Αυτές είναι οι 10 κορυφαίες ταινίες στο σινεμά για το 2021 (vid)

Το 2021 ήταν μια χρονιά που μετά από μια αναπάντεχη παύση, η βιομηχανία του σινεμά κάλπασε και πάλι, προσφέροντάς μας ταινίες που θα μιλάμε για αυτές στα χρόνια που θα έρθουν. Αυτές είναι που ξεχώρισαν.

10. The Last Duel (Η Τελευταία Μονομαχία)

O Ridley Scott "πυροβολούσε" ταινίες στο box office φέτος και στην δεκάδα μας μπαίνει η πιο "άσφαιρη", όπως αποδείχθηκε εμπορικά. Το Last Duel αποτελεί ένα καθηλωτικό και ζοφερό παραμύθι, αυστηρά για ενήλικο κοινό που αποτυπώνει την ωμότητα της εποχής εκείνης. Μιας εποχής όπου διασταυρώνουν τα ξίφη τους η προδοσία και η εμπιστοσύνη, η εντιμότητα και η αχρειότητα, η αδικία και η δικαιοσύνη, και μέσα από την κλαγγή των σπαθιών βγαίνει πια ο νικητής με τον καθεαυτού ηρωισμό να μετράει τις φρικτές πληγές του.

9. Luca

Μετά το βαρύγδουπο σε νοήματα και θέματα Soul, η Pixar επιστρέφει με μια ταινία ευχάριστα προσγειωμένη σε μια μικρής κλίμακας ιστορία παιδικής φιλίας και ταυτότητας. Ίσως η πιο “Ghibli” ταινία του studio, βρίσκει την ομορφιά της περισσότερο στις μικρές της λεπτομέρειες και το υπέροχα εκτελεσμένο animation, παρά στην ευρύτερη ιστορία του. Μια γλυκιά ταινία που εξυψώνεται από τον αυθεντικά νοσταλγικό τρόπο που μεταφέρει και εκφράζει το παιδικό καλοκαίρι.

8. Spider-Man: No Way Home

Τι να πει κανείς για το Spider-Man: No Way Home από όσα έχουν ειπωθεί ήδη στα σοκάκια των social media και του διαδικτύου; Η πορεία της είναι σαρωτική πέρα από κάθε προσδοκία και είναι η πρώτη ταινία μετά το ξέσπασμα της πανδημίας που καταφέρνει να ξεπεράσει το $1 δις σε εισπράξεις. Αυτά όμως είναι μόνο αριθμοί. Η ουσία του No Way Home βρίσκεται στην επική και τίμια για κάθε fan κλιμάκωση της Homecoming τριλογίας του Tom Holland -σε σκηνοθεσία Jon Watts. Ναι, είναι μια ταινία γεμάτη στο fan service, όμως ξέρει να το κάνει σωστά και πρωτίστως για χάρη της ίδιας της ενηλικίωσης του Peter Parker. Μια κορύφωση επιπέδου Avengers Endgame, αν αναλογιστείτε πως δένει συνολικά 8 ταινίες και όχι απλά τρεις. Είναι μακράν η superhero ταινία της χρονιάς, που με τη συνολική της ποιότητα αξίζει να μπει στο φετινό Top 10.

7. The French Dispatch (Η Γαλλική Αποστολή)

Θεωρούμε πως είναι η πιο Wes Anderson ταινία που έχει βγάλει ο Wes Anderson στην φιλμογραφία του. Η χάρτινη υφή της, με τα απίστευτα κεντραρισμένα και χωρίς βάθος κάδρα, οι εκπληκτικές συνθέσεις χρωμάτων, η χειροποίητη θεατρικότητά του, η αμήχανη κωμική ενέργεια των ηρώων του, με το cast που κάνει χολιγουντιανή παρέλαση και η μουσική του μαέστρου Alexandre Desplat συντονίζουν τα πάντα με απόλυτο έλεγχο. Τέσσερις ιστορίες ξεδιπλώνονται με τον παραπάνω τρόπο σαν άρθρα ενός εντύπου που ετοιμάζεται για το τελευταίο του τεύχος, και είτε σας αρέσει είτε όχι ξεχειλίζουν από το έντονο στιλ του Anderson.

6. The Power of the Dog (Η Εξουσία του Σκύλου)

Ένας από τους πιθανότερους διεκδικητές των Oscars του 2022, το The Power of the Dog της Jane Campion αποτελεί ένα σπάνιο ψυχόδραμα, απ' αυτά που σπανίζουν στις μέρες μας και στον κινηματογράφο γενικότερα. Με αξεπέραστες ερμηνείες από τους Benedict Cumberbatch, Kristen Dunst, Kodi-Smidt McPhee και Jesse Plemons, οι οποίοι ξετυλίγουν το κουβάρι μιας υπόθεσης που ανατρέπεται μέχρι το αμφίσημο τέλος του και χάρη στο πεντάγραμμο του Johnny Greenwood, θα ανατριχιάσει όσους την δουν αρκετές φορές.

5. Nomadland (Η Χώρα των Νομάδων)

Μπορεί να είναι μια ταινία που ο υπόλοιπος κόσμος απόλαυσε το 2020, αλλά λόγω της πανδημίας στην χώρα μας προβλήθηκε ευρέως στις αρχές του καλοκαιριού. Η ταινία της Chloe Zhao των τριών Oscars μετέφερε στην μεγάλη οθόνη ένα μοναχικό ταξίδι, διάλυσης του περίφημου αμερικανικού ονείρου, όσο πιο ωμά γινόταν, με επίκεντρο την Fern της Frances McDormand, η οποία εδώ κεντάει αυτό το όραμα με το αστείρευτο ταλέντο της. Ένα τίμιο δράμα που εκφράζεται δωρικά και απλά, χωρίς συγκινησιακές εξάρσεις, με επίκεντρό του τον άνθρωπο μπροστά στον οποίο ξετυλίγεται ο δρόμος της φυγής ή της αυτοανακάλυψης, με τη γοητεία του άγνωστου που είναι πάντα εκεί έξω.

4. The Green Knight (Ο Πράσινος Ιππότης)

Μια από τις αναπάντεχα ριζοσπαστικές ταινίες του 2021, το The Green Knight του David Lowery παίρνει ένα γνωστό ποίημα και βρετανικό μύθο και τον γυρνάει ανάποδα…δυο φορές. Η ταινία που αποτελεί το «σκοτεινό διαμάντι» της φετινής λίστας έχει αργή, βραδύκαυστη δομή, ο ρυθμός της έχει διακυμάνσεις και αυτούς που περιμένουν δράση, μάχες και αίμα, θα τους απογοητεύσει οικτρά. Πρόκειται για ένα σκοτεινό παραμύθι, ιδιαίτερης αισθητικής, με θεατρική, σχεδόν ποιητική, χροιά που υμνεί τον Σαίξπηρ και τον Αρθουριανό Κύκλο. Όσοι, λοιπόν, αρέσκεστε και σε αυτού του είδους τα θεάματα, θα λατρέψετε το ταξίδι του David Lowery.

3. West Side Story

Ο Spielberg, μαζί με τον σεναριογράφο Tony Kushner, παίρνουν το κλασικό musical και με μικρές αλλά πολύ εύστοχες και ουσιαστικές αλλαγές βελτιώνουν την δομή του, αλλά του προσδίδουν και ακόμα μεγαλύτερο βάθος. Με μια σκηνοθεσία που κόβει την ανάσα από το πρώτο κιόλας πλάνο και υπέροχες χορογραφίες, το West Side Story είναι μια ταινία γεμάτη ζωή, ενέργεια και πάθος. Ένας παλλόμενος οργανισμός που συνεπαίρνει, ταξιδεύει και συγκινεί. Μια κινηματογραφική εμπειρία του κλασικού Hollywood μεταφερμένη στην σημερινή εποχή από έναν μαιτρ του σινεμά.

2. The Father

Έχουμε δει πολλές ταινίες με θέμα το Αλτσχάιμερ, αλλά ποτέ με αυτόν τον τρόπο. Το στοιχειωτικό, στα όρια του εφιαλτικού, φιλμ του Florian Zeller είναι δοσμένο μέσα από την αργή αποσύνθεση του μυαλού ενός πατέρα που παλεύει μέσα από τη σύγχυση, τα κενά αντίληψης και την ίδια του την αξιοπρέπεια, να βγάλει μια άκρη με την πραγματικότητα. Ο καθηλωτικός Anthony Hopkins, σε συνδυασμό με το τρομερό μοντάζ του Γιώργου Λαμπρινού, την απογειώνουν σε ένα ήδη κλασικό φιλμ.

1. Dune

Μετά από τόσο καιρό καραντίνας, το Dune ήταν το απόλυτο κινηματογραφικό αντίδοτο: ένα έργο επικής κλίμακας, φτιαγμένο για να βυθιστείς σε μια σκοτεινή αίθουσα, να χαθείς μέσα στα αμμώδη τοπία και τον αφιλόξενο, απειλητικό μπρουταλισμό της αρχιτεκτονικής του. Ο Villeneuve διαπρέπει αισθητικά και το οπτικοακουστικό αποτέλεσμα εντυπωσιάζει με την μινιμαλιστική του ένταση. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι για τέτοιες ταινίες υπάρχει το Hollywood. Ένα ισορροπημένο πάντρεμα του καλλιτεχνικού με του εμπορικού και μια “μεγαλοσύνη” που δεν μοιάζει με εφηβική επίδειξη.