Πέθανε ο Χρήστος Παπαδόπουλος - Ήταν ο επικεφαλής της εταιρίας δολοφόνων

Πέθανε σε ηλικία 82 ετών ο πρώην Δήμαρχος Νέας Χαλκηδόνας και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, Χρήστος Παπαδόπουλος. Έγινε γνωστός περισσότερο για τα αποτρόπαια εγκλήματά του ως επικεφαλής της αποκαλούμενης «εταιρίας δολοφόνων». Το 1987 και ενώ ήταν σε ηλικία 51 ετών, αποκαλύφθηκε πως από το 1981 δολοφονούσε ηλικιωμένους για να τους αποσπάσει την κληρονομιά. Φυλακίστηκε με 25 χρόνια κάθειρξη.

Το 2009 σε ηλικία 73 ετών αποφυλακίστηκε. Το 2011 όμως κατηγορήθηκε πάλι για την αρπαγή μιας γυναίκας επιστρέφοντας και πάλι στις φυλακές για ένα μικρό διάστημα.

Η εταιρία δολοφόνων

Ήταν εγκληματική οργάνωση, η οποία προσέγγιζε ηλικιωμένους και στη συνέχεια τους δολοφονούσε για να επωφεληθούν τα μέλη της από τις διαθήκες τους, τις οποίες πλαστογραφούσαν. Η δράση της αποκαλύφθηκε το Πάσχα του 1987.

Ιθύνων νους της συμμορίας αυτής υπήρξε ο 51χρονος (τότε) δικηγόρος Χρήστος Παπαδόπουλος. Ένας άνθρωπος υπεράνω πάσης υποψίας, πρότυπο του επιτυχημένου πολίτη, πρώην Δήμαρχος Ν.Χαλκηδόνας, οικογενειάρχης και πατέρας τριών παιδιών.

Η εγκληματική οργάνωση στελεχώθηκε με άτομα κατάλληλα και πρόθυμα να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς της, τα οποία θεωρούνταν και αυτά άνθρωποι καθημερινοί, οικογενειάρχες, χωρίς προηγούμενο ποινικό υπόβαθρο.

Μεταξύ άλλων συμμετείχαν στη συμμορία οι:

• Βασίλειος Πλατανιώτης, δικαστικός επιμελητής. Εμφανιζόταν ως επίδοξος «γαμπρός» στις ηλικιωμένες κυρίες που ήταν στόχοι της οργάνωσης. Κέρδιζε την εμπιστοσύνη τους ταυτόχρονα με την πρόσβαση στο σπίτι τους. Σε συνεννόηση με τον Παπαδόπουλο, μελετούσαν τις κινήσεις των θυμάτων και εκτελούσαν μεθοδικά το αποτρόπαιο έργο τους.
• Ιωάννης Πάμπρης, εργολάβος. Ήταν ο άνθρωπος που αναλάμβανε να εξαφανίζει τα πτώματα, ο «νεκροθάφτης» της συμμορίας.
• Νικόλαος Πέππας, έμπορος. Ήταν ο υπαρχηγός του Παπαδόπουλου και μαζί κατέστρωναν τα σχέδια της εγκληματικής δραστηριότητας της «εταιρείας» τους.
• Γεώργιος Ξανθόπουλος, θυρωρός. Ήταν ο «τσιλιαδόρος» της «εταιρείας».
• Γεωργία Παπανικολάου, νοικοκυρά, σύζυγος δικαστικού επιμελητή, η οποία στο τέλος αποδείχθηκε πιο στυγνή εγκληματίας και από τον εμπνευστή της «εταιρείας».

Το σχέδιο

Η οργάνωση ξεκινούσε με την εύρεση θυμάτων με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και ειδικότερα, άτομα μεγάλης ηλικίας, με οικονομική επιφάνεια, χωρίς στενά συγγενικά πρόσωπα, που αντιμετώπιζαν προβλήματα υγείας. Μετά τον εντοπισμό τους, περνούσαν στη φάση της προοδευτικής προσέγγισης των υποψηφίων θυμάτων με στόχο την απόκτηση της εμπιστοσύνης τους με διάφορα μέσα. Μόλις επιτύγχαναν το σκοπό τους, προχωρούσαν στην πλαστογράφηση των διαθηκών των ηλικιωμένων στόχων τους και, ακολούθως, στη θανάτωσή τους με τρόπο, που να μοιάζει φυσική κατάληξη.

Στο τελικό στάδιο δημοσίευαν τις διαθήκες με τη βοήθεια του κυκλώματος συνεργατών που ήταν απαραίτητοι στην ολοκλήρωση των σχεδίων τους, όπως συμβολαιογράφοι, δικαστικοί επιμελητές και διάφοροι ψευδομάρτυρες. Η ποιότητα της παραχάραξης ήταν τέτοια που ακόμα και οι γραφολόγοι δεν κατάφεραν με την πρώτη ματιά να αντιληφθούν ότι οι επίδικες διαθήκες ήταν πλαστές και ως εκ τούτου δεν εξέφραζαν την τελευταία επιθυμία των θανόντων.