Κώστας Νικολαΐδης στο «ΦΩΣ» για τη φωτιά που κατέστρεψε το σπίτι του: «Με ένα σορτς έμεινα»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Τι να πεις σε αυτές τις στιγμές και πόσο δύσκολο είναι να κάνεις συνέντευξη από έναν άνθρωπο που κάηκε το σπίτι του. Συγκλονιστικός, αλλά και ψύχραιμος είναι ο Κώστας Νικολαΐδης.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 9/8/2021

Τι συνέβη;
Κάηκε το σπίτι μου μαζί με άλλα σπίτια ανθρώπων, καταστραφήκαμε.

Πού;
Στη Δροσοπηγή, πάνω από το Κρυονέρι.

Ευθύνες υπάρχουν;
Οι ευθύνες πάνε στην κυβέρνηση διότι στο ξεκίνημα της φωτιάς δεν την περιόρισαν. Και έγινε ανεξέλεγκτη. Τώρα είμαστε σε απόγνωση. Άφησαν τη φωτιά να φύγει και μετά δεν μαζευόταν με τίποτα.

Υπήρχε επαρκής πυροσβεστική δύναμη;
Όχι, δεν υπήρχε. Μιλάμε για παρθένα περιοχή, πευκόφυτη όλη, έπρεπε το κράτος να έχει προβλέψει σε τέτοιες περιοχές, αφού συνέχεια γίνονται τέτοια πράγματα. Έπρεπε να έχει ανοίξει δρόμους για την πυρόσβεση. Και επίσης κάτι άλλο: είδαμε να καίγονται σπίτια απλών ανθρώπων και άλλα να προστατεύονται...

Το αγοράσατε ή το φτιάξατε;
Το έφτιαξα με τα χέρια μου κυριολεκτικά! Ήταν κανονικό σπίτι, όχι εξοχικό. Έμενα σε αυτό 25 χρόνια. Ήταν κάτι φανταστικό, με θέα, έρχονταν αγριογούρουνα και ελάφια. Το κτήμα το είχα αγοράσει παλιά για τα παιδιά μου, αλλά αποφασίσαμε πριν από πολλά χρόνια να το χτίσουμε με τη γυναίκα μου.

Καταστράφηκε ολοσχερώς;
Ναι, οι τοίχοι έμειναν γύρω γύρω.

Ελπίζετε σε αποζημίωση από το κράτος;
Τι αποζημίωση να υπάρχει; 2.000 ευρώ; 5.000 ευρώ; Σε αυτό το σπίτι έπεσε τρομερή προσωπική δουλειά και πάρα πολλά χρήματα για να φτιαχτεί. Είχα φέρει ξύλα από την Κέρκυρα, κυπαρίσσια που μου άρεσαν, και είχα βάλει ξύλινα πατώματα και κάτω από τα κεραμίδια. Πάνω έμενε η κόρη μου και κάτω εγώ με τη γυναίκα μου. Καταστράφηκαν όλα, δεν έχω τίποτα, με ένα σορτς έμεινα.

Έβλεπα τα στατιστικά σας, σχεδόν σε κάθε δύο ματς βάζατε ένα γκολ.
Είμαι μέσα στους έξι πρώτους σκόρερ στην Ιστορία της ΑΕΚ.

Από πού αρχίσατε;
Από τη Σαφράμπολη στη Νέα Ιωνία. Εκεί γεννήθηκα. Πρόσφυγες.

Εκεί κοντά είχε κλωστοϋφαντουργία ο παππούς μου.
Α, βέβαια! Και η μητέρα μου και ο πατέρας μου δούλευαν σε κλωστοϋφαντουργία, εκεί δίπλα σας, στη Μουταλάσκη και στην 3Α.

Ποια ήταν η θέση σας;
Ως σέντερ φορ πήγα από τη Σαφράμπολη στην ΑΕΚ. Εκεί με γύρισαν λίγο πιο πίσω, μεσοεπιθετικό. Όμως κυνηγούσα το γκολ. Γύριζα όλο το γήπεδο. Δημιουργούσα και εκτελούσα. Χτύπαγα και τα στημένα, τα κόρνερ.

Ποιον θαυμάζατε περισσότερο από τους αντιπάλους;
Τότε υπήρχαν μεγάλοι παίκτες στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν ήταν κουρδιστά μηχανάκια όπως τώρα. Έβλεπες τεχνίτες, έβλεπες μυαλό. Και σε δύσκολες συνθήκες, χωρίς επαγγελματική προπόνηση, χωρίς καλό φαγητό και βιταμίνες. Φτωχόπαιδα ήμασταν. Με κακά γήπεδα και κακές μπάλες. Ο τερματοφύλακας σούταρε την μπάλα και δύσκολα πέρναγε τη σέντρα! Τώρα σουτάρει ο γκολκίπερ και πάει η μπάλα από το ένα τέρμα στο άλλο.

Όταν πήρε φωτιά το σπίτι, ήσασταν εκεί;
Όχι. Είχα πάει για οκτώ μέρες διακοπές στην Άνδρο με τον Κωνσταντουδάκη και τον Καραφέσκο, έχει εστιατόρια ο Καραφέσκος εκεί. Ήρθα και είδα την καταστροφή.

Όταν το είδατε, κλάψατε;
Δεν θα κλάψεις; Παραλίγο να λιποθυμήσω. Δεν το είχα αγοράσει έτοιμο. Ήταν ένα πράγμα που το έφτιαξα μόνος μου. Εκεί είχα κουραστεί πάρα πολύ. Δύο φορές μου γιάτρεψε ο Νικολάου μέση και γόνατο από τα βάρη που σήκωνα στην οικοδομή.