8ο Beyond Borders: Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλορίζου

Προσωπικά και πολιτικά διλήμματα, η μνήμη, η πίστη, ο πόλεμος, η προσφυγιά, οι εμφύλιες συγκρούσεις, οι προκλήσεις της τεχνολογίας και της παγκοσμιοποίησης, ο ρατσισμός, οι έμφυλες ταυτότητες, η δικαιοσύνη είναι ορισμένες μόνο από τις θεματικές, με τις οποίες καταπιάνονται δημιουργοί απ’ όλον τον κόσμο, πολλοί από τους οποίους θα βρεθούν δια ζώσης στο Καστελλόριζο για να μοιραστούν τις ιδέες και τις εμπειρίες τους σε μια κινηματογραφική συνάντηση πέρα από τα σύνορα!

Γνωρίστε παρακάτω τις ταινίες μεγάλου, μεσαίου και μικρού μήκους που κάνουν πρεμιέρα στο Καστελλόριζο:

Uncanny me, της Katharina Pethke, Γερμανία, 2022 45’, Ελληνική Πρεμιέρα

Τώρα που η πραγματικότητά μας εξελίσσεται ούτως ή άλλως κυρίως σε μια οθόνη, η Lale βλέπει μια ρεαλιστική ευκαιρία να κάνει τον ψηφιακό της κλώνο να εργάζεται αντί για εκείνη. Η πραγματική Lale θα μπορούσε να ασχοληθεί με κάτι διαφορετικό, θα είχε επιτέλους τη δυνατότητα να κάνει ένα διάλειμμα από τη βελτιστοποίηση του εαυτού της: Όλο και πιο συχνά αναρωτιέται, ποια ή τι θα ήταν, αν απλώς σταματούσε να εργάζεται τόσο σκληρά.

Για να το μάθει, η Lale βάζει τον φίλο της Vinzent να αντιγράψει το σώμα της και να τη μιμηθεί σε τρισδιάστατη απεικόνιση. Το αποτέλεσμα είναι μια ψηφιακή Lale που γελάει, κοιτάζει, περπατάει και μιλάει σαν την πραγματική Lale. Η μόνη διαφορά είναι ότι αυτή η άλλη Lale δεν γερνάει, δουλεύει ασταμάτητα και δεν πεινάει ποτέ. Σε αντίθεση με αυτό, η Lale παρουσιάζει ένα ασυνήθιστο, συγκινητικό προσωπικό βίντεο-ημερολόγιο για τη ζωή της μεταξύ της ανόδου και της πτώσης της – ενώ σιγά σιγά η δεύτερη Lale, δημιούργημα επιστημονικής φαντασίας, αναδύεται σε καθαρά δομημένες εικόνες: από τη φωτογραμμετρική μέτρηση έως την αναδόμηση των πόρων του δέρματος και τη δομή των μαλλιών της. Σταδιακά, οι γραμμές μεταξύ του φυσικού και του εικονικού κόσμου γίνονται δυσδιάκριτες, θολές. Ποια είναι η πραγματική Lale, ποια είναι το avatar της; Και: Φέρνει πραγματικά την πολυαναμενόμενη ελευθερία για τη Lale στην πραγματική ζωή;

· The Soldier’s Opinion, του Assaf Banitt, Ισραήλ, 2022, 57’, Ελληνική Πρεμιέρα

Από το 1948 και μετά, ο Στρατιωτικός Λογοκριτής είχε την εξουσία να ανοίγει όλες τις επιστολές των στρατιωτών για να αποτρέψει την αποκάλυψη στρατιωτικών μυστικών, με σκοπό την προστασία της εθνικής ασφάλειας. Στην πράξη, ο λογοκριτής χρησιμοποιούσε τις πληροφορίες σε αυτές τις επιστολές για εντελώς διαφορετικούς σκοπούς, εν αγνοία των στρατιωτών… Ο σκοπός ήταν να αναλύσει τις απόψεις των απλών στρατιωτών και τα ευρήματα παρουσιάζονταν σε υψηλόβαθμους αξιωματούχους σε μια άκρως απόρρητη έκθεση με τίτλο « Η Γνώμη του Στρατιώτη». Η ταινία σκιαγραφεί την εναλλακτική ιστορία του Ισραήλ που προσφέρει η έκθεση και αποκαλύπτει ποιες ενέργειες επέλεξαν να κάνουν αυτοί που τη διάβασαν.

· The hidden children of colonization, του Dominique Regueme, Γαλλία – Βέλγιο, 2022, 58’, Ελληνική Πρεμιέρα

Κατά τη διάρκεια του βελγικού αποικισμού στο Κονγκό, τη Ρουάντα και το Μπουρούντι, πολλές χιλιάδες πολυφυλετικά παιδιά υπήρξαν θύματα στοχευμένου διαχωρισμού: απομακρύνθηκαν βίαια από τις οικογένειές τους, τοποθετήθηκαν σε ειδικά οικοτροφεία και στη συνέχεια εξορίστηκαν στο Βέλγιο, την παραμονή της ανεξαρτησίας. Αυτή η ταινία αφηγείται την ιστορία πολλών από εκείνα τα παιδιά: Εξήντα χρόνια μετά τα γεγονότα, αυτοί οι μάρτυρες κοιτάζουν τώρα πίσω στο παρελθόν τους, ψάχνοντας να βρουν τις ρίζες τους, ακόμη και να γιατρέψουν πληγές της παιδικής τους ηλικίας.

· Scenes with My Father, της Biserka Šuran, Ολλανδία, 2022, 47’, Ελληνική Πρεμιέρα

Η Šuran πηγαίνει τον πατέρα της σε ένα ταξίδι πίσω στη μνήμη, όπου αναβιώνει σκηνές από τη χώρα γέννησής τους, την πρώην Γιουγκοσλαβία. Οι αναμνήσεις αντανακλώνται σε κινηματογραφικά ντεκόρ, στα οποία συζητούν για την εθνικότητα, την ταυτότητα, την αγάπη, τα όνειρα και για όσα πράγματα μετανιώνουν.

Ερωτικά γράμματα, αρχειακό και ανέκδοτο υλικό από μέλη της οικογένειας δίνουν στο κοινό μια εικόνα για τις δοκιμασίες και τα βάσανα που βίωσε η οικογένεια, όταν αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πατρίδα της. Αυτό το συμβολικό οδικό ταξίδι λειτουργεί θεραπευτικά στις πληγές του παρελθόντος, καθώς η σκηνοθέτρια και κόρη δημιουργεί χώρο για να συσχετιστεί με την εμπειρία του πατέρα της και τις αναπόφευκτες επιλογές. Το αποτέλεσμα είναι μια εμπνευσμένη συνομιλία που πολλοί θεατές θα ήθελαν να έχουν με έναν γονέα.

· Μια ιστορία τεσσάρων μειονοτήτων του David Deri, Ισραήλ 2023, 95’, Παγκόσμια πρεμιέρα

Τέσσερις οικογένειες, γονείς και τα παιδιά τους, από τέσσερις μειονότητες στο Ισραήλ, αντιμετωπίζουν κρίση ταυτότητας, η οποία εντάθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας: Μουσουλμάνοι, Εβραίοι Υπερ-Ορθόδοξοι, Εβραίοι Θρησκευόμενοι Έποικοι και Εβραίοι Κοσμικοί ομοφυλόφιλοι. Ένα ταξίδι που αποκαλύπτει τον εξτρεμισμό και την αποσύνθεση, αλλά δημιουργεί εκπληκτικές συμμαχίες και έναν συναρπαστικό διάλογο.

· Radji, των Georg Götmark & John Erling Utsi, Βέλγιο-Νορβηγία-Σουηδία-Κροατία-Λιθουανία, 2021, 70’, Ελληνική Πρεμιέρα

Στο βορειότερο τμήμα της Σουηδίας και της Νορβηγίας, μια σύγκρουση για τη γη και τα σύνορα φαίνεται να διαρκεί για πάντα. Οι Simon και Beatrice Marainen και τα τρία τους παιδιά αποτελούν μέρος μιας γηγενούς ημινομαδικής κοινότητας βοσκών ταράνδων, οι οποία παραδοσιακά κυκλοφορούσαν ελεύθεροι στη βόρεια Σκανδιναβία, ακολουθώντας τη φυσική κίνηση των κοπαδιών τους. Σήμερα όμως ο εθνικισμός, η γραφειοκρατία και η πολιτική αποτελούν απειλή κατά του παραδοσιακού τρόπου ζωής τους.

· Hours of Ours, του Komtouch Napattaloong, Ταϊλάνδη, 2023, 84’, Ελληνική Πρεμιέρα

Μια νέα οικογένεια από το Σουδάν φεύγει από τη χώρα της και φτάνει στην Μπανγκόκ για να ζητήσει άσυλο. Γνωρίζουν έναν νεαρό Ταϊλανδό σκηνοθέτη, που μόλις επέστρεψε στην πατρίδα του, μετά από μια δεκαετία στο εξωτερικό. Παρά το αβέβαιο μέλλον που αντιμετωπίζει η οικογένεια, αναπτύσσουν μια βαθιά σχέση και αποφασίζουν την από κοινού παραγωγή μιας ταινίας. Το «Hours of Ours» ακολουθεί το ταξίδι της οικογένειας Ιμπραήμ, καθώς αντιμετωπίζει τις προκλήσεις της ζωής σε μια απροσδιόριστη μεταβατική κατάσταση, ενώ περιμένει την έγκριση για να εγκατασταθεί στον Καναδά.

· Holy Dilemma, των Julianna Ugrin και Márton Vízkelety, Ουγγαρία, 2022, 81’, Ελληνική Πρεμιέρα

Μετά από πολλά χρόνια μιας μυστικής διπλής ζωής, ο Robi, ένας Ρωμαιοκαθολικός ιερέας αποφασίζει να πάρει τη μοίρα του στα χέρια του και να κάνει ένα άλμα προς το άγνωστο. Το Holy Dilemma παρακολουθεί τη βάσανο της διαδικασίας λήψης αποφάσεων και ένα ποίμνιο που κινδυνεύει να χάσει τον πνευματικό του ηγέτη και, ως εκ τούτου, είναι έτοιμο να συμβιβαστεί με μια ιερή εντολή.

· Dead Weight, του Francesco Del Grosso, Ιταλία, 2022, 87′, Ελληνική Πρεμιέρα

Είκοσι ένα μαρτυρικά χρόνια. Τόσα πέρασε ο Angelo Massaro στη φυλακή, πριν αθωωθεί για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε ποτέ. Ήταν ο πρωταγωνιστής μιας από τις πλέον περιβόητες δικαστικές πλάνες στα χρονικά της Ιταλίας. Μια ανθρώπινη οδύσσεια που επαναφέρει στο προσκήνιο -συναισθηματικά και σωματικά- τα μέρη και τους ανθρώπους-κλειδιά που πλαισιώνουν την ιστορία του άδικου εγκλεισμού αυτού του ανθρώπου και τα συγκλονιστικά γεγονότα που τον περιβάλλουν.

· Audrey Napanangka, της Penelope McDonald, Αυστραλία 2022, 84’, Διεθνής Πρεμιέρα

Η ιστορία μιας γυναίκας Warlpiri, της Audrey, και του ταξιδιού της με τον Σικελό σύντροφό της Santo, ώστε να παραμείνουν μαζί με τα παιδιά που μεγαλώνουν, παρά τις πολλές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν. Η Audrey μεταλαμπαδεύει τις πολιτιστικές της γνώσεις, τη γλώσσα και το δίκαιο στις ζωές όσων φροντίζει, διασφαλίζοντας επίσης ότι έχουν την εκπαίδευση για τον πολύπλοκο σημερινό κόσμο. Τα πλάνα από την καθημερινότητα αυτού του αποφασισμένου ζευγαριού, που τραβήχτηκαν σε μια περίοδο μεγαλύτερη από 10 χρόνια στην Mbantua (Alice Springs) και στις πατρίδες των Warlpiri, παρέχουν μοναδικές πληροφορίες για μια οικογένεια στην Αυστραλία του σήμερα.

· Underdog, της Mariëtte Faber, Ολλανδία, 2022, 71’, Διεθνής Πρεμιέρα

Η κτηνίατρος Esther van Neerbos αφιερώνει κάθε λεπτό του ελεύθερου χρόνου της στην αναζήτηση ανθρώπων που έχουν χαθεί. Με τα εκπαιδευμένα σκυλιά της μπορεί να δώσει τέλος στην αβεβαιότητα όσων μένουν πίσω. Όμως ο ζήλος της την βάζει σε μπελάδες με τις αρχές, οι οποίες δυσχεραίνουν και καθιστούν περίπλοκη την αναζήτηση πολιτών.

μicro Διαγωνιστικό τμήμα

· Abeille της Mouna Ben Hammed, Τυνησία, 2022, 7’, Ελληνική Πρεμιέρα

Η ιστορία μιας γυναίκας από την Υποσαχάρια Αφρική, η οποία παλεύει για να επιβιώσει στην Τυνησία παρά τις αδικίες.

· Angelique, της Elisabeth Kratzer, Γερμανία, 2022, 27’, Ελληνική Πρεμιέρα

Εικόνες, φωτογραφίες και πίνακες της νεαρής και όμορφης Angelique Nagel βρίσκονται παντού στο σπίτι. Γεννημένη στους κόλπους μιας δυναστείας της κομμωτικής τέχνης, η εμφάνισή της έπαιζε πάντα σημαντικό ρόλο. Σήμερα, η 73χρονη τρανς αναπολεί μια ζωή για την οποία ρίσκαρε τα πάντα το 1969. Το πορτρέτο μιας γυναίκας που βαδίζει στη ζωή με υψηλή αυτοπεποίθηση, πάθος και θάρρος. Δεν σταμάτησε ποτέ να παλεύει για τη ζωή της ως γυναίκα.

· Back, του Yazan Rabee, Ολλανδία, 2022, 7’, Ελληνική Πρεμιέρα

Κυνηγητό, βήματα που πλησιάζουν· καθώς προσεγγίζεις το σπίτι σου, αυτό απομακρύνεται. Αυτός είναι ένας επαναλαμβανόμενος εφιάλτης, τον οποίο μοιράζονται πολλοί Σύροι που έχουν εγκαταλείψει την πατρίδα τους. Το βράδυ βρίσκονται πίσω στα μέρη που γεννήθηκαν, τρέχοντας, κυνηγημένοι από αόρατους άνδρες. Αναζητούν ένα ασφαλές μέρος, στο οποίο δεν μπορούν ποτέ να φτάσουν. Το BACK κάνει βουτιά σε αυτόν τον εφιάλτη για να διερευνήσει τις πηγές του. Η πληγή άρχισε να ανοίγει στις διαδηλώσεις κατά του Μπασάρ αλ Άσαντ, όπως συνέβη για τον σκηνοθέτη Yazan Rabee; Ή μήπως πρέπει να γυρίσουμε πιο πίσω, στην τρομοκρατία κατά τη διάρκεια της βασιλείας του πατέρα του Μπασάρ, του Χαφέζ αλ-Άσαντ;

· Bitter September, της Σοφίας Φαραντάτου, Ελβετία, 2022, 26’, Ελληνική Πρεμιέρα

Μετά τη δολοφονία του Ελληνοαμερικανού ΛΟΑΤΚΙ ακτιβιστή, Ζακ Κωστόπουλου, η παιδική του φίλη, Σοφία Φαραντάτου, επιστρέφει στην Ελλάδα και εγκλωβίζεται σε αδιέξοδο. Το βίντεο της δολοφονίας, που τραβήχτηκε από περαστικό, παίζει σε επανάληψη σε όλα τα τηλεοπτικά κανάλια της χώρας. Μεταξύ της αφήγησης των μέσων ενημέρωσης και του δικού της αρχείου από τη φίλη της, η Σοφία δεν έχει άλλη επιλογή από το να απομονωθεί και να στοχαστεί την έννοια της μνήμης. Μόνο ο χρόνος μπορεί να της δώσει το χώρο να θρηνήσει και να διαχειριστεί την απουσία του φίλου της.

· Do you get me? του Otto Lazić-Reuschel, Ιταλία, 2022, 30’, Ελληνική Πρεμιέρα

Ο Mohamed Taychen Chakir έφυγε από το Μαρόκο σε ηλικία 12 ετών με το όνειρο να φτάσει στην Ευρώπη, αλλά το ταξίδι του διακόπτεται νωρίς στη Μελίγια. Καθηλωμένος στα σύνορα, αναγκάζεται να ζήσει ανάμεσα στους βράχους μαζί με δεκάδες άλλους νέους που περιμένουν να εκπληρώσουν το ίδιο όνειρο. Μετά από αμέτρητες προσπάθειες, έφτασε στην Ισπανία το 2015. Σήμερα είναι 20 ετών και ζει στο Σαμπαντέλ, κοντά στη Βαρκελώνη. Εδώ έχει φίλους και οι κοινωνικές υπηρεσίες τον υποστηρίζουν οικονομικά, αλλά η πιθανότητα να λάβει ισπανικό διαβατήριο φαίνεται ακόμη πολύ μακρινή και ο Mohamed νιώθει απογοήτευση. Έτσι, η ζωή του παραμένει μετέωρη στην αβεβαιότητα και στη δυσκολία να χτίσει τη δική του αυτονομία. Εν τω μεταξύ, η μικρότερη αδερφή του Ikram, η οποία έχει επίσης φύγει από το Μαρόκο, ζει στη Μαδρίτη. Ο Moha και η Ikram δεν έχουν δει ο ένας τον άλλον για περισσότερα από οκτώ χρόνια, αλλά επιτέλους έχει την ευκαιρία να την επισκεφτεί, με την ελπίδα ότι θα είναι μια συνάντηση καθοριστική.

· Future comes at the right time, των Elena Bongiorno, Sofia Merelli, Martina Tamburini & Gabriele Umidon, Ιταλία, 2022, 16′, Παγκόσμια Πρεμιέρα

Η ταινία αφηγείται την ιστορία του Nelson και της διαφυγής του στην Ιταλία, έπειτα από μία βίαιη επίθεση λόγω του σεξουαλικού του προσανατολισμού. Γεννήθηκε 25 χρόνια πριν στην πόλη του Μπενίν, μία από τις πιο ασταθείς περιοχές της Νιγηρίας. Το 2018, η περιφερειακή επιτροπή που εξέτασε την υπόθεσή του, θεώρησε την κατάθεσή του ως μη επαρκώς αξιόπιστη και αρνήθηκε το αίτημά του για διεθνή προστασία. Το 2021 ο Nelson προσέφυγε στο δικαστήριο της Βενετίας. Αναμένοντας την ετυμηγορία, η οποία μπορεί να διαρκέσει μήνες, ο Nelson περνά τις μέρες του δουλεύοντας, αράζοντας με φίλους και γράφοντας μουσική, ελπίζοντας μια μέρα να γίνει ένας σπουδαίος τραγουδιστής.

· Geamăna, του Matthäus Wörle, Γερμανία, 2022, 30’, Ελληνική Πρεμιέρα

Πριν από πολύ καιρό, η Geamăna ήταν ένα ρουμανικό χωριό στα βουνά Apuseni, όπου ζούσαν περίπου 1.000 άνθρωποι. Σήμερα, μόνο το κωδωνοστάσιο της εκκλησίας υψώνεται πάνω από την τοξική λάσπη ενός γειτονικού ορυχείου χαλκού. Σχεδόν όλα τα σπίτια έχουν βυθιστεί και οι κάτοικοι το έχουν εγκαταλείψει. Μόνο λίγοι άνθρωποι παρέμειναν στα σπίτια τους. Ο τόπος πασχίζει για το παρόν του και απειλείται από το μέλλον.

· Glimmer του Ken Rischard, Λουξεμβούργο, 2022, 15’, Ελληνική Πρεμιέρα

Η χαλυβουργία κάποτε στήριζε την οικονομία του Λουξεμβούργου. Μετά την κατάρρευση της βιομηχανίας, ό,τι απέμεινε από αυτήν ήταν έρημα, κολοσσιαία κτήρια και ζωές κατατρεγμένες από επικίνδυνες συνθήκες εργασίας. Ωστόσο, για πολλούς, αυτές οι επικίνδυνες δουλειές εξακολουθούν να αντιπροσωπεύουν τον καθημερινό φάρο ελπίδας και οικονομικής ασφάλειας. Αυτή η εξαιρετική ταινία έχει γυριστεί στη μνήμη της εργασίας πίσω από τους τέσσερις τοίχους των εργοστασίων, καταγράφοντας με τρόπο «memento mori» τον εξαφανισμένο κόσμο των βιομηχανικών εργατών.

· Grandpa’s stories, του Dániel Nagy, Ουγγαρία, 2023, 10′, Διεθνής Πρεμιέρα

Ένας παππούς, ο οποίος γύριζε ερασιτεχνικές ταινίες τη δεκαετία του 1970, διηγείται παλιές ιστορίες στο εγγόνι του. Προσπαθεί να θυμηθεί τραγικές σκηνές από τον 20ό αιώνα, αλλά οι ιστορίες του είναι κατακερματισμένες και οι αναμνήσεις του έχουν αλλοιωθεί με την πάροδο του χρόνου.

· Karam Camera, των Liam LoPinto, Shaimaa Al Sabti & Hana Barhum, Ηνωμένες Πολιτείες, 2022, 16′, Ελληνική Πρεμιέρα

Η ταινία αφηγείται την ιστορία της Hana Barhum και της Shaimaa Al-Sabti, δύο προσφύγων από τη Συρία που ξεκινούν ένα ταξίδι ως κινηματογραφίστριες για πρώτη φορά. Μέσα από ποικίλες προοπτικές και συνδυασμό ασπρόμαυρων και έγχρωμων εικόνων, το Karam Camera αναδεικνύει την ανακάλυψη και τη χαρά της δημιουργίας ταινιών, μεταφέροντας ταυτόχρονα στην οθόνη τις τρέχουσες συνθήκες ζωής των νεαρών προσφύγων από τη Συρία. Παράλληλα δίνει ένα μήνυμα ενδυνάμωσης για τις γυναίκες κινηματογραφίστριες, τις μουσουλμάνες κινηματογραφίστριες και τους πρόσφυγες κινηματογραφιστές που έχουν εκτοπιστεί σε όλον τον κόσμο.

· Legends of the Mountain, της Nuala Dalton, Ιρλανδία, 2023, 15’, Ελληνική Πρεμιέρα

«Ένας λαϊκός μύθος είναι φάρμακο ελπίδας στις πιο σκοτεινές στιγμές». Οι λαϊκοί μύθοι γύρω από έναν αρχαίο ιερό χώρο εμπεριέχουν μια ταραχώδη και οδυνηρή ιστορία. Σε αυτήν τη μικρού μήκους ταινία, μέλη της τοπικής κοινότητας αφηγούνται αποσπάσματα αυτών των λαϊκών μύθων και τρεις ιστορικοί μοιράζονται το ιστορικό πλαίσιο, μέσα από το οποίο προέκυψαν οι ιστορίες. Αυτές οι ιστορίες ήταν σημαντικές για γενιές ανθρώπων – γιατί σε σκοτεινούς καιρούς, είχαν τη δύναμη να δώσουν μια αίσθηση ελπίδας και πίστης.

· Morning Routine, του Robert Kocsis, Ρουμανία, 2022, 16’, Ελληνική Πρεμιέρα

Ένα πρωί μιας τυχαίας ημέρας, ένας νεαρός Ρουμάνος σκηνοθέτης αρχίζει να κάνει σκρόλινγκ στο κινητό του τηλέφωνο, ψάχνοντας και προσπαθώντας να βρει πώς να δημιουργήσει το επόμενο ντοκιμαντέρ του για τον πόλεμο της Ουκρανίας. Έχει στην κατοχή του ορισμένες συνεντεύξεις με ανθρώπους από όλον τον κόσμο για αυτό το θέμα, αλλά δεν ξέρει πώς να τις χρησιμοποιήσει. Καθώς σκρολάρει, πέφτει πάνω σε τρία θέματα: συνομιλίες με τους φίλους του, πράγματα που του αρέσουν και τον πόλεμο στην Ουκρανία. Μόνο αυτός και το τηλέφωνο. Ποια θα είναι η τελική μορφή του ντοκιμαντέρ;

· Not go gentle, του Sasha Ihnatovich, Σλοβενία, 2022, 5’, Ελληνική Πρεμιέρα

Τα ειδυλλιακά χωριά κρύβουν ίχνη θλίψης και πόνου που προκαλούν οι άνθρωποι μεταξύ τους. Η ταινία είναι αφιερωμένη σε όλους τους μετανάστες που διακινδυνεύουν τη ζωή τους για να αποφύγουν τη σύλληψη, να ξεφύγουν από τη βία και τις αναγκαστικές επιστροφές στα σύνορα, για να βρουν ασφάλεια και καταφύγιο.

· One never kills for love, της Manon Testud, Γαλλία, 2021, 15’, Ελληνική Πρεμιέρα

Συναντιούνται στο σκοτάδι της νύχτας. Γυναίκες, αδερφές, φίλες: μια φεμινιστική ομάδα που συγκεντρώνεται για να γράψει συνθήματα στους τοίχους του Μόντρεαλ. Η πρόκλησή τους: Ευαισθητοποίηση ενάντια στη συστημική βία που υφίστανται οι γυναίκες και οι μειονότητες. Απλά κολλάζ για ένα δυνατό μήνυμα: Οι γυναικοκτονίες πρέπει να σταματήσουν!

· Scars, της Alex Anna, Καναδάς, 2020, 10’, Ελληνική Πρεμιέρα

Ένα οικείο πορτρέτο της προσωπικής πάλης της ίδιας της σκηνοθέτριας με την κατάθλιψη και τον αυτοτραυματισμό. Συνδυάζοντας το ντοκιμαντέρ με τα κόμικς, αυτή η ταινία ευαισθητοποιεί και τονίζει τη σημασία της συζήτησης γύρω από τα συγκεκριμένα θέματα. Το Scars έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο, τον Σεπτέμβριο του 2020.

· The Roundabout, της Carmen Tortosa, Ισπανία, 2022, 18’, Ελληνική Πρεμιέρα

Η ταινία περιγράφει μια τυπική μέρα στις ζωές του Bader και του Yunes, Μαροκινών μεταναστών. Ζουν στον οικισμό Los Nietos, που βρίσκεται δίπλα σε έναν κυκλικό κόμβο μεταξύ του αυτοκινητόδρομου Autovia del Mediterraneo και του δημοφιλούς παραθαλάσσιου θέρετρου San José (Αλμερία). Αποτελεί ένα από τα κύρια σημεία συναντήσεων για Αφρικανούς μετανάστες που επιβιώνουν από το επικίνδυνο ταξίδι με τις λέμβους. Εδώ ζουν οι πρωταγωνιστές του σύντομου πορτρέτου μας, κοντά σε έναν από τους πολλούς κυκλικούς κόμβους που μετατρέπουν τη μεταφορική έννοια του φαύλου κύκλου σε ανθρώπινη πραγματικότητα.

· Waiting Working Hours, του Ben De Raes, Βέλγιο, 2021, 16’, Ελληνική Πρεμιέρα

Η οδός «Diksmuidelaan» είναι ένας δρόμος στις Βρυξέλλες, όπου οι εργάτες αναζητούν μεροκάματο. Συγκεντρωμένοι σε μικρές ομάδες, περιμένουν με τις ώρες μέχρι να τους παραλάβει ένα λευκό βαν που τους αφήνει σε ένα εργοτάξιο ή χωράφι. Οι εργοδότες πληρώνουν μικρούς μισθούς και δεν παρέχεται κοινωνική ασφάλιση. Μέσω των προσωπικών μαρτυριών, η ταινία θέλει να δώσει φωνή στους λαθρομετανάστες. Ψηφιακές εικόνες από το «Diksmuidelaan» και ηχογραφήσεις που δημιουργήθηκαν μέσω του Google Streetview, αναμειγνύονται με τις φωνές αυτών των εργατών. Μαζί σχηματίζουν έναν δομημένο διάλογο για την εργασία και την οικονομία.

· Un robot à soi, της Anne Gabrielle Lebrun Harpin, Καναδάς, 2021, 16’, Ελληνική Πρεμιέρα

Οι εμπορικές καμπάνιες μεταξύ 1940 και 1970 δημιούργησαν την πεποίθηση, ότι οι νέες τεχνολογίες που διευκολύνουν τις οικιακές εργασίες ήταν υπεύθυνες για τη χειραφέτηση των γυναικών στον 20ό αιώνα. Με την επαναχρησιμοποίηση διαφημίσεων και τηλεοπτικών αρχείων, αυτό το ρετρο-φουτουριστικό φεμινιστικό δοκίμιο αμφισβητεί τον συγκεκριμένο καπιταλιστικό λόγο, προκειμένου να εξετάσει τη σχέση μεταξύ γυναικών και τεχνολογίας.

· Why? του Natxo Leuza, Ουκρανία, 2022, 22’, Ελληνική Πρεμιέρα

Γιατί αυτός ο πόλεμος; Γιατί μας πυροβολούν; Γιατί καταστρέφουν τα πάντα; Γιατί φοβάμαι; Γιατί θέλουν να μας σκοτώσουν; Γιατί τέτοιο μίσος; Γιατί σκοτώνουν τα παιδιά μας; Γιατί μας ταπεινώνουν; Γιατί μας τα παίρνουν όλα; Γιατί πρέπει να τρέξω μακριά; Γιατί κάποιος αποφάσισε να σβήσει τα πάντα;

Αναλυτικά το πρόγραμμα ΕΔΩ.