Αποχαιρετισμός στον εικαστικό του «Αθήναιον», Βασίλη Δημητρίου

Δεν υπάρχει σινεφίλ που να έχει περάσει μπροστά από το Αθήναιον στη Βασιλίσσης Σοφίας και να μην έχει σταθεί για να χαζέψει τις χειροποίητες αφίσες που ζωγράφιζε ο Βασίλης Δημητρίου. Από το 1950 που ξεκίνησε μέχρι και τις 7 Σεπτεμβρίου 2020 που έχασε τη ζωή του σε ηλικία 85 ετών, ο εικαστικός κάθε Τετάρτη βρισκόταν στο ατελιέ του για να ετοιμάσει τις αφίσες της νέας κινηματογραφικής εβδομάδας, υπηρετώντας μια τέχνη που έχει σχεδόν εξαλειφθεί.

Η καριέρα του Δημητρίου ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία, όταν έφηβος φιλοτέχνησε τις αφίσες του Αττικόν, με αντάλλαγμα τη δωρεάν είσοδο στις προβολές, όταν δεν βρισκόταν στο ρινγκ του μποξ. Αργότερα εργάστηκε σε έτερους ιστορικούς κινηματογράφους όπως τα Ρεξ, Ιντεάλ και Απόλλων. Οι νεότεροι βέβαια θα τον θυμόμαστε πάντα για το Αθήναιον και την αυθεντικότητα που προσέδιδε η δουλειά του στη μαρκίζα του σινεμά.

Χάρη σε αυτήν εξάλλου το όνομα του Δημητρίου έγινε γνωστό και στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού, μέσω του διάσημου άρθρου των New York Times με τίτλο «In Athens, the Last Man Painting» της Λιζ Άλντερμαν. Σε αυτό δήλωσε μεταξύ άλλων στη δημοσιογράφο: «Η ζωγραφική είναι συνέχεια στο μυαλό μου. Όταν ολοκληρώνω μια αφίσα και την ανεβάζω στον κινηματογράφο, ενθουσιάζομαι γνωρίζοντας πως οι άνθρωποι θα τη δουν και θα νιώσουν μαγικά». Κάθε εβδομάδα ο Δημητρίου ολοκλήρωνε μία με δύο αφίσες, οι οποίες χρειάζονταν τρεις-τέσσερις μέρες για να ολοκληρωθούν. Αριθμοί πενιχροί εάν αναλογιστούμε πως στα '60s ο ζωγράφος ετοίμαζε περίπου δέκα (!) επιγραφές τη βδομάδα, για έως και δώδεκα κινηματογράφους της Αθήνας.

Παρά τα προβλήματα υγείας ο Δημητρίου δεν έπαψε να κρατάει μέχρι τέλους το πινέλο του. «Όσο μπορώ να ζωγραφίζω, θα το κάνω. Θα πάψω μόνο όταν σταματήσω να αναπνέω», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά στην Άλντερμαν, κι αν μη τι άλλο δεν αθέτησε την υπόσχεσή του. Ελπίζουμε μονάχα η υπέροχη παράδοσή του να μη χαθεί και να συνεχίζουμε να θαυμάζουμε κάθε βδομάδα τις επιγραφές του Αθήναιον.

Πηγή: Aθηνόραμα