«Και Πάνω Που»

Ο καιρός του κορονοϊού στον πλανήτη συλλέγει ένα σωρό στατιστικά κάθε ώρα και λεπτό. Κρούσματα και εξιτήρια,μάσκες και κλίνες, φάρμακα και γιατρικά, γιατροί και νοσηλευτές, πωλήσεις στο διαδίκτυο, γεύματα σε πακέτο, οι επαναπατρισμένοι, οι έγκλειστοι και οι εγκλωβισμένοι, οι άτυχοι, οι άνθρωποι και οι ανατροπές τους. Οι καιροί βρήκαν χώρες και ηπείρους, κυβερνήσεις και βουλές, πολιτείες και κοινότητες, ανθρώπους έτσι κι ανθρώπους αλλιώς, οικογένειες και παρέες, κατεργάρηδες και βολεμένους, νοικοκύρηδες και τυχοδιώκτες, σε μια στιγμή «και πάνω που».

Άραγε, ποιο θα ήταν αυτό το στατιστικό; Των ανθρώπων που έκαναν σχέδια, καλά και κακά, ανθρώπων που εργάζονταν ή απεργάζονταν, εκείνων που ήταν σε κάποια αφετηρία ή που έφταναν στη λύση, στη βρύση ή στην πηγή, και που είπαν «και πάνω που». Η ειρωνεία της ζωής ενώ ο άνθρωπος καταστρώνει τα σχέδιά του, η ειρωνεία που με τόσο μεγαλείο αντικατόπτρισε η αρχαία τραγωδία, ίσως κρύβεται και στην ευτελέστατη φράση «και πάνω που».

Ο αιφνιδιασμός. Στη λογοτεχνία και στον κινηματογράφο, σε γραπώνει και σε κρατάει γαντζωμένο στις σελίδες και στην οθόνη, σώο και ασφαλή. Στη ζωή σε μουδιάζει, σε αφυπνίζει, σε τρομάζει, σε πεθαίνει, σε ενεργοποιεί, ίσως – μακάρι - και να σε αλλάζει. Περιμένοντας το θαύμα της επιστήμης, ονειρεύομαι το «στατιστικό» των αλλαγμένων (κι ας μην τους μετρήσουμε ποτέ)να είναι το θαύμα της ανατροπής, όπως μόνο η ζωή ξέρει να μας τη σερβίρει.