκανε τον γύρο του κόσμου με τα πόδια, ενώ ο τετράποδος σύντροφός του Σαβάνα ήταν ο πρώτος σκύλος που το κατάφερε.

Τους δυο συνοδοιπόρους υποδέχτηκαν φίλοι και η οικογένεια με μια τεράστια γιορτή για την επιστροφή τους στην πατρίδα.

«Ήταν πολύ σουρεαλιστικό», λέει ο Τούρτσιχ στο CNNi Travel από το σπίτι των γονιών του στο Χάντον.

«Φανταζόμουν πώς θα ήταν το τέλος εδώ και πολύ καιρό. Και όταν συνέβη, υπήρχαν άνθρωποι στους δρόμους και περπατούσαν μαζί μου. Το αρχικό συναίσθημα ήταν απλώς η ανακούφιση. Αυτό κυριάρχησε στη ζωή μου για 15 χρόνια και να το καταφέρω ήταν καταπληκτικό», λέει.

Η έμπνευση για το ταξίδι προήλθε από μια θλιβερή απώλεια το 2006, όταν η φίλη του Αν Μαρί πέθανε σε ατύχημα με τζετ σκι σε ηλικία 17 ετών.

Ο θάνατός της τον επηρέασε βαθιά, όπως λέει, και άρχισε να επαναξιολογεί τα πάντα. Αποφάσισε να βάλει στη ζωή του τα ταξίδια και την περιπέτεια και αναζητούσε όλους τους τρόπους για να το κάνει.

Αφού διάβασε για τον Στίβεν Νιούμαν, που καταγράφηκε στα Ρεκόρ Γκίνες ως το πρώτο άτομο που έκανε τον γύρο του κόσμου, και τον περιπατητικό τυχοδιώκτη Καρλ Μπούσμπι, ο οποίος έκανε τον γύρο του πλανήτη με τα πόδια από το 1998, ο Τούρτσιχ άρχισε να σκέφτεται σοβαρά το εγχείρημα.

«Το περπάτημα φαινόταν ο καλύτερος τρόπος για να καταλάβεις τον κόσμο και να γνωρίσεις νέα μέρη», λέει. «Δεν ήθελα απλώς να πάω στο Παρίσι και στο Μάτσου Πίτσου, ήθελα πραγματικά να καταλάβω τον κόσμο και να δω πώς ζούσαν οι άνθρωποι καθημερινά».

Ο Τούρτσιχ άρχισε να σχεδιάζει τη διαδρομή, ενώ προσπαθούσε επίσης να συγκεντρώσει χρηματοδότηση για τα ταξίδια του. Κατάφερε να εξοικονομήσει αρκετά για να βιοποριστεί περίπου δύο χρόνια στο δρόμο.

Ωστόσο, λίγο πριν φύγει, ο ιδιοκτήτης μιας τοπικής εταιρείας, η Philadelphia Sign, έμαθε για τα σχέδιά του και αποφάσισε να χορηγήσει το ταξίδι του. «Ο επιχειρηματίας έτυχε να γνωρίζει την Ann Marie και την οικογένειά της», λέει. «Και ήθελε απλώς να με στηρίξει όπως μπορούσε».

Σχεδόν εννέα χρόνια αφότου σκέφτηκε για πρώτη φορά την ιδέα, ο Τούρτσιχ έκανε το πρώτο βήμα.

Ξεκίνησε στις 2 Απριλίου 2015, λίγο πριν τα 26α γενέθλιά του, σπρώχνοντας ένα καρότσι μωρού που περιείχε εξοπλισμό πεζοπορίας, έναν υπνόσακο, ένα φορητό υπολογιστή, μια κάμερα DSLR και ένα πλαστικό κλουβί, το οποίο χρησιμοποιούσε για να αποθηκεύει το φαγητό του.

Ο Τούρτσιχ λέει ότι επινόησε τη διαδρομή του έχοντας κατά νου δύο βασικούς παράγοντες - ήθελε «να περάσει από κάθε ήπειρο και να ταξιδέψει με όσο το δυνατόν λιγότερα προβλήματα με την εκάστοτε γραφειοκρατία».

«Νόμιζα ότι θα ήταν περίπου πεντέμισι χρόνια», λέει. «Και αυτό αποδείχθηκε αρκετά ακριβές».

Το όλο ταξίδι κατέληξε να διαρκέσει επτά χρόνια, κυρίως λόγω δύο σημαντικών καθυστερήσεων. Το πρώτο συνέβη όταν ο Τούρτσιχ αρρώστησε με βακτηριακή λοίμωξη, η οποία του πήρε αρκετούς μήνες για να αναρρώσει και το δεύτερο οφειλόταν στην πανδημία Covid-19.

Ο πιστός συνοδοιπόρος
Στο πρώτο στάδιο του ταξιδιού περπάτησε από το Νιου Τζέρσεϊ στον Παναμά. Περίπου τέσσερις μήνες αργότερα, ο Τούρτσιχ απέκτησε συνοδοιπόρο, το κουτάβι που το ονόμασε Σαβάνα, από ένα καταφύγιο ζώων στο Ώστιν του Τέξας.

Ένιωθε ότι το να έχει δίπλα του έναν φίλο που θα μπορούσε να τον προστατεύει τη νύχτα θα έκανε τη διαφορά, και αυτό αποδείχτηκε αλήθεια. «Ήταν υπέροχη», λέει για τη Σαβάνα. «Είναι απλά ωραίο να έχεις κάποιον να μοιραστείς κάποιες στιγμές μαζί του».

Μετά από εκείνο τον πρώτο χρόνο στο δρόμο, ο Τούρτσιχ δημιούργησε έναν λογαριασμό στην πλατφόρμα δωρεών Patreon, έτσι ώστε οι ακόλουθοί του να μπορούν να βοηθήσουν στη χρηματοδότηση των ταξιδιών του.

Το μεγαλύτερο μέρος του δεύτερου έτους πέρασαν περπατώντας από τη Μπογκοτά της Κολομβίας στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης, όπου πήραν μια βάρκα στην Ανταρκτική. Σε αυτό το σημείο, ο Τούρτσιχ επέστρεψε για λίγο στο σπίτι για να αποκτήσει τα έγγραφα που απαιτούνται για να ταξιδέψει στην Ευρώπη με τη Savannah. Μετά την άφιξή τους στην Ευρώπη, διέσχισαν όλη την Ιρλανδία και τη Σκωτία, αλλά μεσολάβησε ένα μεγάλο διάλειμμα όταν ο Τούρτσιχ αρρώστησε .

«Πήγα στο Λονδίνο», λέει, εξηγώντας ότι έμπαινε και έβγαινε από το νοσοκομείο για εβδομάδες ενώ βρισκόταν στο Ηνωμένο Βασίλειο και τελικά επέστρεψε στο σπίτι στις ΗΠΑ για να αναρρώσει.

Ο Τούρτσιχ , ο οποίος κατέγραψε το ταξίδι του στο Instagram και το ιστολόγιό του The World Walk , συνέχισε τη βόλτα στην Κοπεγχάγη τον Μάιο του 2018.

Αν και ο Τούρτσιχ παραδέχεται ότι άρχισε να αμφισβητεί αν θα μπορούσε να συνεχίσει, λέει ότι ποτέ δεν σκέφτηκε σοβαρά να τα παρατήσει.

«Υπήρχαν σίγουρα στιγμές που δεν ήμουν πραγματικά σε καλό μέρος», λέει. «Και σκεφτόμουν, "τι κάνω εδώ έξω; Θα μπορούσα να είμαι με την οικογένειά μου και τους φίλους μου, και αντ' αυτού περπατάω στο κρύο και στη βροχή στη Γερμανία.

Στη συνέχεια, αυτός και η Σαβάνα πέρασαν στη Βόρεια Αφρική, όπου περπάτησαν στο Μαρόκο, την Αλγερία, όπου είχε αστυνομική συνοδεία, και την Τυνησία. Από εδώ πέρασαν μέσω Ιταλίας, Σλοβενίας, Κροατίας, Μαυροβουνίου, Αλβανίας και Ελλάδας. Μετά την Ελλάδα, κατευθύνθηκαν προς την Τουρκία, όπου ο Τούρτσιχ έγινε ο πρώτος ιδιώτης που του επετράπη να διασχίσει τη Γέφυρα του Βοσπόρου με τα πόδια.

Στον γύρο του κόσμου, άνθρωπος και σκυλί περπάτησαν σε έξι ηπείρους και 38 χώρες μαζί, περνώντας τις περισσότερες νύχτες στη σκηνή του. Το Guinness World Records ορίζει τις προϋποθέσεις για έναν περίπλου με τα πόδια, να διανυθεί απόσταση 18.000 μίλια (περίπου 30.000 χιλιόμετρα) και να περάσει από τέσσερις ηπείρους - ένας στόχος που ξεπέρασε ο Τούρτσιχ. Κατά μέσο όρο, αυτός και η Σαβάνα περπατούσαν μεταξύ 18 και 24 μιλίων (περίπου 29 έως 38 χιλιόμετρα).

«Το θέμα με τη Σαβάνα ήταν ότι είχε πολύ περισσότερη ενέργεια από εμένα, πάντα», λέει. «Αυτό [το περπάτημα από χώρα σε χώρα] είναι το μόνο πράγμα που έχει βιώσει».

«Υπήρχαν στιγμές που περνούσαμε από την έρημο και κατέρρεα στο τέλος της ημέρας και εκείνη ερχόταν με ένα ραβδί και ήθελε να παίξει».

Μόλις επέστρεψαν στο έδαφος των ΗΠΑ, ο Τούρτσιχ ήταν πιο πρόθυμος από ποτέ να ολοκληρώσει το μακρύ ταξίδι και να επιστρέψει στην κανονική του ζωή.

«Επτά χρόνια είναι πολλά», λέει. «Μόλις φαινόταν το τέλος, απλά ανυπομονούσα να επιστρέψω. Ήμουν έτοιμος να κάνω ξανά παρέα με τους φίλους και την οικογένειά μου και να μην ετοιμάζω τη σκηνή μου κάθε πρωί.»