Spiderman: No Way Home – Όπως το πάρει κανείς

Ναι ξέρω είναι η ταινία της χρονιάς (δεν ισχύει αυτό). Ναι είναι ο Spiderman (τρεις είναι). Δεν σας κρύβω ότι και εγώ- όπως όλοι μας- περίμενα καρτερικά αυτή τη ταινία. Ο λόγος; Βασικά είναι δύο είναι οι λόγοι, όπως και οι πλευρές που μπορεί κάποιος να δει αυτό το φιλμ.

Μπαίνοντας στην αίθουσα του κινηματογράφου, με το τεράστιο ποπ κόρν μου και έχοντας ήδη «κατεβάσει» τα 2/3 της coca cola μου, σκέφτηκα το εξής: Γιατί ήρθα να δω αυτή τη ταινία;

Σίγουρα γιατί μου αρέσει ο Tom Holland στο ρόλο του spiderman. Όσα και να λέμε, όσες αναλύσεις και να κάνουμε, είναι ξεκάθαρο ότι ο νεαρός Βρετανός (λάτρης της Manchester United) έχει ταιριάξει υπερβολικά με το ρόλο του «αραχνανθρώπου».

Ωστόσο στη συγκεκριμένη ταινία αυτό δεν έχει καμία σημασία. Για πρώτη φορά από τη στιγμή που μας συστήθηκε ως ο φιλικός ήρωας της γειτονιάς, αναγκάστηκε να βγάλει συναισθήματα τα οποία δεν του απαιτήθηκαν (ή του απαιτήθηκαν σε πολύ μικρότερο βαθμό) όπως λύπη, απώλεια, μίσος.

Σίγουρα ο Tommy είναι αρκετά μικρός και έχει αρκετά περιθώρια βελτίωσης, ωστόσο στη παρούσα φάση, όντας ο απόλυτος πρωταγωνιστής μίας στενάχωρης κατά γενική ομολογία ταινίας, δεν κατάφερε να τα φέρει εις πέρας στο βαθμό που όλοι θέλαμε.

Θέλαμε; Όχι περιμέναμε; Ακριβώς. Το No Way Home έσπασε κάθε ρεκόρ στην ιστορία της Marvel από άποψη πωλήσεων και εσόδων, διότι διαφημίστηκε με τόσο καλό τρόπο, που πρέπει να πάμε πολύ πίσω (πριν ακόμη το πρώτο doctor strange) για να καταλάβουμε πως άθελα μας «χτίσαμε» ένα ανυπέρβλητο «τείχος» από προσδοκίες. Προσδοκίες τις οποίες όυτε ο Holland ούτε οι… προκάτοχοι του μπορούσαν να υπερβούν.

Θα μου πείτε, ρε φίλε εδώ σκάσανε μύτη όλοι μαζί και ρίξανε φάπες στους sinister six (five με την χωρίς λόγο απουσία του Rhino). Μαζί σας σε αυτό και εκεί θέλω να καταλήξω με την αρχική… διχοτόμηση που έκανα.

Η παρουσία και τριών Spiderman σε μία ταινία ήταν ένας ευσεβής πόθος, ο οποίος βγήκε αληθινός και στα μάτια ενός πραγματικού marvel-fan είναι όντως ικανό να αναδείξει τη ταινία του Jon Watts ως τη καλύτερη ταινία του franchise- μετά το endgame.

Το θέμα όμως είναι το εξής: Εσείς βλέπετε τη ταινία γιατί πολύ απλά θέλατε να πάρετε την ικανοποίηση ότι είδατε παρέα τις τρεις εκδοχές του αγαπημένου σας σούπερ ήρωα ή γιατί πολύ απλά θεωρείτε ότι θα είναι μία πολύ καλή ταινία, με ουσιαστικό σενάριο και ερμηνείες;

Υ. Γ. Η after credits σκηνή με το Venom δεν ήταν καθόλου αδιάφορη, κάθε άλλο. Όποιος έχει ασχοληθεί με το storyline των symbiots καταλαβαίνει ότι οι προοπτικές είναι τεράστιες για μελλοντικά πρότζεκτ ειδικά στο phase 4, όπου αρκετές παραλλαγές του… κολλητού του Eddie Brock κάνουν την εμφάνισή τους.