«Σκοτεινός ποταμός»

Οι άνθρωποι που ζυμώνονται με τη γη είναι αυτοί που γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα μας την αρχή του κόσμου. Ο βιβλικός κόσμος της Κλίο Μπάρναρντ έτσι όπως τοποθετείται στο οργίλο και αφιλόξενο τοπίο του Γιορκσάιρ οικοδομείται πάνω στην αρχέγονη βουκολική αγριότητα υιοθετώντας τις ζοφερές όψεις του μυθιστορήματος της Ρόουζ Τρεμέιν «Tresspass». Η Άλις πληροφορείται το θάνατο του πατέρα της και επιστρέφει ύστερα από δεκαπέντε χρόνια, στην βορειοανατολική Αγγλία διεκδικώντας ένα κομμάτι γης που ο μεγάλος της αδερφός της αρνείται να της το παραχωρήσει. Η σκηνοθέτις που θριάμβευσε με τον «Εγωιστή γίγαντα» απέδειξε ότι αυτό που αλλάζει είναι η αφηγηματική πρώτη ύλη. Με λιτή χρήση συμβόλων και με προεξάρχον στοιχείο τον σκοτεινό ποταμό, δημιουργεί αναδρομικά πλάνα που προοικονομούν την εξέλιξη του δράματος. Εκείνο όμως που εκπλήσσει περισσότερο είναι η υποκριτική οικονομία των ηθοποιών. Ο βρετανικός κινηματογράφος σου δίνει πάντα την αίσθηση της θεατρικής σοφίας. Τίποτα δεν ξοδεύεται. Η κίνηση, το βλέμμα, η ανεπαίσθητη μετακίνηση του φακού, οι σιωπές και οι παύσεις όλα συντείνουν σε ένα μινιμαλιστικό τρόπο που έχει ανάγκη σήμερα το καλό σινεμά.