Ολυμπιακοί Αγώνες - Ανασκόπηση: «Α Ρaris…»

Η αυλαία των Ολυμπιακών Αγώνων έπεσε, χθες βράδυ, στο «Σταντ Ντε Φρανς» με την τελετή λήξης να ακολουθεί αυτή τη φορά την πεπατημένη, διεξαγόμενη εντός σταδίου και η παράδοση της Ολυμπιακής Σημαίας στο Λος Άντζελες σηματοδοτεί για το παγκόσμιο αθλητικό κίνημα, την έναρξη της τετραετούς διάρκειας, αντίστροφης μέτρησης για το εκ νέου αντάμωμά του στη μεγαλούπολη της Καλιφόρνια.

Εν τω μεταξύ, τα μέλη του θα βρεθούν σε ηπειρωτικές «συνάξεις» και παγκόσμια πρωταθλήματα, αλλά είναι πανθομολογούμενο ότι το κλέος των Ολυμπιακών Αγώνων είναι ασύγκριτο, αφού καμιά άλλη διοργάνωση δεν μπορεί να επαίρεται ότι έχει σύνδεση (έστω τη σύγχρονη, επιδερμική) με το αθλητικό «λίκνο» της Ολυμπίας.
Και ναι μεν σε σχέση με την αρχαία τους βερσιόν η σύγχρονη διεξαγωγή τους δεν σταματά πολέμους, αλλά οι 33οι Ολυμπιακοί Αγώνες συγκέντρωσαν το ενδιαφέρον, φιλάθλων (και μη…) με τα όσα διαδραματίστηκαν εντός κι εκτός αγωνιστικών χώρων. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, που συνιστούν ένα «πριν» και ένα «μετά» στην πορεία της διοργάνωσης στο χρόνο. Σε τέτοιο βαθμό που εκείνη η φράση του Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ, στην Ίνγκριντ Μπέργκμαν, στην καπιτάλε σκηνή του αποχωρισμού, στην κινηματογραφική «Καζαμπλάνκα» («Θα έχουμε για πάντα το Παρίσι…») ν’ αποκτά μια εντελώς άλλη, αθλητικοκοινωνική, διάσταση…

Τα ρεκόρ των Tεντόγλου-Πετρούνια, ο «ασημένιος» Χρήστου, ο «ιπτάμενος» Μανόλο και η… ισοφάριση της Ατλάντα

Για τον ελληνικό αθλητισμό η συγκεκριμένη διοργάνωση αποδείχθηκε ιδιαιτέρως εύχυμη, αφού η συγκομιδή μεταλλίων διπλασιάστηκε, σε σχέση με τρία χρόνια πριν, στο Τόκιο. Από τα τέσσερα της ιαπωνικής πρωτεύουσας φτάσαμε τα οκτώ, που αποτελούν ισοφάριση της επίδοσης της Ατλάντα (1996). Της 4ης κορυφαίας μας στις 33 «εκδόσεις» του θεσμού.

Το μοναδικό χρυσό που μπήκε σε ελληνικές αποσκευές ήταν σε εκείνου που όλοι περίμεναν. Ο Μίλτος Τεντόγλου επιβεβαίωσε την αδιαμφισβήτητη κυριαρχία του στο μήκος (σ. μόνο σε έναν αγώνα την τελευταία τριετία δεν πήρε το χρυσό, μένοντας 2ος) και έγινε ο μοναδικός Έλληνας, στα χρονικά του στίβου, με δύο «κολλητά» χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια. Εξάλλου ο άλτης μας -πρώτος μετά τον τετράκις χρυσό Καρλ Λιούις, είναι ο μόνος Έλληνας, τον τρέχοντα αιώνα, που ανέβηκε σε διαδοχικές Ολυμπιάδες στο κορυφαίο σκαλί του βάθρου!

Πλην του «κουλ» Γρεβενιώτη, ρεκόρ έκανε και ο Λευτέρης Πετρούνιας που με το χάλκινο μετάλλιό του έγινε ο μόνος, στην 100ετή πορεία των κρίκων στο Ολυμπιακό πρόγραμμα, με τρία μετάλλια (σ. είχαν προηγηθεί χρυσό στο Ρίο και χάλκινο στο Τόκιο)!

Και αν οι προαναφερθέντες ήξεραν ήδη τα… κατατόπια, αλησμόνητη θα μείνει η ανεπανάληπτη χαρά των έξι υπόλοιπων μεταλλιούχων μας, βιώνοντας την καταξίωση.
Του Απόστολου Χρήστου, που έφερε το ασημένιο στα 200μ. ύπτιο (σ. δίχως να είναι το αγώνισμά του) κι αφού είχε χάσει το χάλκινο «για μια χεριά», δηλώνοντας ότι δεν θέλει να ξαναβουτήξει! Ήταν το πρώτο μετάλλιο στην κολύμβηση μετά το 1896 και παρθενικό σε πισίνα (τότε η κολύμβηση διεξήχθη στη Mαρίνα Ζέας)!
Του «χάλκινου» Εμμανουήλ Καραλή που… πέταξε στα 5.90μ. φέρνοντας δεύτερο μετάλλιο στο στίβο και πιο συγκεκριμένα στο επί κοντώ (όπου το χρυσό ήταν καπαρωμένο, από τον …εξωγήινο Ντουπλάντις, ο οποίος έκανε παγκόσμιο ρεκόρ με 6,25μ.). Μάλιστα ο «Μανόλο» το παρέλαβε δια χειρός Σεργκέι Μπούμπκα, του αθλητή συνώνυμου του αθλήματος, δηλαδή!

Δύο χάλκινα μετάλλια είχαμε και στην κωπηλασία (πρώτη φορά στα χρονικά!) με τα κουπιά των πληρωμάτων Παπακωνσταντίνου/Γκαϊδατζή (διπλό σκιφ ελαφρών βαρών ανδρών) και Κοντού/Φίτσιου (διπλό σκιφ ελαφρών βαρών γυναικών).

Από το ίδιο υλικό και τα μετάλλια του Θοδωρή Τσελίδη, στο τζούντο (90κ.), που έσυρε το …χορό και του Νταουρέν Κουρουγκλίεφ (86 κ. ελευθέρας πάλης) που τον έκλεισε. Αμφότερα ήρθαν μέσω της δεύτερης ευκαιρίας του ρεπεσάζ.

Μετάλλιο δεν πήρε ο πινγκπονίστας Παναγιώτης Γκιώνης, αλλά του αξίζει εύφημος μνεία αφού στα 44 του έγινε ο 4ος Έλληνας με έξι συμμετοχές στους Ολυμπιακούς αγώνες και σχεδιάζει να αγωνιστεί στους 7ους ώστε να έχει αποκλειστικά εκείνος το ρεκόρ παρουσιών!

Τα δύο κρούσματα ντόπινγκ οι διαμαρτυρίες για τη διαιτησία και το ξέσπασμα Ντούσκου

Δεν ήταν όμως όλα ρόδινα για την ελληνική αποστολή στη γαλλική πρωτεύουσα. Υπήρχαν και «σκιές», εκτός από λάμψη.

Καταρχάς ήταν να πάει με 101 μέλη και τελικά αναχώρησαν 100, αφού η Kυριακή Φιλτισάκου δεν μπήκε στο αεροπλάνο, λόγω θετικού δείγματος που η ίδια μέσω ανάρτησης της, γνωστοποίησε. Δυστυχώς της 23χρονης βαδίστριας δεν ήταν το μόνο ελληνικό θετικό δείγμα, αφού η Ελένη Κλαούντια Πόλακ εντοπίστηκε, στον προκριματικό του επί κοντώ, να έχει κάνει χρήση απαγορευμένης ουσίας.

Εξάλλου δεν έλειψαν οι διαμαρτυρίες για τη διαιτησία (όχι πως ήταν ελληνικό φαινόμενο μόνο), από τον προπονητή της Δώρας Γκουντούρα (κι όχι τόσο από την ίδια την ξιφομάχο) και οι θεωρίες συνωμοσίας για εύνοια της Γαλλίδας αντιπάλου της, αλλά κι εκείνες των Εθνικών ομάδων μπάσκετ και πόλο.

Ειδικά η δεύτερη (ασημένια ολυμπιονίκης του Τόκιο) έχασε με απίθανο τρόπο στο τελευταίο δευτερόλεπτο και από τη …σέντρα (από τον κακό της δαίμονα και εκ νέου χρυσή Ολυμπιονίκη Σερβία) με τα μέλη της να κερδίζουν τη συμπάθεια του φίλαθλου κοινού.

Αντίθετα με την απορία έμειναν όλοι για το ξέσπασμα του χρυσού Ολυμπιονίκη κωπηλασίας στο Τόκιο Στέφανου Ντούσκου που, μετά την 6η θέση στον τελικό του μονού σκιφ, με μισόλογα και γρίφους ξεσπάθωσε κατά Ομοσπονδίας και προπονητή κατηγορώντας τους γιατί έμεινε άυπνος το προηγούμενο βράδυ, καθώς τον απασχολούσε η σύνθεση… άλλων πληρωμάτων στους Ολυμπιακούς Αγώνες!

Η τελετή έναρξης, η… στρωματσάδα, ο Σηκουάνας, oι μποξέρ και ο μόνος με 5 χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια!

Μια κι ο λόγος, η αϋπνία ήταν μόνιμος σύντροφος των αθλητών αφού, πέραν των καταγγελιών για μικρά κρεβάτια και παπλώματα από… χαρτόνι, τα δωμάτια δεν είχαν κλιματισμό. Έτσι πολλοί κατέφυγαν στην στρωματσάδα! Ο Ιταλός χρυσός Ολυμπιονίκης της κολύμβησης, Τόμας Τσεκόν εθεάθη να κοιμάται δίπλα σε παγκάκι, δίκην …κλοσάρ! Δεν ήταν το μόνο οργανωτικό ευτράπελο των Γάλλων. Επιχειρώντας να καινοτομήσουν, όχι μόνο έβγαλαν την τελετή έναρξης από το Στάδιο, για πρώτη φορά, αλλά τη μετέτρεψαν σε ένα αμφιβόλου ποιότητας και αισθητικής τηλεοπτικό θέαμα, όπου οι αθλητές είχαν ρόλο κομπάρσου κι οι παριστάμενοι θεατές έβλεπαν ελάχιστα!
Τραγική ειρωνεία; Όλη η Ελλάδα «σπαρασσόταν» για το ποιος και ποια δικαιούται να σηκώσει τη σημαία» και τελικά πλάνο των διοργανωτών με τους Αντετοκούνμπο και Ντρισμπιώτη (των πρώτων αθλητών της ολυμπιακής «παρέλασης») δεν υπήρξε! Όλα αυτά συνέβησαν στον Σηκουάνα, για τον οποίο ξοδεύτηκαν εκατομμύρια για να υλοποιηθεί η εμμονή των Γάλλων να φιλοξενήσει αθλήματα (τρίαθλο και κολύμβηση ανοικτής θαλάσσης). Παρά τις υπουργικές και δημαρχιακές βουτιές, για να πείσουν για την καθαριότητα του οι μετρήσεις δεν …έβγαιναν και δεν έλειψαν τα παράπονα για προβλήματα υγείας (Βελγίδα προσβλήθηκε από βακτήριο και Ελβετός υπέστη γαστρεντερίτιδα) με αθλητές να κάνουν εμετό μπροστά στις κάμερες... Το φιάσκο ολοκληρώθηκε με το Βέλγιο να μην κατεβαίνει στο τρίαθλο.

Εκεί που η σωματική ακεραιότητα των αθλητών δεν κινδύνευε, ο Κουβανός παλαιστής Μιχάιν Λόπες έγινε ο πρώτος στα Ολυμπιακά χρονικά με 5 συνεχόμενα χρυσά μετάλλια σε ένα άθλημα (130κ. ελληνορωμαϊκής)! Αν ήταν από κάποια δυτική χώρα και είχε σπόνσορα κάποια πολυεθνική θα ήξεραν περισσότεροι τον 41χρονο. που άφησε τα παπούτσια του στο ταπί, ολοκληρώνοντας την καριέρα του…

Στα αξιοσημείωτα των Ολυμπιακών Αγώνων πέραν των διεμφυλικών μποξέρ Ιμάν Κελίφ (Αλγερία, χρυσό στα 66κ.) και Λιν-Γου Τινγκ, ο κορωνοϊός με τον οποίο έτρεξε ο Αμερικάνος Λάιλς στα 200μ. βγαίνοντας τρίτος (και με καροτσάκι…), αντίθετα ο πρώτος Τεμπόγκο, από την Μποτσουάνα, πρόσφερε εθνική αργία στους πανηγυρίζοντες συμπατριώτες του. Ενδέκατος αναδείχθηκε στον τελικό του ύψους ο Ιταλός χρυσός Ολυμπιονίκης του Τόκιο Τζιανμάρκο Ταμπέρι που όχι μόνο έχασε τη βέρα του στην τελετή έναρξης, αλλά αγωνίστηκε με κολικό του νεφρού!

Εξάλλου έγκυος (επτά μηνών!) συμμετείχε η Aιγύπτια ξιφομάχος Νάντα Χέφες και με προβλήματα εστίασης και εμπύρετη η δική μας Άννα Κορακάκη στη σκοποβολή. Δείγματα αθλητικής αυταπάρνησης…