Πόλεμος και αμνησία
Από τον καταιγισμό ειδήσεων, αναλύσεων, πληροφοριών, εκτιμήσεων και… μεροληπτικών αναφορών σχετικά με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, τρία πράγματα συγκράτησα στο μυαλό, γιατί μου έκαναν εντύπωση:
- Η δήλωση του προέδρου της Κροατίας, με την οποία εκφράζει την αντίθεσή του στη διεύρυνση του ΝΑΤΟ, θεωρώντας την ανούσια, αδιέξοδη και υπερβολική.
- Η τοποθέτηση ενός αναλυτή στο Διαδίκτυο που χαρακτηρίζει το όλο σκηνικό ιστορική αναγκαιότητα ή ιστορικό αναθεωρητισμό, συγκρίνοντάς το με την αιματηρή περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας. Το πρώτο κολλάει σε ό,τι συμφέρει όσους προκαλούν τέτοιες εντάσεις με απρόβλεπτες συνέπειες και το άλλο κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση.
- Η πιθανότητα ενδυνάμωσης των δεσμών Ρωσίας και Κίνας, ειδικά στον τομέα της ενέργειας, την οποία η υπερδύναμη του 1,5 δισ. ψυχών στερείται. Μια χαρά θα καλυφθούν οι απώλειες των Ρώσων από τις κυρώσεις…
Τα υπόλοιπα είναι να ’χαμε να λέγαμε. Και για να λιώνουν στα πληκτρολόγια «ειδικοί» και μη, ο καθένας με την εξυπνάδα του, μπορεί και μαλωμένος με τη γεωγραφία και την ιστορία.
Το ουκρανικό ζήτημα δεν είναι ένα απλό παιχνίδι έτσι όπως εξελίσσεται, αλλά ο καθένας από εμάς μπορεί εύκολα να αντιληφθεί ότι πρόκειται ξεκάθαρα για θέμα γεωπολιτικών συμφερόντων που αφορά τους αδηφάγους Δυτικούς και τον μεγαλοϊδεατισμό του Πούτιν. Ο οποίος δεν είναι βέβαια ούτε άγιος ούτε ο πιο δημοκρατικός ηγέτης. Δεν είναι όμως και… λαλάκας για να δεχτεί έξω από την πόρτα του ένα «παραμάγαζο» που θα του κάνει τη ζωή δύσκολη και θα απειλεί διαρκώς την ύπαρξή του. Το κακό για τους Ουκρανούς με την ανόητη κυβέρνηση και το ακροδεξιό ανδρείκελο που τους φόρτωσε η πολιτισμένη Δύση - αλλά και τις φιλοναζιστικές τάσεις μεγάλου μέρους του πληθυσμού, σε μια χώρα με 500.000 Εβραίους, μεταξύ αυτών και ο κωμικός πρόεδρος- μάλλον άρχισαν να μυρίζονται ότι το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση τους φούσκωσε τα μυαλά και τους χρησιμοποιεί ως πιόνια σε όλη αυτήν τη σκακιέρα, αφήνοντάς τους τελικά μόνους και έρημους. Το ΝΑΤΟ δήλωσε εξ αρχής ότι δεν πρόκειται να εμπλακεί στρατιωτικά για χώρα που δεν είναι μέλος της. Όχι που δεν θα το ’λεγε…
Και όσοι νομίζουν ότι οι κυρώσεις στους Ρώσους θα σώσουν την παρτίδα για τον Ζελένσκι πάλι λάθος κάνουν. Ο Πούτιν ίσως από στιγμή σε στιγμή πατήσει φρένο αν πάρει αυτά που επιδιώκει και κανείς δεν φαίνεται πρόθυμος να τον αντιμετωπίσει.
Η Δύση μιλάει μόνο για ασφυκτικό οικονομικό πόλεμο και γενικά κοιτάει αμήχανη το όλο σκηνικό. Η ΕΕ και ειδικά οι Γερμανοί, που έχουν πολύ μεγάλα συμφέροντα στη Ρωσία, γνωρίζουν ότι θα πληρώσουν ακριβά το στρατηγικό λάθος και φυσικά δεν πείθουν με τις δηλώσεις περί ενότητας και αποφασιστικότητας. Για τον ανεκδιήγητο Μπόρις Τζόνσον και τον «παπαγάλο» γενικό γραμματέα του ΟΗΕ ας μη μιλήσουμε καλύτερα.
Έχουν πάθει όλοι τους αμνησία και μιλούν για την πιο θλιβερή μεταπολεμική στιγμή της Ευρώπης, ξεχνώντας -επειδή έτσι γουστάρουν- το έγκλημα της Γιουγκοσλαβίας και τον τεμαχισμό της σαν χριστουγεννιάτικη γαλοπούλα ή την τουρκική εισβολή-κατοχή στην Κύπρο εδώ και 48 χρόνια. Από χώρα του ΝΑΤΟ, παρακαλώ. Για να μην πούμε για τη Συρία, το Ιράκ, τη Λιβύη… Σε άλλον πλανήτη ξυπνήσαμε όλοι εμείς. Και μάλλον χάσαμε επεισόδια από την Ιστορία ή απλώς τα φανταστήκαμε!
Κι επειδή εμείς οι Έλληνες έχουμε ήδη διαλέξει στρατόπεδο, γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς, ας φυλάξουμε τουλάχιστον τα… οπίσθιά μας όσο μας παίρνει. Τα «σκάγια» της ενεργειακής κρίσης εμείς θα τα φάμε. Και μακάρι να είναι μόνο αυτά…
Δυστυχώς, πόλεμοι πάντα θα υπάρχουν. Από αρχαιοτάτων χρόνων. Η διπλωματία δεν ήταν ποτέ φαβορί…
ΥΓ.: Δεν υπάρχει λόγος να ασχολούμαστε με τα μπρος πίσω και τις κωλοτούμπες της Τουρκίας. Θεσμός έχουν γίνει…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
